Neden mi yazıyorum? -Söyle küçük çocuk; Neden susuyorsun? dediler. Onlara susarak cevabımı verdim. Bir insanın en büyük cevabıdır aslında susmak. Cevabını çok az kişinin anlayabildiği bir şeydir susmak. Ben,her insan gibi sürekli konuşup hatalarımı katlamak yerine sessiz kalıp doğrularımla birlikte oldum. Yanlızlığımı sessizliğimle birlikte yendim. İçimde ki çığlıkları sessizliğimle susturdum. Dilim sadece sorularımı dile getirdi. anlamadığım şeyleri anlatırdı,anlatamadığım şeyleri bastırırdı. Aama buna en sonunda bir çözüm bulmuştum. Anlatamadığım şeyleri özgürce anlatarak,açıklayarak,dilediğim gibi haykırarak yapıyordum. Bunu yazarak başardım. Yazarak döktüm içimde ki pis hislerimi.. Yazarak kazandım kaybettiğim tüm hislerimi. Yazarak yaşattım ben ölü ruhumun zayıf bedenini. Susmak bir seçim olsa da,yazarak çözdüm ben kendimi. Kazandığım yüzlerce şey olmasına rağmen kaybettiğim hiç bir şey yok artık. Sustuğum kadar yazıyorum,yazdığım kadar siliyorum geçmişimi. Geçmişte tutsak kalan bedenimi kurtardım geleceğe dair yazılarda. Aklımdan geçen yüzlerce düşüncenin sadece bir tanesini konuşarak anlatırken, Yazarak binlerce şey anlattım ben insanlara.. Dört duvar arasında ki yanlızlığımı kurtaran bir kahramandır kalem ve kağıdım.. Ebediyen yanımda kalacak olan bir dostumdur.Hislerimin tercümanıdır benim kaem ve kağıdım. Gecelerimi aydınlatan,gündüzlerimi renklendiren bir şeydir benim için. Bir gece ansızın şimşek çarpmasıyla korkan çocuğun anne babasına sığınması gibi sığındım ben bomboş kağıtlara.. Doldurdum içimi onunla beraber,huzuruma huzur kattım her dakika.. Dünya adlı bir gezegende yaşarken,hayallerimle türlü gezegenler,türlü yerler tanıttım ben kağıtlara.. Uçsuz bucaksız bir şelaleden atlarcasına özgürüm yazarken. İşte yazma..yazmak insanı bu kadar rahatlatır.. Yanında yarınlarınla beraber yaşayabileceğin şeydir boş kağıtlar. Önemli olan boş kağıtları doldurabilmek,yazdığın her cümlenin eşsizliğiyle yep yeni bir insan olarak yazmak..