Ağlama duvarı (2. sayfa)

Hocam spor salonuna gitmek istiyorum ama sosyal fobim var,evden ayrılıp öyle ortamlara girdiğimde elim ayağım karışıyor,suratım kızarıyor,dilim tutuluyor ve saçma sapan konuşmaya başlıyorum. Zaten özgüven denilen şeyin bende kırıntısı bile yokki nasıl sosyalleşeyim ? Tipimde iyi değil (3/10) ve ağzımda o kadar fazla laf yapmaz.

Hocam seni anlıyorum,yani ben de aynı durumlarda olduğum için empati yapabiliyorum,ben de aşırı derecede derslere kafayı taktığım için ne arkadaş ne kız arkadaş ne dışarı çıkma ne konser ne sinema hiçbir şeyi yapamadım.Tip desen bende de yok,para hiç mi hiç yok,bursla ayı çıkarmaya çalışıyorum,aile var ama utanıyor insan para istemeye falan filan. Bir yerden başlaman gerekiyor,hayatın boyunca böyle sürüp gitmez bu iş,gidemez yani.Bu işin sonu intihara gidiyor,hele Türkiye'de zaten kesin öyle.Geleceğini karartma,tipin 3/10'sa onu 5-6 yapabilirsin,doğru planlarla birlikte iyi bir vücut yaparsın,iş yoksa onu halletmeye çalışırsın.Yapma hocam kendine bunu.

Sağlık sorunum yok ve hayatım boyunca psikoloğa da gitmedim. Takıntılarım şiddetli derecede özelliklede son 2 yıldır kendimi tipsiz,çirkin hissetmem tüm özgüvenimi yerle bir etti.Sosyal fobimin sebebini takıntılarım olduğunu söyleyebilirim yoksa evde osbir çekip zorno izleyen asosyal ergen tiplerden değilim.

Evet bir yerden başlamak gerekiyor ama nasıl ? Yıllardan beri kendi kabuğunda yaşamış,insanlarla iletişimi olmamış,kızlarla konuşmamış,asosyal,fobili olan ben nasıl bu popüler hayata uyum sağlayacağım ? 2 ayrı arkadaş ortamımdaki bazı olaylardan dolayı salaklığımdan kendi mahallemin çocukluk arkadaşlarımı bile kaybettim sonra öteki arkadaşlar da sattı beni ve görüşmüyoruz.Çok pişmanım şimdiki aklım olsa kendi şehrimin insanıyla arkadaş olurdum.Ve şuanda kimsem yok.Mal gibi kaldım ortalıkta. Yıllardan beri yalnızım ve son 2 yıldır tipsizim düşüncelerinden dolayı kafayı yedim ve özgüvenim 0. Sosyalleşmek için hiçbir enerjim veya gücüm yok. Bu dünyadan acısız bir şekilde ayrılmanın yolu yok ve ölmenin garantisi de yok. Ayrıca bazı anketlere göre dünya üzerinde intiharı düşünen,hayattan bezmiş yıkıkların bir türlü ölmediği ve tam tersi ünlü olan,uyuşturucu kullanan yakışıklı olan sanatçıların intihar edip dünyadan ayrıldığı görülmüş  

Dolar : 17 tl

Evet kafayı yeme derecesinde sürekli düşünüyorum.Hayatı,insanları,adaletsizliği,kendi hayatımı sürekli düşünüyorum ve bu durumdan kurtulmam mümkün değil gibi beynim benden ayrı bir dünya gibi iş yapıyor,sanki o yönetiyor beni. Omuz ve trapez bölgesi hariç vücudum zaten kaslı o yüzden kaslı bir vücudum olsa gibi bir düşüncem yok. Genellikle kendimi başka insanlarla karşılaştırıp,kendimi beğenmeyip,çirkin bulup depresyona giriyorum ve bu bende ciddi özgüven eksiklikleri yaratıyor.

İlgi alanım var saymaya başlarsak; Doğa,çevre,tarım,motosiklet,bateri çalmak,kitap okumak,yamaç paraşütü yapmak,yüzme,downhill yapmak,basketbol,calisthenics. Dini konulara da merakım vardı ve zaten 5 vakit namaz kılan birisiydim ancak son 1,5 yıldır din ile aram açıldı ama toplayacağım.

Alışmışlıktan kaynaklı bir boşluk oluyor ama buna alıştıktan sonra yalnızlığın da tadını çıkarmaya başlarsın. Bunun ilacı sadece sabır 🙂

Özgüvenin yükselmesi için önce kendi kendine de bir şeyler yapıp bundan zevk almayı öğrenmelisin. Tek başına alışveriş, tek başına sinema veya yürüyüş. Arkadaşa ihtiyaç duyuyor insan ve gerçekten de gerekli. ama önce kendinle vakit geçirmeyi öğren. İnancın varsa bolca dua et içindeki manevi boşluğu doldur.