Şimdi Ara

Annem Ve Babam ayrılıyor.... (2. sayfa)

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
24
Cevap
0
Favori
572
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: önceki 12
Sayfaya Git
Git
Giriş
Mesaj
  • SultanHakim S kullanıcısına yanıt
    Yahu ne kadar ciddiyetsizsiniz.Çocuk burda zor durumda,kendince yardım istemeye çalışıyor,ne yapıp ne edebilirim diye.Sizin yazdığınız ifadeye bakın bir de,ayıp yahu

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: blackwarrior95

    Yahu ne kadar ciddiyetsizsiniz.Çocuk burda zor durumda,kendince yardım istemeye çalışıyor,ne yapıp ne edebilirim diye.Sizin yazdığınız ifadeye bakın bir de,ayıp yahu

    Neden ki? Böcek koyarsa anlar babasının suçlu olup olmadığını

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Canım kardeşim,
    Ben olayın diğer tarafından bakarak yazıyorum sana..Ben 5.5 ve 8.5 yaşlarında iki çocuk babasıyım ve eşimden 1.5 yıldır ayrı yaşıyorum. Bahsettiğinin benzeri kötü durumları çocuklarım tanık olmasın diye ayrıldım. Aynı evde hergün huzursuzluk içinde yaşayacaklarsa ayrı yaşasınlar daha iyi!Benim çocuklarım çok küçük oldukları için anneden ayırmak vicdansızlık olurdu, yapmadım! Çocuklarım anneleriyle kendi evimizde , ben kirada başka evde yaşıyorum..Her hafta sonu çocuklarımı alıyorum,birlikte "kaliteli" zaman geçirmeye gayret ediyorum. Sanıyormusun ki hiç özlemiyorum? Çok özlüyorum! Ama onların psikolojik gelişimleri için en doğru kararın bu olduğunda kararlıyım...
    Sana gelince en küçük kardeşin annenle kalıcak o kesin! Annenin yüz kızartıcı suçu vb bağımlılıkları yoksa ayırmazlar kardeşini..Sen kararını sadece kardeşini düşünerek değil aynı zamanda kendi psikolojini de düşünerek ver..Elbette yaşadıkların seni olgunlaştıracak,daha farklı bakacaksın! Bu kararı alırken babanın evle ilgili sorumluluklarını yerie getirme becerisini de düşün.. Çünkü her insan farklı sonuçta..Ama kesinlikle dünyanın sonu değil! İnsanlar uzakta ikende mutlu olabilirler, olmalılar, olmalısın..Babanla birebir oturup konuş, yaşın itibariyle konuşabilirsin, şanslısın(benim çocuklarımın o şansı olmadı,mahkeme kararı ile bir gün evden uzaklaştırıldım) Babanın içtenliğine inanıyorsan ayrıldıklarında seni yada kardeşini süistimal etmeyeceği konusunda fikir oluşur kafanda..
    Tamam ayrı olmak kötü ama, çocuklarım 5 gün anne ile 2 gün ben ile geçiriyorlar ama BENİM ONLARA KAVUŞMAK İÇİN CAN ATTIĞIMI biliyorlar. Onu bilmeleri önemli, ve belkide bendaha fazla vakit geçiriyorum onlarla..Çünkü hafta içi kalk,okul,gel,yemek,ödev,uyu!!! Mesela buhafta sonu araba kiraladım, sadece onlarla gezebilmek, pikniğe gitmek için...
    Konuş...Rehber öğretmeninden yardım al mesela.. Umarım senin için herşey güzel olur



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi duykan -- 1 Haziran 2016; 22:36:06 >




  • dixonCC kullanıcısına yanıt
    seni anlıyorum ama bu yaşayacağın en kötü şey değil.en mutlu ailelerde bile oluyo bu boşanöa mevzusu.3yıl önce senin yaşındayken ben de buna benzer şeyler yaşadım evde sürekli gürültü patırtı ne dersen vardı.ders çalışmadım arkadaşlarımdan uzaklaştım içime kapanıl biri oldum.1 yıl içinde her şey düzeldi.ben de kendime geldim eski mutlu neşeli hallerime.şuan 19 yaşında olarak bunu söylemem saçma olabilir ama kimbilir daha neler yaşayacaksın.bu kadar çabuk bırakma kendini

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: önceki 12
Sayfaya Git
Git
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.