eski ben yeni ben

quote:

Orijinalden alıntı: AYILAR

Kişilerin senin dostun olmaları için illa ki onların -popüler kültürün- ilgi duyduğu bir birey olmak zorunda değilsin. Olmadığın biri olmaya çalışmak seni depresyona daha da geneli bazı ruhsal sorunlara daha fazla iter. Sen bir bireysin. Bir dine inanıyorsan eğer sen nadide bir esersin. Sen Öz'ün bir parçasısın. İnsanların senin hakkında ne düşündüğü senin kişiliğini ya da ruhsal durumunu belirliyorsa sen güçsüzsündür. Yani davidcaine çok başarılı, çok yakışıklı, öyle seksi ki onu ısırmak için neler vermezdim demeleri senin için önemli mi? Bence önemli. Bunun zıttı yorumlar da ve hatta yorumsuzluk bile seni ruhsal olarak çökertmeye yetecektir dostum. Demek istediğim öncelikle kendini kabul etmelisin. Senin bakman gereken yer içsel dünyan, düşlerin, düş kırıklıkların.

Ben de çoğu zaman seninle aynı kategoride yer aldım. İnsanların konuşmaları, günlük eylemleri bana tiksinti veriyordu. Ve biliyordum ki benim ilgi alanlarım, düşlerim, yaşam tarzım da onlara tiksinç ve gereksiz geliyordu. Haliyle başka insanlar gibi herkes ile arkadaşlık etmekte zorluklar yaşıyordum. Aslında o insanların her birine arkadaş dediklerinden daha fazla değer veriyordum ama bir sorun vardı. Ben de çok kez karar alma aşamasına geldim. Onlar gibi mi olmalıydım. Futbol konuşmalı, maçlara gitmeli, önüme gelen her kadınlar yatmalı, vatanperver olmalı, müslüman olmalı, oyunlardan anlamalı, televole çılgınlığına kapılmalı, ev ve kumsal partilerine mi katılmalıydım? Bunlardan birkaçını yapacak olsam onlarca kadın benimle sevgili olacaktı belki, onlarca kişi arkadaşlık kuracaktı. Belki sabahlara kadar PS oynayacaktık. Peki ben gerçekten ben olacak mıydım? Onlar gibi bir ben ne kadar gerçek bir ben olabilir ki ?

Ben onlar gibi olmamayı seçtim. Hep kendi inandığım yolda gittim. Çoğu zaman yalnızdım yürüdüğüm yolda. Sonra anladım ki dost, sen olan bir başkasıydı. Ve karşıma öyle kişiler çıktı ki ruh ikizim gibiydiler. En aptalca dediğimiz eylemlerimiz dahi ortaktı. Onlar bir başka bendiler. Onların arkadaşlıkları için, bir şeyler öğrenmek, sıkıcı bulduğum eylemler yapmak zorunda değildim. Onlar beni ben olduğum için seviyorlardı. Değişseydim bu kadar mutlu olabilir miydim?

Üniversitede mühendislik,tıp gibi bölümleri hiç düşlemedim. Çünkü ben bu mesleklerin insanı değildim. Gitmedim. Pek çok kişinin yüzüne bile bakmadığı bir bölüme isteyerek gittim. Eğitimim bittikten sonra -aslında yaşamın kendisi bir eğitimdir- iş bulabilecek miyim bu insanlar arasında bilmiyorum. Ama ben mutluyum dostum. Kendi yolumda yürüdüm. Bu yolda benim düşlerim, umutlarım var. Sorunlarımız kısmen de olsa aynı. Yapmayı sevdiğin şeyler vardır elbet. Belki siyaset, belki bilgisayar. Neden bunlardan vazgeçesin ki. Sevdiğin, yaparken gerçekten kendin olabildiğin şeyleri yapmaya devam et. Arkadaşlar bunu takip edeceklerdir. Kim bilir belki okullar açılınca gerçek bir dost ve sevgili bulacaksın. Hem de seni şu anki halinle sıkıcı bulmayan bir dost.

Sen olabilmen dileğiyle. Ahmetler, mehmetler, haliller seni sen olmaktan almasınlar. Yalnız olmaktan korkmamalısın çünkü asla yalnız değilsindir. Bir yerlerde, uzakta da olsa senin bir parçan vardır. Önemli olan bence o içindeki seni yalnız bırakmaman, kendine yabancılaşmamandır.