İçinden geçeni söyle!!!

hayat şu bu o felsefe edebiyat yap hissettiklerini üzüntülerini coşkularını paylaş, konu dışında da konusu vardı burada da olabilir diye düşündüm.

ilk postum çalkantılı dünyamda güncel gelişmeler var:

Bu aralar dünyam ve ahiretime dair umutsuzum:

hep kötü şeyler başıma geldi: sıkıntı azap hastalık, vücüdumda tabi kanunların dışına çıkıp eziyet çektiğim oldu, yani ihtiycımı göremediğim oldu, şaka değil ha, öyle kabız felan da değil, insanın tuvalet ihtiyacı en tabi ihtiyacıdır. sonra gözlerim felç geçirdi on yıllarca onun azabını hiç kimsenin tadmasını istemem, hafiflese de göz felcim devam ediyor, buraya kadar Allah'ın merhametinin eriştiğini inkar edemem ,bunun gibi tabi kanunların dışına çıkıldığına vucudum ve ben şahitim. bazen düşünüyorum ben bu kadar istenmeyen recm edilmiş bir ruh/şahsiyet iken neden gözlerim mavi neden elim yüzüm düzgün öyle çok kötü değil, bunu sorguluyorum bu aralar, acaba umut bu sıkıntıların arasında başka kapılar mı açılacak, başka gizli şeyler mi var, anlamıyorum. Babamgil de öyle boş değil tarlaları felan var dededen kalma, nereden baksan şu an parası ile babamın 30 trilyon civarı değerinde tarlası vardır, 3 kardeşiz satmazlarsa 10 tirlyon bana düşer, ama ben parayı napcam yaşamaktan bıkmışken zaten zor hayata tutunurken... bu kadar recm edilmişken dışlanmışken baba parası ve renkli göz beni düşündürüyor acaba neden bunlar kaderimde yazılmış, aman zaten sağlığımın yerinde olsa hayatımı ülkem ve insanlığın selametine vakfederdim, düşünüyorum ama bu gerçek içimdeki toplumsal, siyasi ve ekonomik düzeni yanlışları değiştirme kavgasını isteğini dürtüsünü durduramıyorum bu kadar hastalık ile boğuşurken, ah hasta olmasaydım herşey daha farklı olurdu.

o yaprak düşecek kesinlikle toprağa, doğanın kanunudur yaprağın toprak ile buluşması, ama toprakla buluşacak yaprak öyle bir süzülüyordur ki öyle ahenkli toprağa düşüyordur ki, öyle bir sanat cazibe vardır ki toprağa düşmesinde, oturur seyrederiz, öyle isteklidir ki o ahengi ile toprağa düşmekte ve sanki toprağa düşeceğinin kanun olduğunu biliyordur o yaprak... evet şair diyor ki: "bir ağaçtan düşen yapraklar gibi düşüyorum tan yerine". tan yeri ile buluşması kesindir tan yeri ile buluşunca güneşin doğuşuna hayallerine vuslata ulaşması gerçekleşecektir, gerçekleşmesinin önünde bir engel de yoktur çünkü tana yani güneşin doğduğu zamana düşeceği erişmesi kesindir. İçinden böyle arzular, böyle ister, bu duygular ile coşmaktadır, kendisi vuslatını hayallerini bu kadar gerçekleşmeye yakın görse de , karar merci yaratandır ve bundan dolayı çaresizdir, tekrar gerçekleşmesini imkansız gördüğü muştusu için sitem ile seslenir yaratana: "ya topla yaralı kırlangıçlarını ya bu vefasız şarkıyı bitir"... ve sonra tekrar keşkeler temenniler girer araya ve derki: "özgürlüğe giden tutsaklar gibi siyah gözlerine beni de götür."