Ölecek olan bir insanı güzel hatırlamak için ne yapardınız ? (2. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: tolgadevrim

Dedemi de bu gece kaybettik. 20 gün önce yüzlerine bakıp güldüğüm, konuştuğum, neşelendiğim insanlar dedeme 4. evre kanser teşhisi koyulmasından 30 gün sonra dünyadan göçüp gittiler. Beni büyüten, hakkı asla ödenmeyecek insanlar gitti. Elim ayağım boşalıyor, mahvoluyorum...
Kandilimiz mübarek olsun.

quote:

Orijinalden alıntı: Gokcesel

Hocam başınız sağ olsun mekanları cennet olsun. Aynı duyguları paylaşıyoruz şu an seni çok iyi anlıyorum.. 24 yaşındayım, annem ben çocukken daha doğrusu bebekken ayrılmış babamdan ve baba evine dönmüş benimle birlikte. Dedemi 5 yaşındayken kaybettik hayal meyal hatırlıyorum onun vefatı çok etki bırakmadı üzerimde. Teyzemlerle aynı binada oturuyorduk 14 yaşına kadar. Annem, anneannem ve ben kalıyorduk evde, 14 yaşında taşındık biz o ilçeden başka ilçeye geldik. Eniştemi baba yerine koymuştum aile de tek erkek sayılırdı dayımdan sonra. Kuzenlerimle birlikte büyüdük anne, teyze, enişte çalışınca anneannem büyüttü bizi emeği çok kadının üzerimizde. O okula götürdü o okul çıkışında aldı bizi, o yedirdi içirdi, o gezdirdi bizi her ay emekli maaşını almaya giderken bizi de götürürdü yanında maaşını çektiği bankanın karşısında lokanta vardı döner yedirirdi bize kuzenimle birlikte. Kendisi yemez bize yedirirdi. Ben gitmek istemezdim zorla götürürdü yorulduğumda omzuna alırdı. Ben nasıl öderim o kadının hakkını ? Ödeyemem..

26 nisanda anneannem'i kaybettik 78 yaşındaydı etkisi halen geçmedi üzerimden derken 5 gün sonra eniştem vefat etti kalp krizinden daha çok yıkıldım. Anneannem 3 haftadır yoğun bakımda yatıyordu bekliyorduk kötü haberini, alıştırmıştı bizi bir nevi ama eniştemin vefatı aniden oldu. Teyzemler bizde kalıyordu anneannemin 40'ı çıkana kadar gitmeyeceklerdi ama 5 gün sonra teyzeme telefon gelince şu hastaneye gelin eşiniz yoğun bakımda diye işler çok değişti. Bir acıyı daha sineye çekemeden babam yerine koyduğum ileri de onun gibi olmak istediğim adamın acısı daha çok koydu bana.

Acıların tarifi yok yaşayan bilir Allah geride kalanlara sabır versin demekten başka gelmiyor elden bir şey. Hepsiyle çok güzel anılarım var, bazıları akıldan çıkmayan bazıları ise akıldan çıkmış ama düşündükçe akla gelen.. Sizinde vardır illa ki çok sevdiğiniz de belli ama anılarda kaldı her şey alışacağız zaman alıştıracak bizi.

Eniştemi okuyup yazmayı çok severdi. Çantasında not defterleri, gazete kupürleri vardı sürekli not tutar unutmamak için okurdu. Bir not defterinin en son sayfasında yazdığı yazıyı paylaşmak istiyorum sizinle.

Ne kadar yazsak ne kadar söylesek yinede eksik gideceğiz bu dünyadan, ne kadar eksik gidersek gidelim, yinede çok şey bırakacağız bu dünyaya birileri eksiğimizi tamamlasın diye.

Sizlerin de kandili mübarek olsun. İyi forumlar dilerim..