merhaba arkadaslar, uzun suredir bu forumun bir kullanicisi ve okuruyum, normalde hic konu acmak da tarzim degildir ama bu kararsizliktan kafayi yemek uzereyim ve cok ciddi tavsiyelere ihtiyacim var.

Yaklasik 1 sene once mezun olduktan sonra Almanya'da IT alaninda is buldum ve yerlestim, ancak gittigim zaman ekim basiydi ve havalar soguk, yagmurlu, surekli gri hava vs'di. bir de tek basima 24 yasinda gittigim icin cok kolay adapte olamadim herseyi kendim yapmaya calisiyordum, almancam da yok ve sadece ingilizceyle idare etsem de bazi konularda cok zorlandim. Neyse sonuc olarak gri havalari atlattik artik ulkenin keyfini cikarabilirim derken corona olaylari basladi ve orda tek basima evde kaldim tum karantina donemleri. Bu tarz donemlerde insan aslinda cok sey dusunuyor ve ben de acaba aptallik mi ettim, tum arkadaslarimi ailemi birakip buraya geldim ve corona kapsam burda kimsesiz yalniz basima olucem, yalniz olduktan burdaki hayat standartlarimin aslinda hic bir onemi yok diye dusunmeye basladim.

Ev arkadaslarim 3 tane almandi, universite ogrencisi ve gayet normal, mutevazi yasayan insanlar.. 2'sinde iphone 6, digerinde de ucuz bir android cihaz vardi, yani bizim dusundugumuz fibi iphone 11 pro lar havada ucusmuyordu acikcasi sasirmistim bu duruma :D Neyse evdekilerle de cok arkadas olamadim herkes kendi odasinda mesafeli soguk bir sekilde yasadigi icin ben de oyle yasamaya basladim ve uyum sagladim.

Is hayatinda da hic mutlu degilim, evet kazandigim para cok iyi ancak yaptigim is tatmin etmiyor ve yine ayni sekilde 24 yasinda biri olarak ekipteki herkes 35 civari ve muhabbet edebilecegim, kafami dagitacagim, sosyallesecegim kimse yok. Hal boyle olunca hem ev hem de isten kimseyle yakin bir muhabbet kuramadim ve tamamen kendi yanlizligimla bir 8 ay gecirdim. Ben Turkiye'de cok daha aktif ve mutlu bi hayat yasadigimi farkettim her ne kadar cok daha az para kazansam da sanki daha sosyal ve guleryuzlu bir insandim, burda ise almanlara uyum saglamis, hayati duzenli ancak mutlulugu bulamayan bir insan haline geldim ve galiba depresyon dedikleri de boyle bir sey cunku hic mutlu degilim ve cok karamsarim gelecegim hakkinda.

Ozetle, sizlerin acmis oldugu yurtdisiyla alakali olan tum konulari okuyorum ve cogu insanin elinde olsa bir saniye dusunmeyecegi bir sansa sahibim, ancak mutlu degilim. Ben mi yanlis dusunuyorum, yoksa yeterince mucadele etmiyor muyum? yoksa gercekten de herkesin mutlu olamayabilecegi bir yer mi bu avrupa? gercekten benim araba/telefon takintim yok, evet ekonomi cok kotu ama Turkiye'de de ortalama ustu bir maas kazanabilirdim, yani tek basima 2020 model audiye binmek yerine etrafimdakilerle 2015 bir reno clio'ya binsem ben cok mutsuz olmam sanki..

Biraz uzun bir yazi oldu, icimi dokmek istedim gercekten umarim yeterince kendimi anlatabilmisimdir.. Sizce ben ne yapmaliyim, bu mutsuzluktan nasil cikabilirim?

herkese iyi aksamlar diliyorum..

--(almanya'da calisan bir dh'ci)