quote:

Eskiden büyük bir yarışçı olan Bunta Fujiwara, karısı tarafından en direkt serbest vuruştan tekmeyi yedikten sonra yarış kariyerini sonlandırır. Bir nevi dünyaya sırtını döner, kendini düzayak ruhsatsız peynir imalatçılığına verir, kahrını da oğluna çektirir...
Evet, Bunta tekmeyi yemeden önce bir gol atmayı başarmış ve üç puan; nur topu gibi bir erkek çocuğu olarak gelmiştir. Bunta Fujiwara, çocuk konusunda da falsolu bir tekme yemediğinden emindir. Çünkü oğlu Takumi 'nin derin ketumluğu, dünyada sadece bir Fujiwara 'da rastlanan cinstendir.
Takeshi Nakazato ve Ryousuke Takahashi, birinci sınıf amatör drift yarışçılarıdır. Fakat birbirleri ile hiç kapışmamışlardır. Ryousuke Takahashi 'nin amacı sağlam yarışçılardan kendine bir takım kurmak, Takeshi Nakazato 'nun amacı ise tüm şehirdeki amatörleri birer birer devirdikten sonra Ryousuke Takahashi ile kapışmaktır...
Takumi Fujiwara bir gece babasının yaptığı peynirleri teslim etmiş, her zamanki gibi servis arabasıyla dağdan inmektedir. Önünde bir araba belirir. Araba Takeshi Nakazato 'nun arabasıdır. Takumi hiç zorlanmadan Takeshi 'nin eline verir. Bu olaydan sonra herkes gizemli ve diğer araçlara göre külüstür sayılabilecek Toyota Trueno AE86 'yı konuşmaya başlar.
Takeshi bir rövanş istemekte, Ryousuke sürücüyü merak etmekte, Takumi cephesinde ise olaylar beklenmedik şekilde gelişmektedir.....

İzlediğim en iyi yarış filmlerinden biriydi diyebilirim. Herşeyden önce eli ayağı çok düzgün bir film. Traşını olup ta gelmiş seyirciye ve bu konsepti film boyunca bir bütünlük arz etmekte..
Kötü adam, kadın, kötü kadın, gizemli adam... Herşey bu güne kadar izlediklerimden farklıydı. Oniki milyon dolarlık cüzi denebilecek bütçesinde paraları sadece müziğe yetmemiş gibi. Eğer onların üstüne de biraz daha düşülseymiş tadından hiç yenmezmiş.
Drift gibi (bence durağan) bir olayı bu kadar iyi işleyebilmeleri de büyük bir başarı. Zira The Fast and the Furious: Tokyo Drift (2006) 'dan çok daha kaliteli bir drift filmi kanımca! Devamı da gelecek gibi....

alıntıdır arshiv.net den

quote:

bu film aynı anda yaşadığımız ve varlıklarını suratımızda çıkan bir sivilce kadar önemsemediğimiz insanların dramını çiziyor büyüleyici bir şekilde. insanoğlunun kapitalizm kanserinin elinde ne hale gelebileceğini gösteriyor. manhattan sokaklarında i love capitalism tişörtü giyenlerin dünyanın anasını nasıl bellediğini anlatıyor. batıya özgü ilişkiler içinde doğulu masallıkta bir aşkın üstüne kurgulanarak gelişiyor olaylar.

tarih kitapları bugünleri nasıl anlatacak? bu tarifsiz acımasızlık ve dramı kimler nasıl aktaracak? torunlarımız zamanında da yaşanacak bu şeytanlaşmada bizim katkımız ne kadar olacak? nasıl bir filmden çıkıp hayatla derin bir hesaplaşmaya girer insan?
akılda sorular yumuşak bir afrikalı gırtlaktan çıkan melodilerle her şeyi sorgulatarak sonlanmış film. görüntülere ne yazılsa, aşkına ne denilse eksik kalacak bu yapım için.
"aşırı toplumsallaşma insanlığın, bireye yaptığı en büyük zulümdür." demiş ya kaczynski, modern solculuğa getirdiği bu tespit güzelde peki yaşanan onca ızdıraba rağmen hiçbir şey hissetmeyen canilere nasıl bir tanımlama yapmak gerekli? ya da hangisi daha kabul edilebilir bu iki durum arasında? insana her şeyi bir kenara bırakıp yerkürenin neresinde, hangi boyutunda olduğunu düşünmeye sevk eder bir film. insan ömrüyle senetler üstünden oynayanları görmek için bile izlemeli. afrikalı acılara ortak olmalı kendimize zulm ede ede.

Ekşi sözlükten alınıtıdır