arkadaşlar merhaba yarın abant gölüne gidecem ama bolu otogardan kolaylıkla nasıl ulaşım sağlarım yada gidecek arkadaşlar varsa yarın taksi parasını bölüşelim diyorum

Bayadır foruma girmiyordum.İçimdekileri döküp beni dinleyecek daha farklı bir mecra bulamadığım için tekrar foruma giriş yapıp ufak bir yazı yazmayı gerek gördüm.Umarım siz değerli okurların gözlerini yormam..Ve umarım ki sizinde bu konularda anlatacaklarınız vardır..

Bu konuya asıl geliş sebebim bugün annem ile kavga etmemden doğdu.Bianda sanki bütün fikirler beynimde parlayı verdi. Biriktirmiş olduğum çok küçük miktarda bir para var ve bunu evin bir ihtiyacı için harcamamı istedi. Halbuki benim bu parayı asıl biriktirme nedenim ilerde birisi karşıma çıkarsa onunla bir yuva kurup evlenme isteğimdi...

İlerleyen saatlerde tartışmalar yine döndü dolaştı.Benim kafamda da farklı fikirler oluşmaya başladı.Ufacık bir para meselesi yüzünden aile içerisindeki 2 insan bile stresli bir şekilde tartışıp konuyu bukadar uzatıyorsa.Evlilik ile gelen borç yüzünden birbirine yabancı 2 kişi ne denli kavgalar eder.Bilmenizi isterim ki borçsuz evlilik yapabileceğimi düşünmüyorum . borç demişken , asgari ücretin bi tık üstü maaş alıyorum.Ve benim hayatımı düzenli idame ettirebilmem için maaşımdaki borç oranı 4/1 olmak zorunda ki bu evlilikle beraber gelen borçta bu gözükmüyor. bu düşünceler beni kıskaca almış gibi olayın neresinden baksam dolu tarafını göremiyorum. Bazen düşünüyorum şuan sevgilimin olmama sebeplerinden birisi benim ruhsal kişisel durumum mu?. Avm şartlarında çalışmakta olduğum iş mi? Hepsinden hariç , maddiyatımı yansıtıcak durumlarımın mı oluşu. Bir çok soru zihnimin en kıvrımlı köşelerinde benimle savaşıyor. Olaya hep bir pozitif yandan bakmak istesem de durum öyle göstermiyor.Bunun bir sebebi de ailenin evlilik yönünde hiçbir desteği olmamasından kaynaklı. Kimisinin ailesi çocuklarını evlendirirken , çocuklarına ev araba bırakır..Bilmiyorum kendimi onlarla kıyaslayarak en büyük günaha adım mı atıyorum. Sadece soruyorum Kim benimle ? sadece manevi dokunuşları olan biriyle evlenmek ister ki .. cevaplaması zor kısımlardan birisi .. kendi içimde..

Gelgelelim hayal kurmaya . Gelgelelim bütün bunların içinde hobi edinmeye..

beni maddi borç uçurumuna sürüklemeyen tek şey... Okuduğum kitaplarla gömün beni..

merhaba arkadaşlar , bu konu dün akşamdan beri aklımı kurcaladığı için yazmak istedim. çoğu arkadaşın bana katılacağına inanıyorum. yazım yanlışlarım varsa şimdiden kusura bakmayın..

öncelik olarak forumda genel olarak bahsedilen sevgili , evlilik konusuna değinmek istiyorum. Özel sektör de asgari ücretle mağazacılık sektöründe çalışıyorum . Gerçekten severek mi çalışıyorum evet gerçekten yaptığım işi seviyorum . Bu da farklı bir pozitif düşünce.. Genel olarak sevgilim oldu mu oldu.. bazen kendi hatalarımdan bazen de kadınların davranışlarından dolayı hepsi ayrılışlarla bitti. en fazla 6 aylık bir ilişkim olmuştur. Bir yuva kurmak çocuk sahibi olmak o kadar çok istiyorum ki bu konularda neler yapabileceğimi düşünmeye başladım. önceden sevgili olduğum insanlarla nerde tanışmıştım bu soru işareti kafamda canlandı ve sadece iş çevresinden olduğunu fark ettim. ve bu beni daha da derin düşüncelere sokmuştu . İş çevresi dışında sosyal bir bağlantım yoktu. Ve insanlarla tanışacak herhangi bir ortam bulamıyordum. asgari ücret haftalık 45 saat çalışma süresi ( bazen daha fazla ) farklı sosyal alanlar nasıl yaratabilirdim.. çıkış saatlerini de hesaba kattığımda.. Hiç bir şekilde bunun olmayacağını fark ettim.

Bir dans kursuna yazılsam mesela bir haftada ki çalışma saatimle sonraki hafta çalışma saatimle uymuyordu. Ve asgari ücret aldığım için o tarz bir kursa yazıldığımda belli bir şeylerden kısarak yazılmam gerekecekti. Akıl sağlığımı korumak için tabi belli pozitif düşünceler bulmaya çalıştım kendi kendime . Mesela mağazaya gelen insanlarla belli bir yere kadar arkadaşlık edip sohbet muhabbet edebiliyordum . Tabi evlilik konusuna gelince yine iş çevresindeki insanlarla arkadaşlık kurmaya yoğunlaştım .

sonra işini sevmek konusu kafamda canlandı . Dedim ki kendi kendime gerçekten yaptığım işi seviyor muyum. Aslında içsel olarak sevmiyor gibiydim .ama belli bir yerde de seviyordum. gerçekten kültürlü insanlarla tanışıp bana bir çok şey kattıklarını farkettim. ama sevmediğim zamanlarda da kültürsüz insanlarla uğraşmak yada hiç istemediğin fikirleri uygulamak zorunda kalmakla uğraşıyordum. ve kendime yine pozitif bir düşünce buldum.

herkesin bu pozitif düşünceyi kullandığını tahmin ediyorum . Hiç değilse işim var... kendime soruyorum çok yüksek maaşla olsa aynı işimi yapardım . fikirlerime ve üreticiliğime değer veren ve asgari ücret veren bir işimi yapardım..

aslında belli bir yere kadar mutluyum . sadece sorgulamaya girmediğimde işin sorgulama kısmına girince, belki de negatif düşünerek bir sarmaşık gibi aklımı sarmaya devam ettikçe , mutsuz oluyorum... bilemiyorum gerçekten çok zor akıl sağlığını korumak..

Arkadaşlar bilgisayar oyunu oynadıktan sonra konuşmam bozuluyor (düzgün cümleler kurmakta zorlanıyorum) ve yürüyüşümde bozulma oluyor ( dik yürüyemiyorum adımlarımı düzgün atamıyorum ) benim gibi bunları yaşayan birisi var mı .. bir kaç gün oyun oynamayınca her yaşadığım olumsuzluk normale dönüyor ..

takım arıyorum eski plat 5 şimdi pek oynamıyordum geri döndüm gold 4 mid lane

silinsin lütfen silinsin lütfen silinsin lütfen

biliyorum biliyorummm.. hepsi kendi hatalarım ve hepsinin sorumlusu benim..

ama yaşadığım çevre şartlarından dolayı bu davranışı sergilediğime inanıyorum

ve şimdi tekrar o bataklığa düşmek için elimden gelen araştırmaları yapıyorum :)

ilkokul zamanı ultima online la tanıştım belki bilen vardır bur da sylveria diye bir sunucu vardı.

okuldan çıktıktan sonra hemen internet kafeye gider oyunu oynardım. liseye geçiş sınavını büyük ölçüde etkiledi.

bu oyuna bukadar bağlanma sebebim ise ilkokul 1-2-3 de hocaların dayak atması ve diğer ilerleyen yıllarda da

arkadaşlarımın sürekli benimle dalga geçmesi :) şimdi gülüyorum hepsine zor bi çocukluk mu geçirmişim bilemem :D

lise zamanında da knight online çıktı piyasaya :) zaten şehrin en berbat okullarından birine gitmiştim . kapısında haraç kesenlerimi

ararsınız kimyevi satan mı ararsınız herşey vardı yani :) ama seçtiğim arkadaşlarım çok iyidi. onun harici mahalledeki arkadaşlarım sayesinde

sürekli internet kafeye kaçıp knight online oynuyorduk . bodrum katı leş içinde olan rutubetli ter kokulu biyer.. akşama kadar harçlıklarımızı

orda yerdik..

sonra üniversiteye geçtim . üniversiteye başlamadan tam o aralar dota meşhur olmuştu . ordan lol oynamaya başladım ..o zamanlar ailemden birisi çok kötü bir hastalık geçirdi. kanserdi. kendimi lole verdim bir kaçış noktası yarattım yine. daha sonraları vefat etti... ve işe girdim. otoparkta çalışıyordum . özgüvenim çok kötüydü. laptop aldım wow u yükledim satın aldım bütün epic paketleri kendimi wow a verdim. bi şekilde kendimi tedavi ediyormuydum bilmiyorum...

sonra askere gittim ve askerden sonra oyunlara bağımlılığımı azaltıp gerçek dünyada mücadeleme başladım. belki ozamanlar bu durumu farketseydim mesleki anlamda çok farklı bi yerde olcaktım. ama şuan ne mesleğim olursa olsun. kendim nasıl bir şekilde olursam oluyum özgüvenim yerinde . zaman içinde kendimi buldum diyebilirim . öyle içimi dökmek istedim bu akşam :) bu aralarda sevgilimden ayrıldığımdan dolayı yine oyunlara vercem gibi kendimi .. sizinde böyle hikayeleriniz varsa dinlemek isterim doğrusu

sil sil sil

arkadaşlar 3 gündür kulağım çınlıyor bir geçmedi perşembe yada cuma hastaneye gidicem ama ozamana kadar nasıl vakit geçicek bilmiyorum çok sıkıldım artık varmı bildiğiniz bir yöntem