Çok değerli kıymetli abilerim kardeşlerim.

Öncelikli olarak burada anlatacaklarım hiç bir kurumu kuruluşu hedef almamaktadır.

Bu kardeşinizin içine attıkları ve serzenişleridir.

Başınızı ağrıtacağım bu husus için şimdiden affola...

Çok değerli abilerim 25 yaşındayım. 2017 yılı haziran ayında İş sağlığı ve güvenliği bölümünden, 2019 yılı Haziran ayında İnşaat mühendisliği bölümünden onur öğrencisi olarak mezun oldum. Mezuniyetimin ilk bir kaç ayı ülkedeki iş durumunun bu kadar kötü olduğunun farkına varamadım. İlk 2 aydan sonra ise artık işe bir yerden başlamam gerektiğini düşünüp 4 elle iş aramaya başladım. İlk başlarda o kadar hevesliydim ki nereden olumsuz bir cevap alsam hiç bir zaman enseyi karartmıyor burası olmazsa başka bir yer olur kafasında sürekli yeni başvurularda bulunuyordum. Zamanımın çoğu iş bulma sitelerinde geçmekteydi ve bu süreç içerisinde de sadece internet üzerinden değil bütün tanıdık eş dost ne kadar çevremiz varsa hepsini tek tek aradım yardımcı olmalarını istedim. Ben bu süreç içerisinde hiç bir zaman yılmadım hep aynı hırs ve azimle iş arama çalışmalarıma devam ettim. Tanıdık olsun olmasın aramadığım yer kişi kurum kalmadı. Aradığım kişiler sürekli değişmekteydi lakin bana verilen o olumsuz cevap hiç bir zaman değişmedi. Hatta hiç para istemeden iş tecrübesi edinmek için çalışmak istediğim kurumlardan dahi ayni olumsuz cevabı aldım.

Baktım kendi alanımda bir sonuca varamayacağım devlet kurumlarına başvurularda bulundum. Adliyeye icra katibi olarak başvurdum. Bulunduğum şehirde klavye mülakatı ve kpss puan ortalamasıyla 2.sıraya yerleştim ve 5 kişilik bir alım yapılacaktı. Bulunduğum şehirdeki tüm mülakatlarda başarılı olduktan sonra Ankara'ya sözlü mülakata çağırıldık ve mülakatım da çok başarılı geçti tüm soruları doğru cevapladım. Şöylede bir avantajım vardı ki mülakata gelenlerin neredeyse %80'i kadındı icra katipliğinde de bildiğim kadarıyla erkekler tercih ediliyor. 2.sırada olmamı ve diğer tüm şartları düşününce çok umutluydum. Ta ki sonuçlar açıklanana kadar.

Anlayacağınız özel kurumlardan sonra devlet babadan da de yine aynı cevabı aldım.

10 ay geçmişti dile kolay tam 10 ay umutların tükendiği özgüvenin son sürat hızla azaldığı moralin motivasyonun bittiği 10 ay.

Annem ev hanımı Babam emekli devlet memuru tek başına bizi okutmaya durumu pek müsait değildi bizde dolayısıyla üniversitede öğrenim kredisine başvurduk (burs çıkmadı). Uzun zamandır bakmamamla birlikte 29 bin TL ye imza attığım borcun tam hatırlamıyorum ama 1 sene olmuştur bakalı 34bin TL'ye çıktığını gördüm. Hem devlet babaya olan borcumuzu öderiz hem de biz terhis olana kadar piyasanın durumu düzelir iş kapıları açılır gayesiyle Yedek Subay ve Yedek Astsubaylığa başvurdum. Nasip değilmiş bizim plan yine tutmadı devlet baba er olarak yapacaksın dedi boynumuz kıldan ince. Allah'a şükür kazasız belasız alnımız dik bir şekilde Vatan görevimizi tamamladık.

Askerlikten geldikten sonra bütün olumsuzlukları kafamdan silip sıfırdan iş aramaya koyuldum. Günler geçti haftalar geçti lakin değişmeyen tek bir şey vardı oda aldığım cevaplar.

Üniversitenin bana hediye ettiği en güzel şey gönlüme yuva kuran bir sevdiğim var. Yuvamı kurmak istiyorum. Nasipse 2.hafta sonra 2.yılımıza gireceğiz. Daha fazla ayrı kalmayıp bizimde bir yuvamız olsun istiyoruz .Bir yandan da ister istemez onunda baskısı var üzerimde. Karşı taraf her ne kadar bir şey demese de onlarda daha fazla beklemek istemiyor. Bense elim kolum bağlı içime atmaktan başka hiç bir şey yapamıyorum.

Geçen hafta ilk ve tek iş teklifimi aldım 900 TL teklif ediyorlar diplomamı kullanmak için evet bu paraya da şuan çok ihtiyacım var ama vermiş olduğum 5 yıllık emeği düşündüm (İngilizce hazırlık okudum).

Ben dedim 900 TL ye bu diplomayı kullanacağıma yırtıp atarım bu diplomayı gider yakarım yine de o paraya kiraya vermem. Gider paşa paşa ne iş olsa yaparım.

Çok değerli abilerim büyüklerim benim üzüldüğüm nokta bu size anlattıklarımın hiç birisi değil biliyor musunuz. Üzüldüğüm nokta;

Ben ve benim gibi yüzlercesini görüyorum iş arama sitelerinde, sınıf arkadaşlarım olsun diğer bölüm arkadaşlarım olsun bir çoğu halen daha aynı durumda.

Avrupa ülkelerine bakıyorum bizim sahip olduğumuz genç nüfusa sahip olmak için neler neler yapıyorlar. Oysaki biz bu kıymetin ve değerin farkında bile değiliz.

Kıymetli büyüklerim size sesleniyorum neden beni evimde paslandırıyorsunuz. Bırakın vatanıma, milletime, devletime hizmet edeyim. Ben para pul istemiyorum. Alnımın akıyla çalışıp emeğimin karşılığını almak istiyorum.

Kıymetli abilerim içimde o kadar çok şey birikti o kadar çok kederlendim ki ne yapacağımı bilemedim bende bu derdimi size açtım. Şimdi size soruyorum abilerim ben nerede yanlış yaptım ve bu durum nereye kadar böyle gidecek. Artık doldum abilerim içim doldu. Ben bu işin içinden çıkamıyorum. Şöyle dönüp bir geçmişe bakıyorum. Nerde o eski ben diyorum. Üniversite yıllarında her şeye atılan. Sonsuz özgüveni olan ben. Şimdi her şeyden korkar oldum.

Neyse kıymetli abilerim sizlerin de başını çok fazla ağrıtmayım. Okuduğunuz için teşekkür eder. Sağlıklı, mutlu ve huzurlu bir yaşam dilerim.

Değerli forumsever üstadlarım özellikle İstanbul çevresinde iş arayışım sürmektedir. Yönlendirme yapabilecek olanlar olursa gerçekten çok memnun olurum. Teşekkürler...