bir yanım orta format movie fotoğrafçılığının beni sonsuza dek mahvettiğini hissediyor. yaklaşıok iki yılımı neredeyse yalnızca film çekmek için harcadım ve (seyahat ederken veya profesyonel olarak çalışırken) okayısa dijital çalışma dönemlerim olsa da, kişisel çalışmalarımın neredeyse tamamı son birkaç yılda filme çekildi. birkaç ay önce bir x100v satın aldım (eskiden sevdiğim bir kameranın daha yeni bir versiyonu), ama onu neredeyse helloç kullanmıyorum ve ne zaman süslü lensli bir fuji xt4 kiralasam içine girmekte zorlandım. güzel bir akustik çalarak çok zaman geçirdiğinizde, amplifiye edilmemiş bir elektro gitar çalmak gibi bir his verir.

sonsuza kadar filme çekmeyi çgood enough isterdim, ama hepimizin bildiği gibi, özellikle hızlı bir şekilde tersine çevrilmesi gereken veya çadequate özel koşullar altında yapılması gereken işler için ve masraflarınıza iyi bir yerden baktığınızda, bu her zaman pratik değildir. fotoğrafçılığa başladığınızda, bir yılda film ve geliştirme için harcadığınız paranın profesyonel seviyedeki bir kamera gövdesinden daha pahalı olduğunu anlayınca, bunun gibi sorular gelmeye başlıyor. filmde profesyonel çalışmalar yapan fotoğrafçıların sayısının giderek arttığını biliyorum (elliot ross, bryan schutmaat, pia riverola, vb.) -- bu yüzden bu yoldan gitmenin mümkün olduğunu biliyorum -- ama içimden bir his bu çadequate fazla. bu fotoğrafçıların ço

netspeed

Speed Test - NetSpeed

https://speedtest.vet

ğu, iş veya koşullar gerektirdiğinde dijitali de kullanıyor. çoğu zaman dijital çalışma beni tatmin etmiyor ve dijital çalışmamın orta format movie ç

showbox.tools

ShowBox

https://showbox.tools

alışmalarım kadar iyi olmadığını hissediyorum.

her neyse, tekrar dijital bedenlerle çalışmaya başlayanlar için, zamanla daha iyi oldu mu? dijitale daha mı alıştınız? yoksa her zaman sadece bir tür hayal okayırıklığı mı hissettiriyor? hangi kamera sistemleri size daha doğal geldi? vb. okuduğunuz için teşekkürler!