Çok sinirli biriydim. kalan zamanlarda ise mutluydum. Duyguları yoğun yaşayan biriydim eğlenceli sıcakkanlı neşeli pozitif biriydim ama şu an hiçbirini hissetmiyorum hissedemiyorum. Ailemle tartışsam arkadaşlarım laf atsa yolda yürürken çocuklar küfür etse bile sinirlenmiyorum ve 1 yıldır hiçbir şey hissetmiyorum Üzülemiyorum, beni en derinden etkileyen şarkıyı açıyorum hissedemiyorum. Beni eskiden ağlatan filmleri izlerken mimiklerim kıpırdamıyor üzülemiyorum. Çocukluğumu düşünüyorum, hiç sevilmedim arkadaşlarım ve ailem akrabalarım tarafından, büyük bir travma gibi geliyor kulağa ama bu hayatta hiç sevilmemiş olmam bile zoruma gitmiyor. Hayatımda yeni bir şey oluyor şaşıramıyorum. Umutlanamıyorum ve hayal kırıklığı yaşayamıyorum. Yıllarca beklediğim hayatımın aşkı beni terk etti üzülemedim 7 ay oldu unutamıyorum fakat özleyip üzülemiyorum fotoğrafına bakınca içimde bir şeyler kıpırdamıyor. Üniversite sınavı var çalışmıyorum heyecanlanamıyorum endişe kaygı hissetmiyorum. İçimde ağlamak isteyen bir çocuk oluyor bazen ama sadece bir anlığına gelip gidiyor. amacım yok hayatı yaşayacak yaşayabilecek bir kişiliğim olmuyor. herkes binlerce öneride bulundu varoluşsal bunalım, bitmişlik sendromu, bozuk piskoloji, ergenlik sendromu, terk edilme yası ve dahası tedavi olarak ta spor yap, enstrüman çal, yemek yap, yeni bir ilişki kur, bir amaç edinmeye çalış bitmek bilmeyen öneriler sizden sadece beni anlamanızı istiyorum her yerden insanlara ulaşmaya çalışıyorum sanalda gerçekte bu platformda diğer platformlarda beni anlayan benim gibi hisseden insanlar var mı? Ya da bu dünyada yalnız başıma ölecek kadar sorunlu bir varlık mıydım? belkide öyleydim