Samsung özür diledi: Teknoloji devindeki “kriz” devam ediyor (2. sayfa)

Teknolojik ve iktisadi başarılarını ve gelişmiş altyapılarını indirgeyici biçimde yok saydıkları Uzak Asya ülkelerinin ABD'nin gerilemesiyle ve Çin'in yükselmesiyle göçmesini arzulamaları bence hem haset hem de irrasyonellik yansıtan bir beklenti. Türkiye'de neden - özellikle belirli konularda örnek veya ilham alınabilecek - başkalarına karşı bu kadar bir kin vardır; hiç anlamam. Kıskançlık? Çekememezlik? Ben açıkçası Tayvan, Güney Koreli, Japon vs menşeili teknoloji devlerinin rekabette devrilip Çinli markaların/Çin'in her şeyi domine etmesini istemem. Çinlilere özel bir garez duymamdan dolayı değil; rekabet ve çok opsiyon karşısında monopolinin, tartışmasız hegemonyanın vs çok zararlı olmasından.

Anladığım kadarıyla benim düşüncelerimi destekliyorsunuz. Ben de düşüncenize katılıyorum ve son zamanlarda bu ülkede artan "Çin - Rusya seviciliği"nin nedenini anlamlandıramıyorum. Çin'in Türklere karşı olduğu yıllardan beri bilinen bir gerçek, Doğu Türkistan bunun en büyük kanıtı niteliğinde. Rusya ise sınırları içerisinde bulundurduğu Türk devletlerini Rus kültürü altında asimile etmeye çalışarak Çin ile benzer düşünce yapısına sahip olduğunu ortaya koyuyor...

Aynen, bir de işin böyle Türkik çıkarlar aleyhtarı politik yönü var. Çin - Rusya ekseni Avrasya coğrafyasındaki Türkik gelişimin önündeki en çetin engel. Domestik veya dış politik kültür anlamında Çin - Rusya devletleri örnek alınacak bir ikili de değil. Otokratik, baskıcı, fişleyici, zulüm edici vs. Liste uzayıp gidiyor. Bu tarz ülkelerde "çoğulculuk" ancak otoritenin merkezi söylemine ve politikasına sorgusuz sualsiz itaat ettiğin, dedikleri her şeyi kabul ederek yemeye yeltendiğin sürece var. Yoksa zulümün veya takibin odağındasın. ABD en azından komşusu - Meksika - Çin ile iyi anlaşıyor diye tutup komşusunu işgal etmiyor. Ana muhalefet liderini önce hapse tıkıp sonra orada zehirleyip öldürmüyor. Modern toplama kamplarında muhalif insanları susturmaya veya zoraki ideolojik ve kültürel indoktrinizasyonla asimile etmeye çalışmıyor. Çin veya Rusya'ya - halk olarak demiyorum, devlet olarak diyorum - sempati duyan bence aklını yeterince iyi kullanamıyordur. Vietnam, Orta Amerika ve Ortadoğu'nun canını okumuş ABD bile bunların yanında hümanizma havarisidir. En azından ülkelerine hümanizma ve aydınlanma getirmiş, zorbalar sonunda frenlensin diye bir güçler dengesi kurmuş adam gibi kurucu babaları vardır. Ortalama bir Amerikalı ile zıt politik fikirde olabilirsin. Ama Rusya'da devletin beynini yıkadığı ortalama birisiyle zıt fikirde olursan canlı yayında dahi dayak yiyebilirsin - bu anekdotlarımın hepsi gerçek.

Bana zamanında bir Rus şaşkınlıkla Türklerin belirli bir ihtilaflı konuda konuşmaya veya tartışmaya ne kadar müsait olabileceklerini, buna mukabil Rusların ise bu kabiliyetten yoksun olup hemen fiziksel kavgaya giriştiğini ve kendilerinde sorgu kültürünün bulunmadığını söyledi. Belki bizler/Türkler hakkındaki pozitif görüşü ve Ruslar hakkında negatif görüşü biraz abartılıydı ama Rusya hakkında bildiklerim beni dediğine inanmaya sevk etti.