Şimdi Ara

Umursanmayan Adam(Hikaye İçerir)

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
2
Cevap
0
Favori
741
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Her şey yolda yürürken kopup kafama düşen ve beynime aşırı elektrik binmesine yol açan o kabloyla başladı.O saatden sonra hayatımın değişeceğini bilemezdim.Başıma neler geleceğinden habersiz evden dışarı çıkmıştım uzunca bir süredir kendimi eve sığdıramıyordum zira en son arkadaşımın dükkanına uğramak istemiştim arkadaşım babasıyla beraber uyducu işletiyordu.Dükkana girdiğimde ilk dikkatimi çeken şey çatıdan dükkana sarkan uzatma kablosuydu
    PART I

    +Mustafa o kablo ne olum öyle la kaçağa mı başladınız :D
    -Yok lan dükkana uydu çektik ondan o

    Kablonun duruşu cidden çok garibime gitti ve gidip yerinde incelemk istedim o sırada 2 kablonun bantla birleştirildiğini gördüm

    +Musti peder yine cömertliğini konuşturmuş
    Hafif sırıttıktan sonra
    -Ebesi kaşar dedesi yaşar p*ç sen ne anlarsın lan
    O anda aniden acı bir fren sesi duyduk ardından beyaz bir toros dükkanın önündeki direğe bindirdi ve kabloyu eklem yerinden kopardı kopan kısım etraftakilerin ''ay aman'' çığlıkları eşliğinde kafama düştü ve ben şehir ceryanını 2 saniyeliğine tüm beyin hücrelerimde hissettim adeta kafamın içinde buz sarkacı vardıda beynimin içinde ileri geri sallanıyordu.En son gözlerim karardı ve ben devrilen bir ağaç gibi yere yığıldım.Gözümü açtığımda annem babam başımdaydı doktorla konuşuyorlardı biraz kulak kabartınca durumumun iyi olduğunu beynimde bir sıkıntı olmadığını sadece bir kaç haftalığına epilepsi krizi yaşabileceğimi öğrendim.Eve geldiğimde ilk iş olarak yattım.Ertesi gün 19 mayıstı ve benim törende konuşma yapmam gerekti hafif bir baş ağrısıyla kalktım çaubak bir duş alıp törene vardım.Konuşmama başlamak üzereydim ki millet adeta beni fark etmemeiş gibi bağıra çağıra sohbete devam ediyordu biraz bekleyip konuşmama başladğımdaysa en ufak bir değişiklik yoktu en son ''hor çocukları'' diye bağırdım fakat yine kimse iplememişti mikrofunu dürtmeye çalıştığımda hayatımın şokunu yaşadım parmağım mikrofnun içinden geçmişti.Sınıf hocamın yanına koşarak vardığımdaysa o da diğer insanlar gibi koyu sohbete dalmıştı
    +Gökhan hocam nooluyo ya
    -Ya ya evet aslında zamlarsızda çok pahalı ama napalım içiyoruz
    -hocam hocccaaamm
    diye bağırdım fakat yine ses soluk yoktu en son kendisine bir tokat çıkardım ama elim yine içinden geçmişti giysilerim nasıl üstümde duruyo ki ozaman diye düşündüm o anda bütün giysilerim içinde ben yokmuşum gibi düştüler çıplak kalmam en son şoktu zira sanki maddeden var olmamış gibi dünyadan aşağı düşmeye başladım yer kabuğu magma derken yatağımdan haykırarak kalktım sadece basit bir rüyaydı.Okuluma varıp konuşmamı yaptım bitti her şey normaldi o ana kadar bizim çocukların yanına gittim selam verip ortama girdim
    -Millet bugün antaresde sinemaya gidek mi sağlam filmler var
    Millet aynı sohbet muhabbetde devam ediyordu zaten normaldede ortamlarda her daim ç*klenmeme rekoru kırdığımdan garipsemedim o anda Ezgi dönüp -sanada merhaba görkem dedi 2 saatdir neye daldın gittin len yine
    bu olamazdı ya ben şizoya bağlamıştım ya da olanlarda bir kabusdu yakın arkadaşlarımdan birine tokat çıkarma riskini almadım ve
    +Hiç ya öyle bi an gözüm dalmış
    -İyice kafayı çizdin ha sende ankamall e gidiyoruz geliyo musun
    -Tabi len eşek dedim.metro akköprü derken metrodan inip ankamall e girdik daha doğrusu girdiler sigaram bitmeden içeri giremezdim keyfimide beklemezdi hani kolpalar sigaramı söndürüp hareketli kapıya yöneldiğimdeyse kapı çalışmadı bozuktur diyerek sensöre dingilimsi hareketlet yaptıysamda olmadı kapı beni okumamıştı adeta yan tarafdaki cam girişi kullandım kapıda cihazdada ötmedim(cebimde zippom ve çakım olduğu halde ) iyice rahatsız olup termal sensöre eğilip sensörü taciz ettiğimdeyse adeta donup kaldım termal kamera beni umursamadı görmedi sanki görünmezdim ama öyle olsa bile en azından vücudmun belli bir ısısı olması gerekirdi ama yoktu demekki gene kabuslarımdan birindeydim güvenlikçi kadına gidip okkalı bir tokat attım kadın yarı şaşkın yari sinirli abuk bir ifadeyle bana bakakaldı elini emin bir şekilde jopu eline aldı bu sırada bende rüyamın keyfini çıkarıp yarım ağız bir gülüş attım kadına savurduğu jop bana temas ettiği an yatağımda uyanacaktım ne de olsa kadın jopu bir ortaçağ sövalyesi gibi kaldırdı ben de o sırada ellerimi iki yana açıp darbeyi bekledim jopun kaşımı patlatıp suratımı haşat etmesiyle rüyamda olmadığımı acı bir şekilde anladım
    -Ay manyak ya ay terorist ya ay mongol ya
    Bense bütün olanların şokunda yerde kadından daha şaşkın bir şekilde uzanmış olacakları bekliyordum 2 güvenlikçi koluma girip beni odaya aldılar.Güvenlik şefi odaya girip olanları sordu
    -Pkklı mısın ne b*ksun lan sen
    +abi valla bende anlayamadım epilepsi hastasıyım ben bi an kontrolümü kaybettim
    -Yalan mı söylüyorsun lan
    -Niye yalan söyleyeyim abi ağzımı burnum dağılmış zaten öyle bi amacım olsa yada deli olsam kadına saldırmaya devam ederdim niye oturup kalayım öyle
    Annemi aratıp durumu anlattılar hastalığımın tescillenmesinden sonra kaşıma baktılar odadan çıktım ve gözüm arkadaşlarımı aradı muhtemelen beni tanımıyormuş gibi yapıp uzaklaşmışlardı lanet pislikler güvenlik şefi arkamdan gelip annemin 5 dakkaya geliceğini söyledi.Annemi beklerken bi sigara daha yakıp olanları düşündüm ya ben manyağın biriydim yada ucubenin teki olup çıkmıştım ilk ihtimalin daha doğru olması muhtemeldi.Annem gelip beni aldı yüzümün halini görünce onunda yüzü ekşidi.Olanları tahmin etmişti ettiğini sanıyordu veya.Eve varınca odama geçtim olanları uzunca düşündüm ve hiç bir mantıklı karara varamadım anneme anlatsam ilk iş psikiyat psikiyatr gezerdik ve ben en son kliniğe kapatılırdım oysa olanlardan emindim bende bi acayiplik vardı şimdilik yatıp uyumam en iyisi olacaktı zira kaşım ağzım yüzüm sancı fabrikası olmuştu ağrı kesici içip uykuya dalmayı bekledim bu sırada YAKIN arkadaşlarımdan gelen ''nooldu,naaptın sen''li mesajları fark ettim hiç biri umrumda değildi yada ben kimsenin fark edilme sınırlarına giremiyordum kafamdaki sancıdan dolayı arkadaşlık ilişkilerimi sorgulayacak lüksüm yoktu yüzünü yastığa koyduğum gibi ki tam olarak yüzüm denemez kafamı direk uyudum







  • part 1 e kadar okudum, pişmanım
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.