Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
önceki
|
Hızlı 
Bildirim
Annesi babası boşanmış arkadaşlar lütfen bakarmısınız. (2. sayfa)
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü, 
1 Mobil
1 Mobil
Giriş
Mesaj
-
-
Simdi pek bisey olmaz ama yarin sen evlenirsin eski karin evlenir cocuklar dogar. Sonra o cocuk her iki taraftanda uvey evlat muamelesi gorur. Kadinda simdi bisey olmaz der sende dersin ama yarin baska bir kadina veya eski karin baska bir erkege baglandimi hepsi unutulur. Birde ikinizinde cocuklari oldugunu dusun. Zor cok zor bir durum. Annem babam bosanmadi benim oyle bir sorunum olmadi ama hem annem hem babamin hem uvey babadan hem uvey anneden uvey kardesleri var. Özlük üveylik nedir cok iyi bilirim. Daha bunun ileride miras bolusumu var vs. Siz elinizden geldikce o cocugada sevginizi eksik etmeyin, ne kadar zor olsada evlenirseniz esinize ezdirmeyin. Yoksa herkes tarafindan dislanmis ariza birisi yada silik ruhlu hicbir seye ses etmeyen biri olur ileride.
Iste bu yuzden hem evlenirken hem bir evliligi yikarken butun bunlar dusunulmeli, ozellikle birde cocuk varsa. Ama eger olmuyorsada bosanmak en dogru olani zira koca kari cinayeti gormek istemeyiz haberlerde. Keske bir kardesi daha olsaydi ileride birbirlerine destek olurlardi.
Zor bir durum Allah yardimciniz olsun.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi MetalurjistTR -- 8 Aralık 2015; 1:23:44 >
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
-
quote:
Orijinalden alıntı: doctor_bey
Öncelikle bu yazdıklarım tamamen kendi adıma, sizin çocuğunuza böyle şeyler yaşatmayacağınız düşündüklerinizden belli. Bende tebrik ediyorum sizi.
Söylemek istediklerime gelince; şu an 15 yaşındayım ve annem babam ben 11 aylıkken ayrılmış, ben babaannem ve dedemle birlikte büyüdüm. Annem Ankarada babamsa İstanbulda yaşıyordu,ben o sırada Bursada yaşıyorum tabi. Neyse, babam öz annemden boşandıktan yaklaşık 1 sene sonra üvey annemle evlenmiş, ayrıca üvey annemden iki kardeşim var. Annemse Ankarada, ben annemi 6 yaşıma kadar bi aile dostumuz olarak tanıdım. Annem evlenmedi (evlendi aslında, lanet olsun ki bu durumda çok karışık) Genel durum böyle. Gelelim ruhsal halime.
Lise için Istanbula geldiğim döneme kadar, yani 2014ün başlarına kadar hayatım müthişti, cidden. Bursanın küçük bir ilçesinde babaannem ve dedemle yaşarken hiç bir zaman anne ve baba eksikliği yaşamadım. Evet keşke şimdi annem burada olsa dediğim anlar oldu ama halimden son derece memnundum. Yaşlı insanlarla büyümemden ve evimize çok erken giren bilgisayar yüzünden evden çıkmak bilmezdim, asosyal bir çocuk olmuştum (artık değilim). Yani not gireyim buraya, evladınızla iyi ilgilenin, ki yanında annesi olacak bu durumda benim halime düşmez, o konuda içiniz rahat olsun.
Dağınık oldu biraz da, yine de devam ediyorum, belki çıkarımda bulunursunuz durumla ilgili. Ayrıca bunları anlatınca bende rahatlıyorum.
Evet, lise için babamın ısrarıyla İstanbula geldim. Bende istiyordum, o yaşadığım Bursanın küçük ilçesi benim için çok boğucu olmaya başlamıştı, asosyal olmamın sebebi orasıydı, çünkü çıkıp gezilecek yer yoktu ve ben asosyal olmamın sebebini buna bağlamıştım, gidecek yer olmayınca eve tıkılıp kalıyordum. Ayrıca hala en büyük hayalim olan sinema/tv sektöründe çalışmak için istanbulda olmak şart gibi bir şeydi, çevre yapmam gerekiyordu.
Peki geldim de ne oldu? Hayatım karardı desem çok mu abartmış olurum?
Öncelikle üvey annemin ne kadar samimiyetsiz olduğunu anladım, sürekli açığımı arıyordu. Babamı babam gibi görmediğimi, hatta bende babalık bilincinin oluşmadığını farkettim. Ben bursadayken kimseye hesap vermezdim, zaten hesap sap velevermemi gerektirecek bir şey yapmadım hiç bir zaman. Para kazanıyordum, rahattım... Ama burasının çok farklı olduğunu anladım, aile düzenine alışkın olmayan ben, burada kafayı yedim. Saçlarım beyazladı, yaptığım her şeyde hesap veriyordum, eve 5 dakika gelmem bile yasaktı, arkadaşlarımla sinemaya gitmek istediğimde üvey annem bana otur evinde izle derdi, hiç bir arkadaşımı eve çağıramadim, video kurgu ile uğraşıyordum pcde rahat rahat oturamadığım için programı unuttum, ilham gelmiyordu programa oturup bir şeyler yapmaya çalışsam da, bir gün Kadıköye gittim o da kitap almak için, orada vakit geçirdim biraz, karnım acıktı ve döner yedim, sonra eve döndüm yemek yiyorlardı, bende tokum istemiyorum afiyet olsun dedim, ne oldu dışarıda yedin dimi dedi üvey annem, evet karnım acıktı ve döner yedim dedim, duymadığım laf kalmadı... Daha uzarda gider, yazdıkça rahatlıyorum.
Sonuç olarak demek istediğim çocuğunuzun tüm karalarına saygı duyun, sayısal derslerim kötü ve sözel okumak istiyorum, sinema sektörü hedefim, ama ailem karşı, evden atmak ve Bursaya geri göndermekle tehdit ettiler. İyi de benim Istanbula gelmemin bir amacı da çevre yapmaktı, ki yaptım da, onların haberi yok ama az önce bi iş görüşmesinden çıktım, bi prodüksiyon şirketinde jimmy jib asistanı olarak hafta sonu çalışmaya başlayacağım nasip olursa. İşu ayarladım ama daha söylemedim, korkuyorum, hayırlısı...
Çocuğunuza hep sahip çıkın, olurda başka biriyle evlenirseniz çocuğunuzu annesiyle görüşmesi konusunda serbest bırakın, para konusunda destek olun, demek istediğim sadece direkt para vermek değil mesela ben yine evde yaşanan bir kaç tatsız olay yüzünden artık babamdan para istemiyorum, iş ayarladım anlattığım gibi, çocuğunuz bi işte çalışmak isterse ona yardımcı olun demek istiyorum. Bi ara da e-ticaret yapmaya çalıştım ama sermaye eksikliğinden yürütemedim, belli mi olur belki ileride oğlunuz da başlamak isterde ona da sermaye gerekir, çekinmeyin verin gitsin. Hayatı düşe kalka öğrensin ama düşünce kalkmasına yardımcı biri de olsun, o kişi siz olun. Bende o kişi görevini tam yapamadı ama şükür, aç kalmiyorum, iyi durumdayım.
Çok uzun oldu, rahatladım.
Hayatta başarılar, her şeyi düşünerek yapın, lütfen.
Vakit ayırıp yazmışsın teşekkür ederim. Yazdığınız herşeyden kendime ders çıkarmaya çalışıyorum
-
güncel -
güncel -
Cocugun her basarisindan sonra arayip tebrik et ki tembel , umursamaz bi cocuk olmasin.Bi baba tarafından tebrik edilmek onemli,biraz gaz lazim bir cocugun basarili olmasi icin.Onu da en iyi anne babasi verir.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Bu tavsiyeye kesinlikle ama kesinlikle kulak verin. Gerçekten çok önemli bir konuya parmak basmışsınız, çocuk bir süre sonra takdir edilmeye hasret kalıyor ve kendini kanıtlamak için başına buyruk işler yapıyor; kendinden biliyorum.
Motivasyon önemli
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Eşinizle çocuğunuzun önünde tartışırsanız ne kadar baba sevgisi ya da anne sevgisi olsa da boş eşiniz de size bu yönde saygı gösterecekse birbirinize sadece çocuğunuz için dahi saygı gösterecekseniz devam edin aksi takdirde devam etmenizi tavsiye etmiyorum çocuk sizin birbirinizi sevmediğini her an tartışabileceğinizi bilirse daha kötü olur psikolojisi
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Iyi gunler hocam boşanmanızin sebebini bilmiyorum ama çocuğa verebilecek en iyi motivasyon aile olmaktır aile olunca mutlu olunur bu ana baba için geçerli değil sadece hepimiz bir aile olursak mutlu oluruz en iyi durum eğer eski esinizle olabiliyorsa bir araya gelmek utanılacak bir durum değil bu (özel meseleler beni ilgilendirmez) küçük bir meseleyse bir araya gelmek daha hayırlıdır tekrardan dediğim gibi durumunuzu bilmiyorum eğer olmayacaksa da Çocuğunuzun en önemli ihtiyacı olan Maneviyati eksik etmeyin Teşekkürler
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
quote:
Orijinalden alıntı: malatya6089
Iyi gunler hocam boşanmanızin sebebini bilmiyorum ama çocuğa verebilecek en iyi motivasyon aile olmaktır aile olunca mutlu olunur bu ana baba için geçerli değil sadece hepimiz bir aile olursak mutlu oluruz en iyi durum eğer eski esinizle olabiliyorsa bir araya gelmek utanılacak bir durum değil bu (özel meseleler beni ilgilendirmez) küçük bir meseleyse bir araya gelmek daha hayırlıdır tekrardan dediğim gibi durumunuzu bilmiyorum eğer olmayacaksa da Çocuğunuzun en önemli ihtiyacı olan Maneviyati eksik etmeyin Teşekkürler
teşekkürler, şuan başka biriyle yeni nişanım oldu yazın evlenicem -
quote:
Orijinalden alıntı: KendimiArıyorum
Daha öncede benzer bir konu açmıştım. Zor günler geçiriyorum.
Eşimle boşandık ve bir oğlum var 1.5 yaşında. 2 ayda bir görebiliyorum 1100 km uzakta.
Çocuğum büyüdüğü zaman ilgimi eksik etmezsem sürekli arayıp konuşup ilgi gösterirsem her gittiğimde dolu dolu vakit geçirirsem oğlum psikolojisi iyi bir çocuk olurmu.
İlla psikolojisi bozuk sorunlu bir çocuk mu olucak.
Sizler neler yaşadınız ve şuanki durumunuz nedir.
Babanızı veya annenizii ne sıklıkla gördünüz. Ayrı şehirlerdemiydiler.
Şuan 19 yaşındayım annemle babam 12 sene önce boşandılar . Ben ne annemde ne babamda kaldım . Beni babaannem büyüttü bu yüzden ikisininde eksikliğini hissediyorum . Şuan için pek bir şey değişmez fakat 12-13 yaşında geldiğinde kendine güvenilir bi baba figürü arayacak onunla vakit geçirmek isteyecek . her ne kadar düzenli görseniz de siz onun için düzenli hayatın dışında ki bi parça olacaksınız . ben babama karşı tamamen soğudum ... Annemden ayrıldıktan 1 yıl sonra evimize girip çıkan annemle arkadaş olan bi kadınla evlendi . Şuan 9 yıllık evliler 7 yaşında bi çocukları var .soğuk olma sebebim ise liseye geçerken babamın yanında kalmak istediğimi söyledim fakat babamın eşi beni istemiyordu sırf bu yüzden babam beni yanına alamayacağını söyledive hiç bir zaman yanımda olmaya çalışmadı . Şuan resmen babama karşı bi nefret duyuyorum. hani ölse cidden üzülmem .Ayda bir belki gördüğüm insana baba demek zor geliyor zaten . Biyolojik babalığın haricinde ne yaptı ? Abicim benden kaç yaş büyüksünüz bilmiyorum fakat iyi düşünün taşının inanın aile ortamında büyümemenin en iyi sonuçlarını benim gibi insanlar anlar . Tamam belki psikolojik sorunlarım yok , manyak psikopat falanda değilim ama babamın eksikliğini çok hissettim . Siz siz olun ayrılsanız bile asla elinizi onun üzerinden çekmeyin gerekirse eski eşinizle arkadaş gibi kalın ama ona baba yokluğunu çektirmeyin...
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
-
ben şuan 18 yaşındayım ben 1 yaşındayken annem babam boşanmışlar ben annemi enson 7 yaşında gördüm oda 15 dk bu kadar kısa sürmesinin nedeni ilgisiz ve samimiyetsiz davranmasıydı ve annemi gördüğüm sayı 5 parmağı geçmez benim için değişen birşey yok aslan gibi bir babam var o bana yeter bana annelik babaannem yaptı ondan Allah razı olsun sıkıntı yok sizinde benimki gibi bir durum var ben zannetmiyorum yokluk çekeceğini
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Annem babam boşanmadı çok şükür iyiler.Ama boşanan arkadaşıma bakıyorum.Annesi babası boşanmış çocuk 22 yaşında 2 tanede küçük kardeşi var 18 ve 14 yaşlarında.Yaş büyük olunca çok kötü etkilenio çocuklar ben arkadaşımda bunu gördüm.Ama senin çocuk 1.5 yaşında iyi bunu anlayacak yaşta değil yoksa çok etkilenirdi senin yapman gereken sevgini eksik etmemen.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
KendimiArıyorum
kullanıcısına yanıt
Ben babamı 16 sene önce kaybettim, ve baba evden gidince yuva olgusunun nasıl dağıldığını gördüm malesef. Hep bir eksiklik oluyor evin içinde. Tamam bir süre sonra hayat koşturmacası insan alışıyor, herkes kendi dertleriyle uğraşıyor. Ancak bu koşturmanın içinde durup bir düşündüğün zaman, birşeylerin eskisi gibi olmadığını en acı biçimde farkediyorsun.
Ben küçükken evimizde zaman zaman tartışmalar olurdu, her evde olduğu gibi. Ve rahmetli babam birgün hiç unutmuyorum, beni dışarda gezdirirken "oğlum biz annenle ayrılıcaz, sen sakın üzülme" demişti bana. Dünyam başıma yıkılmıştı. Gerçi sonra boşanmadılar, ama o an hissettiklerimi bugün bile çok canlı hatırlarım.
Madem yeni bir hanımla evleniyorsunuz. Allah mesut etsin. Ancak arkadaşların dediği gibi yeni yuvanızda ezdirmeyin çocuğunuzu. Kendini sığıntı gibi hissetmesin. Eski eşinizde bir süre sonra evlenirse, oğlunuz her iki tarafta da üvey evlat gibi kalmasın. Onun psikolojisini en çok etkileyecek konu belki de bu olacaktır. Eğer kardeşleri olursa, kendini onların yanında hep bir yarım hissedecektir. Annesinin yanında baba üvey olacak, sizin yanınızda anne üvey olacak. İki aile içinde de kendini tam oraya ait hissedemeyecek belki de.
Duyarlı bir baba olduğunuz belli oluyor. İnşallah tüm sıkıntıların üstesinden gelebilirsiniz.
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
-
quote:
Orijinalden alıntı: KendimiArıyorum
quote:
Orijinalden alıntı: malatya6089
Iyi gunler hocam boşanmanızin sebebini bilmiyorum ama çocuğa verebilecek en iyi motivasyon aile olmaktır aile olunca mutlu olunur bu ana baba için geçerli değil sadece hepimiz bir aile olursak mutlu oluruz en iyi durum eğer eski esinizle olabiliyorsa bir araya gelmek utanılacak bir durum değil bu (özel meseleler beni ilgilendirmez) küçük bir meseleyse bir araya gelmek daha hayırlıdır tekrardan dediğim gibi durumunuzu bilmiyorum eğer olmayacaksa da Çocuğunuzun en önemli ihtiyacı olan Maneviyati eksik etmeyin Teşekkürler
teşekkürler, şuan başka biriyle yeni nişanım oldu yazın evlenicem
Hocam ne zaman boşandınız ?
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
-
quote:
Orijinalden alıntı: gncglurllll
quote:
Orijinalden alıntı: KendimiArıyorum
quote:
Orijinalden alıntı: malatya6089
Iyi gunler hocam boşanmanızin sebebini bilmiyorum ama çocuğa verebilecek en iyi motivasyon aile olmaktır aile olunca mutlu olunur bu ana baba için geçerli değil sadece hepimiz bir aile olursak mutlu oluruz en iyi durum eğer eski esinizle olabiliyorsa bir araya gelmek utanılacak bir durum değil bu (özel meseleler beni ilgilendirmez) küçük bir meseleyse bir araya gelmek daha hayırlıdır tekrardan dediğim gibi durumunuzu bilmiyorum eğer olmayacaksa da Çocuğunuzun en önemli ihtiyacı olan Maneviyati eksik etmeyin Teşekkürler
teşekkürler, şuan başka biriyle yeni nişanım oldu yazın evlenicem
Hocam ne zaman boşandınız ?
nisanda. 7 ay oldu. Normalde 2 sene boyunca kimse evliilk lafı etmesin diye herkese kızmıştım ama nasip oldu, boşanmanın altında bile hayır varmış
-
KendimiArıyorum
kullanıcısına yanıt
Benim annemle babam ayrıldılar 10 yaşındayken babamdan hep nefret ederim sadece haftasonları gezdirirdi yemek vs. çok boş sadece zaman kaybı.okulunda hep dışlanan psikolojisi bozuk sorunlu çocuk olur ortamlarda hep ezilir birisi ona sataşınca durduk yere annesine küfür etse kendini koruyamaz özgüvensizlikten. yaşadıklarımı anltıyorum denendi onaylandı iyi bir baba olmak istiyorsan git annesiyle barış ileride çok sorun yaşayacak ben yaşadım şuandada çok ezik birisiyim hiçbir zaman kendimi kollayamadım her konuda ezildim sorunluyum keşke ölsem
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi GeebsBebS -- 13 Aralık 2015; 19:42:23 > -
quote:
Orijinalden alıntı: KendimiArıyorum
quote:
Orijinalden alıntı: Wolffe
Ben kucukken bosandi ailem beni anneannem buyuttu sonuc olarak anne babami surekli gorebilsem bile ne anne sevgisi hissediyorum ne baba sevgisi.Para gonderiyorlar her seyimi aliyorlar destek veriyorlar ama umurumda degil.Sadece anneannemi seviyorum ki o yaslandi birkac yila olebilir.
Buradan anlasilacagi uzere cocuk buyurken yaninda olmak lazim.Benim cocugum olursa boyle bir hata yapmayacagim.
peki anne babanı büyüme yaşlarında ayda veya haftada kaç kez görüyordun seninle uzun süreli vakitler tatile çıkma vs durumu oluyormuydu
Annem birkaç ayda bir gelirdi uzun tatillere çıkardık vakit geçirirdik.Yine de anneme karşı bir hissim yok.Sizin planınız bence çok işe yaramayacak büyüdüğünde içinde hep bir şeyler eksik olur.Size karşı da pek dolu olmaz.
En azından aynı şehirde yaşasanız daha iyi olurdu.
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
