Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
|
Hızlı 
Bildirim
Annesi babası boşanmış arkadaşlar lütfen bakarmısınız.
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir (1 Mobil) - 1 Masaüstü, 
1 Mobil
1 Mobil
Giriş
Mesaj
-
-
bende geçerli, benim psikolojim hiç bozulmamıştı aksine daha iyi olmuştum. babamın benimle sorunu yoktu annemle vardı. ayrıldıklarında ev daha huzurlu hale geldiği için daha iyiydim. böyle düşünün. psikolojisi hemen bozulmaz, bu kadar tatlı canlı olmasın. çok büyütülecek konu değil. benim size verebileceğim öneri çocuguna manevi, çocugunuz ve eski eşinize maddi olarak destek vermeyi hayatınız boyunca ihmal etmeyin -
quote:
Orijinalden alıntı: requiemusic
bende geçerli, benim psikolojim hiç bozulmamıştı aksine daha iyi olmuştum. babamın benimle sorunu yoktu annemle vardı. ayrıldıklarında ev daha huzurlu hale geldiği için daha iyiydim. böyle düşünün. psikolojisi hemen bozulmaz, bu kadar tatlı canlı olmasın. çok büyütülecek konu değil. benim size verebileceğim öneri çocuguna manevi, çocugunuz ve eski eşinize maddi olarak destek vermeyi hayatınız boyunca ihmal etmeyin
Peki sen kaç yaşındayken ayrıldılar ve aynı şehirdemiydiniz -
aynı şehirdeydik ama ayda bir görüşüyorduk. ergenlik dönemindeydim o zamanlar. -
quote:
Orijinalden alıntı: requiemusic
aynı şehirdeydik ama ayda bir görüşüyorduk. ergenlik dönemindeydim o zamanlar.
Ayda bir görüşmenizdeki sebep neydi, sorularım özel veya seni sıkıyo olabilir ama. işte bir oğlum var onun geleceği için elimden geleni yapmak ve durumun biraz farkında olmak istiyorum -
önemli değil ortada bir çpcuk var, elimden geldiğince yardımcı olurum. soğuktuk zaten hep babamla, oda ilgisizdi yani görüşmüş olmak için görüşüyorduk. eğer onun mutlu olacağı, seni özleyeceği şekilde zaman geçirirsen emin ol 2 ayda bir görüşmüşsün önemi yok. her zaman babasının vereceği her kararda arkasında oldugunu bilmesi bence dünyanın en güzel şeyi. hayatımda arzuladığım en büyük şey buydu. olmadı. bunu çocugundan esirgeme. iyi - kötü her kararda ona destek çık arkasında ol -
quote:
Orijinalden alıntı: requiemusic
önemli değil ortada bir çpcuk var, elimden geldiğince yardımcı olurum. soğuktuk zaten hep babamla, oda ilgisizdi yani görüşmüş olmak için görüşüyorduk. eğer onun mutlu olacağı, seni özleyeceği şekilde zaman geçirirsen emin ol 2 ayda bir görüşmüşsün önemi yok. her zaman babasının vereceği her kararda arkasında oldugunu bilmesi bence dünyanın en güzel şeyi. hayatımda arzuladığım en büyük şey buydu. olmadı. bunu çocugundan esirgeme. iyi - kötü her kararda ona destek çık arkasında ol
Ömür boyu hayatımın merkezinde o olucak.
Maddi manevi hep onu desteklicem.
Gerekirse hergün arar konuşurum.
Okula başladığında izin alırım o şehre gidip okuluna bırakır alırım bir gün.
babam okuldan almadı demez.
yapmadığımız etkinlik kalmaz birşekid herşeyi yaparım.
Bneim annemle babam niye aynı evde kalmıyo diye psikolojisi bozulurmu.
Sorunu olduğunda beni arayıp baba dediğinde koşsam sorununu çözsem.
Psikolojik olarak sorun yaşamasına engel olmuş olurmuyum.
-
bak ne güzel şeyler düşünmüşsün. yap bunları yeter ki.
hiçbirşey olmaz merak etme yeni gençler gibi çıtkırıldım olmasın savaşmayı öğrensin 2 günde bir psikolojisi bozulan depresyona giren tiplerden olmasın zaten. herşey sende bitiyor. eski eşinizlede iyi geçinin derim size zamanında bunlaro yaşamış biri olarak -
quote:
Orijinalden alıntı: requiemusic
bak ne güzel şeyler düşünmüşsün. yap bunları yeter ki.
hiçbirşey olmaz merak etme yeni gençler gibi çıtkırıldım olmasın savaşmayı öğrensin 2 günde bir psikolojisi bozulan depresyona giren tiplerden olmasın zaten. herşey sende bitiyor. eski eşinizlede iyi geçinin derim size zamanında bunlaro yaşamış biri olarak
Eski eşimle konuştum.
Tek derdim oğlumun mutlu bir çocuk olması dedim.
Fazlaca nafaka vermeyi kabul ettim.
Ve oğlumu bir mal gibi mahkeme kararlarına göre gösterip göstermeme olaylarına girmeme konusunda eski eşimle anlaştım.
Birbirimizi kesinlikle kötülemeyeceğiz olumsuz şeyler söylemeyeceğiz.
Ruhsal olarak oluşabilecek boşlukları maddi şeylerle değil manevi şeylerle doldurmaya çalışacağız.
Hiç bir arkadaşı senin baban yok gibi birşey diyemeyecek.
Sadece biraz daha yaklaşabilirsem yaşadığı şehre çok iyi olucak şuan 1000km uzaktayım ayda bir gidebiliyorum. yakın olursam herhafta mutlaka giderim.
-
sen herşeyi güzelce düşünmüşsün işte. tebrik ederim. oğlunuz kadar şanslı olmayan dünyada çok insan var. ama takıldıgım bir nokta var sözlerinizde. hiçbir arkadaşı baban yok diye söyleyemeyecek demişsiniz. bence çocugun bu tip şeylerle uğraşmayı, kavga etmeyi. üstesinden gelmeyi ögrenmesi gerekiyor. çünkü her zaman onunla olamayacaksınız. aynı evde olsanız bile ne size ne annesine anlatmayacagı, savaşması gerektiği şeyler olucak hayatında. biraz ayakta durmayı aşılamayı unutmayın.
siz çocugunuzu düşünüyorsunuz ve birşeyler yapmak istiyorsunuz bu harika, hep böyle kalın. tekrar tebrik ederim sizi aklınızdan geçenler için. -
quote:
Orijinalden alıntı: requiemusic
sen herşeyi güzelce düşünmüşsün işte. tebrik ederim. oğlunuz kadar şanslı olmayan dünyada çok insan var. ama takıldıgım bir nokta var sözlerinizde. hiçbir arkadaşı baban yok diye söyleyemeyecek demişsiniz. bence çocugun bu tip şeylerle uğraşmayı, kavga etmeyi. üstesinden gelmeyi ögrenmesi gerekiyor. çünkü her zaman onunla olamayacaksınız. aynı evde olsanız bile ne size ne annesine anlatmayacagı, savaşması gerektiği şeyler olucak hayatında. biraz ayakta durmayı aşılamayı unutmayın.
siz çocugunuzu düşünüyorsunuz ve birşeyler yapmak istiyorsunuz bu harika, hep böyle kalın. tekrar tebrik ederim sizi aklınızdan geçenler için.
Çok sağolasın, kitaplarda yazan psikoloji yazıları çokta güven vermiyor. birinci ağızdan böyle şeyler duymak bu zor günlerimde güç verdi bana. Teşekkür ederim.
-
Ben daha 1 yaşında yokken ayrılmışlardı.sürekli görüşüyoduk ama babalık duygusu olmadığı için pek sevmezdim itici gelirdi.o da babalık yapmasını bilmezdi.anne nasıl yetiştirirse öyle gidiyo işte.biraz ilkokulda özlem oluyo millet babasını falan anlatıyo o kadar.gerisi kendi yaşantına kalmış -
quote:
Orijinalden alıntı: mobilephone
Ben daha 1 yaşında yokken ayrılmışlardı.sürekli görüşüyoduk ama babalık duygusu olmadığı için pek sevmezdim itici gelirdi.o da babalık yapmasını bilmezdi.anne nasıl yetiştirirse öyle gidiyo işte.biraz ilkokulda özlem oluyo millet babasını falan anlatıyo o kadar.gerisi kendi yaşantına kalmış
Peki bu babalık duygusu yok derken nedir tam o duygu.
Şöyle bir şey var eskiler biraz daha soğularmış çocuklarına karşı ama şimdiki nesil çocuklarımıza daha düşkünüz.
Babalık duygusu yada hissedemediğiniz o duygu nerden geliyo ve sizce nasıl doldurulabilir -
KendimiArıyorum
kullanıcısına yanıt
Abim ben senin yazılarını okudum.sen gayet güzel bi babasın öyle devam et.benimkinin kendine has bi odunluğu vardı baba oğul ilişkisi değilde nebilim sıradan iki insanın sohbeti gibiydi.ama sen zaten iyisin hiç şüphe etme -
quote:
Orijinalden alıntı: mobilephone
Abim ben senin yazılarını okudum.sen gayet güzel bi babasın öyle devam et.benimkinin kendine has bi odunluğu vardı baba oğul ilişkisi değilde nebilim sıradan iki insanın sohbeti gibiydi.ama sen zaten iyisin hiç şüphe etme
İçim rahatladı biraz, umarım evladımın yüreğinde nokta kadar boşluk oluşmaz büyüdüğünde -
Hocsm annemle babam boşandıgında kardeşim 5 yaşındaydı. Çok moral bozuklugu yaşadı. Ama hepsini uygun yollar kullanıp düzelttik. Şuan hiç bi sorun yok. Mesela "herkesin babası akşam evine geliyo benimki neden gelmiyo"diye bi sorun vardı.şöyle çözdük. "Ayşenin babası eve geliyo onu eve çagırıyo . Seni çağırmıyoruz" demiştik. Ve çocugun yüzünde bi memnuniyet belirdi ki anlatamam. "Evet ya ayşeyi çagiriyolar oyun oynayamiyo ben oooooo şanslıyım" diyo :))
Alışveriş merkezine okuluma parka neden babam göturmuyo herkes babasıyla gidiyo diye bi sorun vardı. Babam aldı haftasonları hepsine götürdü. Üstüne bi de sinemaya gittiler. Başka gün de piknik :)) o sorunu da hallettik.
Babamın onu sevdigini bilmek ona iyi geliyo. Bu çok önemli.
Bi gün geldi kardeşim."Babamla neden birlikte uyuyamıyoruz" dedi. Babam onu evine götürdü sarılarak uyudular. (Aynı şehirdeler)bu sorun da bitti.
Yani bütün sorunlar çözüldü. Tek bi sorun kalmıştı . "Babam neden annemin yanına gelip evimize girmiyo. Bizimle kalsın istiyorum. Arkadaşlarımın babası annesiyle aynı evde"
Bu sorunu da ben çözdüm hocam. Kendimden yola çıktım. Ben ne düşünüyosam kardeşim de öyle düşünsün istedim.Gittim kardeşime(ne kadar dogru yaptım bilmiyorum)"Babamla annem aynı evdeyken kavga ediyolardı. güzel gün geçirmiyoduk. Ama şimdi kavga edemiyolar bak ne kadar güzel. Şimdi sadece piknikler var gezme var" dedim. Çocuk bana hak verdi çünkü bi anda mutlu mutlu gülümsemesinden anladım. "Evet eskiden niye kavga ediyolardı ya. Şimdi hiç etmiyolar daha iyi oldu " dedi....bi yandan da evin içinde mutlu mutlu hoplayarak :)) benim hissettigimi hissedip babamı özlememesini sagladım. Mutlu oldu mu evet oldu
Gerçekten de Anneye bagıran baba ifadesinin yerini piknige götüren bi baba aldı.
Eskiden Babam biraz duygusal konuşurmuş.Babamla konuştum artık öyle yapmıyo. Komik konuşup neşelendiriyo çocugu.Çocukta şuan tek bi problem bile yok. Herşey halloldu.
Tabi ben büyük oldugum için bi pikniğe kanamıyorum. Babamın hatalarını affetmiyorum. Büyüklerde bu yöntemler işe yaramıyor.
Iyi bi babaya benziyosunuz
Kendinize iyi bakın.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi gncglurllll -- 7 Aralık 2015; 14:27:37 >
-
Ben kucukken bosandi ailem beni anneannem buyuttu sonuc olarak anne babami surekli gorebilsem bile ne anne sevgisi hissediyorum ne baba sevgisi.Para gonderiyorlar her seyimi aliyorlar destek veriyorlar ama umurumda degil.Sadece anneannemi seviyorum ki o yaslandi birkac yila olebilir.
Buradan anlasilacagi uzere cocuk buyurken yaninda olmak lazim.Benim cocugum olursa boyle bir hata yapmayacagim. -
quote:
Orijinalden alıntı: Wolffe
Ben kucukken bosandi ailem beni anneannem buyuttu sonuc olarak anne babami surekli gorebilsem bile ne anne sevgisi hissediyorum ne baba sevgisi.Para gonderiyorlar her seyimi aliyorlar destek veriyorlar ama umurumda degil.Sadece anneannemi seviyorum ki o yaslandi birkac yila olebilir.
Buradan anlasilacagi uzere cocuk buyurken yaninda olmak lazim.Benim cocugum olursa boyle bir hata yapmayacagim.
peki anne babanı büyüme yaşlarında ayda veya haftada kaç kez görüyordun seninle uzun süreli vakitler tatile çıkma vs durumu oluyormuydu -
Öncelikle bu yazdıklarım tamamen kendi adıma, sizin çocuğunuza böyle şeyler yaşatmayacağınız düşündüklerinizden belli. Bende tebrik ediyorum sizi.
Söylemek istediklerime gelince; şu an 15 yaşındayım ve annem babam ben 11 aylıkken ayrılmış, ben babaannem ve dedemle birlikte büyüdüm. Annem Ankarada babamsa İstanbulda yaşıyordu,ben o sırada Bursada yaşıyorum tabi. Neyse, babam öz annemden boşandıktan yaklaşık 1 sene sonra üvey annemle evlenmiş, ayrıca üvey annemden iki kardeşim var. Annemse Ankarada, ben annemi 6 yaşıma kadar bi aile dostumuz olarak tanıdım. Annem evlenmedi (evlendi aslında, lanet olsun ki bu durumda çok karışık) Genel durum böyle. Gelelim ruhsal halime.
Lise için Istanbula geldiğim döneme kadar, yani 2014ün başlarına kadar hayatım müthişti, cidden. Bursanın küçük bir ilçesinde babaannem ve dedemle yaşarken hiç bir zaman anne ve baba eksikliği yaşamadım. Evet keşke şimdi annem burada olsa dediğim anlar oldu ama halimden son derece memnundum. Yaşlı insanlarla büyümemden ve evimize çok erken giren bilgisayar yüzünden evden çıkmak bilmezdim, asosyal bir çocuk olmuştum (artık değilim). Yani not gireyim buraya, evladınızla iyi ilgilenin, ki yanında annesi olacak bu durumda benim halime düşmez, o konuda içiniz rahat olsun.
Dağınık oldu biraz da, yine de devam ediyorum, belki çıkarımda bulunursunuz durumla ilgili. Ayrıca bunları anlatınca bende rahatlıyorum.
Evet, lise için babamın ısrarıyla İstanbula geldim. Bende istiyordum, o yaşadığım Bursanın küçük ilçesi benim için çok boğucu olmaya başlamıştı, asosyal olmamın sebebi orasıydı, çünkü çıkıp gezilecek yer yoktu ve ben asosyal olmamın sebebini buna bağlamıştım, gidecek yer olmayınca eve tıkılıp kalıyordum. Ayrıca hala en büyük hayalim olan sinema/tv sektöründe çalışmak için istanbulda olmak şart gibi bir şeydi, çevre yapmam gerekiyordu.
Peki geldim de ne oldu? Hayatım karardı desem çok mu abartmış olurum?
Öncelikle üvey annemin ne kadar samimiyetsiz olduğunu anladım, sürekli açığımı arıyordu. Babamı babam gibi görmediğimi, hatta bende babalık bilincinin oluşmadığını farkettim. Ben bursadayken kimseye hesap vermezdim, zaten hesap sap velevermemi gerektirecek bir şey yapmadım hiç bir zaman. Para kazanıyordum, rahattım... Ama burasının çok farklı olduğunu anladım, aile düzenine alışkın olmayan ben, burada kafayı yedim. Saçlarım beyazladı, yaptığım her şeyde hesap veriyordum, eve 5 dakika gelmem bile yasaktı, arkadaşlarımla sinemaya gitmek istediğimde üvey annem bana otur evinde izle derdi, hiç bir arkadaşımı eve çağıramadim, video kurgu ile uğraşıyordum pcde rahat rahat oturamadığım için programı unuttum, ilham gelmiyordu programa oturup bir şeyler yapmaya çalışsam da, bir gün Kadıköye gittim o da kitap almak için, orada vakit geçirdim biraz, karnım acıktı ve döner yedim, sonra eve döndüm yemek yiyorlardı, bende tokum istemiyorum afiyet olsun dedim, ne oldu dışarıda yedin dimi dedi üvey annem, evet karnım acıktı ve döner yedim dedim, duymadığım laf kalmadı... Daha uzarda gider, yazdıkça rahatlıyorum.
Sonuç olarak demek istediğim çocuğunuzun tüm karalarına saygı duyun, sayısal derslerim kötü ve sözel okumak istiyorum, sinema sektörü hedefim, ama ailem karşı, evden atmak ve Bursaya geri göndermekle tehdit ettiler. İyi de benim Istanbula gelmemin bir amacı da çevre yapmaktı, ki yaptım da, onların haberi yok ama az önce bi iş görüşmesinden çıktım, bi prodüksiyon şirketinde jimmy jib asistanı olarak hafta sonu çalışmaya başlayacağım nasip olursa. İşu ayarladım ama daha söylemedim, korkuyorum, hayırlısı...
Çocuğunuza hep sahip çıkın, olurda başka biriyle evlenirseniz çocuğunuzu annesiyle görüşmesi konusunda serbest bırakın, para konusunda destek olun, demek istediğim sadece direkt para vermek değil mesela ben yine evde yaşanan bir kaç tatsız olay yüzünden artık babamdan para istemiyorum, iş ayarladım anlattığım gibi, çocuğunuz bi işte çalışmak isterse ona yardımcı olun demek istiyorum. Bi ara da e-ticaret yapmaya çalıştım ama sermaye eksikliğinden yürütemedim, belli mi olur belki ileride oğlunuz da başlamak isterde ona da sermaye gerekir, çekinmeyin verin gitsin. Hayatı düşe kalka öğrensin ama düşünce kalkmasına yardımcı biri de olsun, o kişi siz olun. Bende o kişi görevini tam yapamadı ama şükür, aç kalmiyorum, iyi durumdayım.
Çok uzun oldu, rahatladım.
Hayatta başarılar, her şeyi düşünerek yapın, lütfen.
-
Ne olursa olsun çocugunuzla aranızı koparmayın aramamazlık yapmayın bi defa babam kardeşimi aramamıştı çocuk mahvolmuştu yeter ki takip edin
Öyle yaparsanız "baba eksikliği" duygusunu yaşamaz
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi gncglurllll -- 7 Aralık 2015; 18:54:07 >
Benzer içerikler
- edremit"in en nezih mahallesi
- yıllarca cünüp gezmek
- ağlayan erkek seviyor mudur
- red yemek
- en iyi kuran meali
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
