Hayatımın bir bölümünü lise ve sonrası diye ayırırım ben. Lise 1'li yıllardan beri çektiğim sıkıntı var. Hiç bir ortama giresim gelmezdi bu tarihten beri sebebini bilemediğim bir şekilde. Özgüvensiz biriydim belki de. Ortama(sınıfın arkasında yapılan 5-6 kişinin bulunduğu muhabbet örnek olarak gösterilebilir) uzun uğraşlar sonucunda girersem de hep 2'li muhabbetler kurardım. Topluluğun duyacağı şekilde bir şey söyleyemem. Ne bileyim belki dalga geçerler diye. En azından 1e 1 yapılan konuşmalarda rezil etme durumu olmaz, benim üzerimden, benim konuşma esnasında yaptığım bir hatadan yararlanıp espri yapamaz diye belki de.
Lise hayatım boyunca hiç bir sosyal aktiviteye katılmamışım meğersem. Şuan üniversite 1.sınıftayım, liseden arkadaşlarımla buluştum bayram tatili olması sebebiyle, bir arkadaşım bunu söyledi. Durdum ve düşündüm, gerçekten katılmamıştım hiç bir yere. Aslında katılsam bir şey kaybetmezdim belki de. Aksine kazanırdım; dostluk kazanırdım, sosyallik kazanırdım, özgüven kazanırdım, konuşma yetisi kazanırdım. Sanırım bunun içindir ki, hiç bir girdiğim ortamda en sevilen, sayılan, hal hatır sorulan, değer verilen olmadım; hiç kız arkadaşım da olmadı. Sanırım sadece fiziksel olarak büyümüştüm ben. Çocuksu hareketler, takıntılar, garip düşünceler, beklenmedik anda beklenmedik hareketler(ciddiyet ortamında enseye vurmaya çalışmak gibi karşıdakine, çok abuk subuk bir hareket). Bu çocuksu hareketlerden nasıl kurtulabilirim mesela. Bu konuda yardım ederseniz sevinirim.
Hala acaba bir şey dediğimde dalga geçilir mi diye, kendimi yiyip bitiriyorum sınıf ortamında. Ya bana birisi bir şey derse diye, ya birisi güler diye. Bu özgüveni nasıl kazanabilirim? Hiç ciddiye alınmayacağımı bilsem de, niye herkesin beni bu kadar taktığını sanıyorum, bunu anlayamıyorum. Ne bileyim, hep sevilen gibi gösterilen ama aslında sevilmeyen kişilik oldum. Bir şey yapacak olsak hep ben ararım mesela. Yoksa hiç biri tarafından arandığım felan da yok.
Bir de bir kişi problemi var kafamda. Bir arkadaşımı (samimiydik), unutamıyorum, niye bilmiyorum ama o tatlı sohbetler, o güler yüzlü kişilik aklımdan gitmiyor bir türlü. Şimdi sevmediğim bazı hareketlerinden dolayı küstük(sanırım ben küstüm, alın size çocukca bir hareket daha=küsmek). Şimdi, ya bu kişiyle barışmam gerekiyor rahatlamam için, ya da unutmam gerekiyor. Barışamıyacağıma göre, unutmam gerekiyor, ama unutamıyorum. Sanırım tek kişiyle samimi olmak ilk paragrafta bahsettiğim 1e 1 sohbetten kaynaklanıyor. Eğer 3 kişi olsa sohbette rahatsız oluyorum, hep 2 kişi bir olup beni dışlıyor gibi geliyor.
Özetle eziklik hissi var, birini (sevgili değil) unutamama var, çocuksu hareketler var, arkadaşlar tarafından dışlanma değil ama sevilmeme var. Asosyallik de var ama ondan kurtulacağıma inanıyorum.
Mükemmeliyetçilik de var ayrıca, şuan mesela imla hatası yapmamak için yazıyı tekrar tekrar kontrol ediyorum(bu aynı zamanda 2.paragrafta bahsettiğim takıntı kategorisine giriyor).
Anlam bütünlüğü içinde oluşturamamış olabilirim yazımı, umarım anlaşılır olmuştur. İçimi dökmek istedim. Teşekkür ederim.
Şimdi sevgili esclo; Sana bu cevabı yazarken yarın okul olduğunu ve uyumam gerektiğini hissedip çaresizce uyuyamıyorum. Yani senin sorunun yok aslında bence. Senin eksiğin tecrübesizlik. Ne biliyim rezil olmak falan geçici ve hatta komik şeyler öncelikle bunun farkına varmalısın. Tabi bunları sana söleyince komik geliyo gel bide bana sor diyosun içten içe. Peki bunu nası anlıycaksın? Rezil olarak ne biliym bigün fermuarını açık unutup sınıfa gir ve kızlar pipine bakıp gülsünler sende çaktırmadan arkanı dön ve fermuarı çekip sanki bişey anlamamış gibi salak ayağına yat. Ne olmuş yani? O an 2 dk kızarırsın aradan 6 ay geçer aklına bile gelmez. Gelirse de gülersin. Ne biliyim ben çok kez çok ortamda rezil olmuş ve rezil etmiş bi insanımdır. Sonuçta liseli ergeniz yani birbirimize şakalarımız çipliklerimiz bitmez... Ne biliyim şundan 3 ay öncesine bakıyorum da rezil olduğum hiçbi konuda kızdığım üzüldüğüm bi rezilliğim yok hepsine gülüyorum. Hayatımızı bunlar güzel kılıyo... Mesela bi keresinde bi kızı ayarlamaya çalışıyodum. Kafede 15 kişi falan varız.. Kızların hiçbiriyle samimi değilim ilk kez aynı ortamda bulunuyoruz erkeklerden samimi olduklarımda var olmadıklarımda var. Neyse yabancı bi numaradan ben xxx benden hoşlanıyomuşsun sanırım çok sevindim faceden seni takip ediyodum zaten tırı vırı cinsinden bi mesaj geldi. Aslında bunu yutmamam gerekirdi fakat kız fazla güzel olduğu için inanmak istedim belki de.. Neyse kız böle bi mesaj atınca allahtan bi tarafım kalktı da çok atağa kalkmadım. 9-10 mesaj mesajlaştık kızla. kafedeki arkadaşlarla görüştük gidip bilardo oynuycaz. Derken kız mesaj attı buluşalımmı şimdi diye. Bende nerdesin dedim meğersem bizle aynı kafedeymiş. Kafe 2 bölüm ve bide dışarısı var yani herşey olabilir. Hadi ya falan.. Ve ben o gün aşırı derecede salaş giyinmişim cepte 5 lira var saçlar yapılmamış (ki çok nadirdir saçımı yapmadan dışarı çıkmak) Neyse hastronami falan dedik gittik para üstüme başıma biraz çeki düzen vermeye çalışsam da olmadı ama yapıcak bişey yok madem kız bana hasta diyerekten kafeye girdim çaktırmadan bi tur attım kız falan yok. Nerdesin diye mesaj attım ve kızdan gelen cevap... Yaa canım tuvaletteyim ishal olmuşum da çıkamıyorum... Kafenin kapısında da onur bekliyo ve demin ki arkadaşlarımda kafede... Neyse döndüm onura onur gidelim yoksa kız ağzıma sıç.ak dedim. O anda bi kahkaha koptu bende döndüm masada laptop var millet hemen laptopa çevirdi kafayı sanki bi fotoya gülüyo gibi... Sonra ben ulan ufo taylann(numarayı yapan çocuk) diye bağırdım Neyse o gün kızına erkeğine hepsine rezil kepaze oldum... Fakat hepsiyle de samimi oldum şimdi aralarından bazıları çapkın çocuk diye dalga geçmeye devam ediyo hatta O saat boyunca rezillik diz boyuydu gerçekten.. fakat olayın üstünden blki 3 ay geçti ve biz hatırladıkça gülüyoruz yani bu olay benim için bi hatıradır... Yani senin de artık rezil olmaktan tırsmayı bırakıp rezil olman lazım. Ne biliyim herkesin sustuğu anda derste küfürünün yankılanması lazım.. Çünkü rezil olmak senin bakış açınla ilgili bişey... Sen rezil oldum allah kahretsin diye hatırlarsan üstünden 5 ay sonra da ulan ne rezil olmuştum yaaa dersin ama sen ulan harbi rezillikti yaaa diye bakarsan olaya hayat senin için daha pozitif olur. Emin ol herkes pozitif insanlarla takılmak ister. Negatif insanlar sıkıcıdır ümitsizdir gerçekçidir matematikçidir. Bi şeyin olma ihtimali %10sa o şey onlar için gereksiz bişeydir. Sen ona bi kızı anlatırken aranızda tip farkı varsa ulan o kız sana bakarmı cevabını veren insanlardır. Pozitif birisi o kızın sana bakması için fikir üretirken negatif insan sana bakmamasını temenni edip dalga geçer. Pozitif olman lazım. derste senin iq n kaç diyen hocaya, hocam aqnün anlamını bilmiyosunuz sanırım yani hoca da olsanız benimle bu şekilde konuşmanız doğru değil ben sizinn aq diyip rezil olman lazım hocam... Bu sessiz sakin etliye sütlüye karışmayan bulaşmayan tavrın seni karizmatik kılabilir fakat karizma sadece club türü yerlerde tanışıp 1 gün takılabileceğin kızlarda işe yarar hocam... O karizmanın altında biraz da insancıl bi tip olmak lazım... Sana da amma yazdım kıymetini bilmelisin
quote:
Orijinalden alıntı: Cumhuriyet.
Şimdi sevgili esclo; Sana bu cevabı yazarken yarın okul olduğunu ve uyumam gerektiğini hissedip çaresizce uyuyamıyorum. Yani senin sorunun yok aslında bence. Senin eksiğin tecrübesizlik. Ne biliyim rezil olmak falan geçici ve hatta komik şeyler öncelikle bunun farkına varmalısın. Tabi bunları sana söleyince komik geliyo gel bide bana sor diyosun içten içe. Peki bunu nası anlıycaksın? Rezil olarak ne biliym bigün fermuarını açık unutup sınıfa gir ve kızlar pipine bakıp gülsünler sende çaktırmadan arkanı dön ve fermuarı çekip sanki bişey anlamamış gibi salak ayağına yat. Ne olmuş yani? O an 2 dk kızarırsın aradan 6 ay geçer aklına bile gelmez. Gelirse de gülersin. Ne biliyim ben çok kez çok ortamda rezil olmuş ve rezil etmiş bi insanımdır. Sonuçta liseli ergeniz yani birbirimize şakalarımız çipliklerimiz bitmez... Ne biliyim şundan 3 ay öncesine bakıyorum da rezil olduğum hiçbi konuda kızdığım üzüldüğüm bi rezilliğim yok hepsine gülüyorum. Hayatımızı bunlar güzel kılıyo... Mesela bi keresinde bi kızı ayarlamaya çalışıyodum. Kafede 15 kişi falan varız.. Kızların hiçbiriyle samimi değilim ilk kez aynı ortamda bulunuyoruz erkeklerden samimi olduklarımda var olmadıklarımda var. Neyse yabancı bi numaradan ben xxx benden hoşlanıyomuşsun sanırım çok sevindim faceden seni takip ediyodum zaten tırı vırı cinsinden bi mesaj geldi. Aslında bunu yutmamam gerekirdi fakat kız fazla güzel olduğu için inanmak istedim belki de.. Neyse kız böle bi mesaj atınca allahtan bi tarafım kalktı da çok atağa kalkmadım. 9-10 mesaj mesajlaştık kızla. kafedeki arkadaşlarla görüştük gidip bilardo oynuycaz. Derken kız mesaj attı buluşalımmı şimdi diye. Bende nerdesin dedim meğersem bizle aynı kafedeymiş. Kafe 2 bölüm ve bide dışarısı var yani herşey olabilir. Hadi ya falan.. Ve ben o gün aşırı derecede salaş giyinmişim cepte 5 lira var saçlar yapılmamış (ki çok nadirdir saçımı yapmadan dışarı çıkmak) Neyse hastronami falan dedik gittik para üstüme başıma biraz çeki düzen vermeye çalışsam da olmadı ama yapıcak bişey yok madem kız bana hasta diyerekten kafeye girdim çaktırmadan bi tur attım kız falan yok. Nerdesin diye mesaj attım ve kızdan gelen cevap... Yaa canım tuvaletteyim ishal olmuşum da çıkamıyorum... Kafenin kapısında da onur bekliyo ve demin ki arkadaşlarımda kafede... Neyse döndüm onura onur gidelim yoksa kız ağzıma sıç.ak dedim. O anda bi kahkaha koptu bende döndüm masada laptop var millet hemen laptopa çevirdi kafayı sanki bi fotoya gülüyo gibi... Sonra ben ulan ufo taylann(numarayı yapan çocuk) diye bağırdım Neyse o gün kızına erkeğine hepsine rezil kepaze oldum... Fakat hepsiyle de samimi oldum şimdi aralarından bazıları çapkın çocuk diye dalga geçmeye devam ediyo hatta O saat boyunca rezillik diz boyuydu gerçekten.. fakat olayın üstünden blki 3 ay geçti ve biz hatırladıkça gülüyoruz yani bu olay benim için bi hatıradır... Yani senin de artık rezil olmaktan tırsmayı bırakıp rezil olman lazım. Ne biliyim herkesin sustuğu anda derste küfürünün yankılanması lazım.. Çünkü rezil olmak senin bakış açınla ilgili bişey... Sen rezil oldum allah kahretsin diye hatırlarsan üstünden 5 ay sonra da ulan ne rezil olmuştum yaaa dersin ama sen ulan harbi rezillikti yaaa diye bakarsan olaya hayat senin için daha pozitif olur. Emin ol herkes pozitif insanlarla takılmak ister. Negatif insanlar sıkıcıdır ümitsizdir gerçekçidir matematikçidir. Bi şeyin olma ihtimali %10sa o şey onlar için gereksiz bişeydir. Sen ona bi kızı anlatırken aranızda tip farkı varsa ulan o kız sana bakarmı cevabını veren insanlardır. Pozitif birisi o kızın sana bakması için fikir üretirken negatif insan sana bakmamasını temenni edip dalga geçer. Pozitif olman lazım. derste senin iq n kaç diyen hocaya, hocam aqnün anlamını bilmiyosunuz sanırım yani hoca da olsanız benimle bu şekilde konuşmanız doğru değil ben sizinn aq diyip rezil olman lazım hocam... Bu sessiz sakin etliye sütlüye karışmayan bulaşmayan tavrın seni karizmatik kılabilir fakat karizma sadece club türü yerlerde tanışıp 1 gün takılabileceğin kızlarda işe yarar hocam... O karizmanın altında biraz da insancıl bi tip olmak lazım... Sana da amma yazdım kıymetini bilmelisin
Sağol, sağol, hepsini dikkatle okudum. Bold yaptığım yerler gerçekten önemli. Buralar için ayrıca teşekkür ederim. Matematikçidir demene katılıyorum, mükemmeliyetçilikle de alakalı sanırım. Fazla realistlik negatifliğe dönüşebiliyor bazen demek ki.
Tekrar teşekkürler yorumun için.
Konuda mesjaım bulunsun yarın buraya uzunca bir cevap yazacağım
@Cumhuriyet.
beni gaza getirmeyi başardın
aşağı yukarı benziyoruz birbirimize hocam yaşta aynı bende bu sene üniye başladım.Bilmiyorum her üniye girende oluyordur ama ilk darbeyi üniversitenin gözümüzde çok büyütüldüğünü anlayınca yedim liseden daha kötü geliyor bana hazırlık okuduğum içindir belki,bizim sorunumuz insanları çok iyi tanımaktan kaynaklanıyor kendimizi çekiyoruz çoğu yerden neden çünkü yaşıtlarımız boş boş şeylerle uğraşıyor onların öyle yapması bize mantıksız geldiğinden kendimizi onlara karşı kapatıyoruz.Bizim yaşıtlarımız genelde özenti bizdede var biraz ama fazla değil,marlboro içip iphone kullanıp kendini zengin zannetmeler,şehrin en lüks cafesine gitmeler baksan cebinde 5 lira ya var ya yok,yani bunlar bana mantıksız gelir bence bizim gibiler hayatı erken tanıyan kişiler ;) onun içinde topluma karşı bi çekingenlik oluyor aslında çoğu kişi tarafından sevilirim çevremde baya geniştir ama kimseyi fazla yakınıma sokmam.Neyse hocam özet geçmek gerekirse bizim sorunumuz toplumu iyi tanımamız
Esclomania kardeş, hemen hemen her insan senin yaşadığın sıkıntıları yaşar senin yaşlarında.ancak atlatması çok da kolaydır.4sene sonrayı düşün.okul bitince ne bir sosyal faaliyetin olacak ne kız arkadaşın ne dostların ne anıların.sence bu hoş mu. olsun varsın rezil ol-gerçi insan nasıl rezil olur anlamam da!sen bir hata yap ya da yapma, insanlar seni neyle yargılayıp rezil ilan edecek?onlar senden çok mu sağlam karakterli, çok mu erdemli?-
mesela sınıfta sorulan soruya cvap ver.yanlış olursa kesin bütün anfi güler.ama sen o soruyu sormasan, belki de hiç kimse cevabı öğrenemeyecektir.ve emin ol hemen hemen herkes de senin gibi cevaplamıştır kafasında o soruyu. ben bunu hergün gözlemliyorum okulumda.hep aynı şey oluyor.biri bir soru soruyor ya da cevaplıyor, sonra çok rahat 300 kişi gülmeye başlıyor.oysaki onların aklından geçenler de konuşan kişiyşe aynı oluyor. işin özü: korkma,kafana takma.
kendini çok tutuyorsun anlaşılan.biraz rahat bırak.hangi şehirde okuyorsan atla otobüse ya da yürü.güzel yerlerini gez yarın okul çıkışı.madem arkadaşın ya da işin yok. cebinde yeter paran varsa, otur güzel manzaralı bir yerde güzel bir yemek ye.olmadı ekmek arası döner ye.ne bileyim parkta simit ye. yine paran varsa git bir nargile iç. fotograf çekebiliyorsan, sana ilginç gelen her şeyi çek. akşam evine-yurduna dönmeden git bir defter al, yaz.aklına ne geliyorsa.ister anılarını ister fikirlerini istersen gün boyu gördüğün,oturudğun,gezdiğini yerleri yaz. yani hayattan zevk al.kapat bilgisayarı! biraz çevrene bak. o zaman kendindeki rahatlamayı göreceksin. hayata açık ol.
quote:
Orijinalden alıntı: shevchenko38
aşağı yukarı benziyoruz birbirimize hocam yaşta aynı bende bu sene üniye başladım.Bilmiyorum her üniye girende oluyordur ama ilk darbeyi üniversitenin gözümüzde çok büyütüldüğünü anlayınca yedim liseden daha kötü geliyor bana hazırlık okuduğum içindir belki,bizim sorunumuz insanları çok iyi tanımaktan kaynaklanıyor kendimizi çekiyoruz çoğu yerden neden çünkü yaşıtlarımız boş boş şeylerle uğraşıyor onların öyle yapması bize mantıksız geldiğinden kendimizi onlara karşı kapatıyoruz.Bizim yaşıtlarımız genelde özenti bizdede var biraz ama fazla değil,marlboro içip iphone kullanıp kendini zengin zannetmeler,şehrin en lüks cafesine gitmeler baksan cebinde 5 lira ya var ya yok,yani bunlar bana mantıksız gelir bence bizim gibiler hayatı erken tanıyan kişiler ;) onun içinde topluma karşı bi çekingenlik oluyor aslında çoğu kişi tarafından sevilirim çevremde baya geniştir ama kimseyi fazla yakınıma sokmam.Neyse hocam özet geçmek gerekirse bizim sorunumuz toplumu iyi tanımamız
İçine pek çokca katılmadığım bir toplumu nasıl tanıyabileyim ki? Gerçi az da olsa tanıdığım yetiyordur sanırım, senin söylediğin gibi topluluklardan dolayı asosyal olmuş olabilirim. O tarz toplulukları hiç sevmem. Teşekkür ederim yorumun için.
quote:
Orijinalden alıntı: racaca
Esclomania kardeş, hemen hemen her insan senin yaşadığın sıkıntıları yaşar senin yaşlarında.ancak atlatması çok da kolaydır.4sene sonrayı düşün.okul bitince ne bir sosyal faaliyetin olacak ne kız arkadaşın ne dostların ne anıların.sence bu hoş mu. olsun varsın rezil ol-gerçi insan nasıl rezil olur anlamam da!sen bir hata yap ya da yapma, insanlar seni neyle yargılayıp rezil ilan edecek?onlar senden çok mu sağlam karakterli, çok mu erdemli?-
mesela sınıfta sorulan soruya cvap ver.yanlış olursa kesin bütün anfi güler.ama sen o soruyu sormasan, belki de hiç kimse cevabı öğrenemeyecektir.ve emin ol hemen hemen herkes de senin gibi cevaplamıştır kafasında o soruyu. ben bunu hergün gözlemliyorum okulumda.hep aynı şey oluyor.biri bir soru soruyor ya da cevaplıyor, sonra çok rahat 300 kişi gülmeye başlıyor.oysaki onların aklından geçenler de konuşan kişiyşe aynı oluyor. işin özü: korkma,kafana takma.
kendini çok tutuyorsun anlaşılan.biraz rahat bırak.hangi şehirde okuyorsan atla otobüse ya da yürü.güzel yerlerini gez yarın okul çıkışı.madem arkadaşın ya da işin yok. cebinde yeter paran varsa, otur güzel manzaralı bir yerde güzel bir yemek ye.olmadı ekmek arası döner ye.ne bileyim parkta simit ye. yine paran varsa git bir nargile iç. fotograf çekebiliyorsan, sana ilginç gelen her şeyi çek. akşam evine-yurduna dönmeden git bir defter al, yaz.aklına ne geliyorsa.ister anılarını ister fikirlerini istersen gün boyu gördüğün,oturudğun,gezdiğini yerleri yaz. yani hayattan zevk al.kapat bilgisayarı! biraz çevrene bak. o zaman kendindeki rahatlamayı göreceksin. hayata açık ol.
Dediklerini dikkate alacağım.
7 sene sonra neler değişti :D
aga o zaman millet ne güzel birbirine yardımcı olmaya çalışmış, uzun uzun yazmış, şimdi bu ortam nerde...
Etrafındaki insanlardan en büyük farkın şu; onlar kafasındakileri dışarıda yaşıyor sen ise içinde yaşıyorsun. Emin ol etrafındakiler hareketlerini bu kadar sorgulayıp tartmıyor. Kendini özgür bırak
yeni mesaja git
Yeni mesajları sizin için sürekli kontrol ediyoruz, bir mesaj yazılırsa otomatik yükleyeceğiz.Bir Daha Gösterme