Şimdi Ara

CAN DUNDAR'dan

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar

Editörün Seçtiği Fırsatlar

Samsung Galaxy S25: Yapay Zeka Parmaklarınızın Ucunda https://amzn.to/40CnvTY

https://www.amazon.com.tr/dp/B083HD1Q8L https://www.amazon.com.tr/dp/B083HD1Q8L 10 sa. önce paylaşıldı

https://www.amazon.com.tr/promotion/psp/AKQPGQRQSJR08 https://www.amazon.com.tr/promotion/psp/AKQPGQRQSJR08 11 sa. önce paylaşıldı

Daha Fazla

Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az

1 Misafir - 1 Masaüstü

5 sn

1
Cevap

0
Favori

228
Tıklama

Daha Fazla
İstatistik

Konu İstatistikleri Yükleniyor

Konuya Özel

0 oy

Öne Çıkar

Cevapla

Sayfa: 1

Giriş

Mesaj

>>CAN DÜNDAR'dan...
>>
>>
>>İnsanın Zaafı
>>
>>25 yaşındaki Devlet Tiyatrosu sanatçısı Zeynep Turpçu, Haldun
Taner'in
>>Gözlerimi Kaparim Vazifemi Yaparım" adlı komedisinde hemşireyi
oynuyormuş.
>>Çarşamba günü Bursa Belediye Tiyatrosu'ndaki prova sırasında
babasının
>>ölüm
>>haberini almış. Hemen Mudanya'ya cenazeye koşmuş.
>>
>>Babasını toprağa vermiş, ayni gün gözyaşlarını içine akıtıp Bursa'ya
>>dönmüş ve sahneye çıkıp rolünü oynayarak seyirciyi güldürmüş.
Seyirci,
>>ayakta
>>alkışlamış Turpçu'yu... O da "Bir tiyatro sanatçısı gerektiğinde
acısını
>>gömmeyi ve oyunu sürdürmeyi bilmeli" demiş; "Ben ustalarımdan böyle
>>öğrendim".
>> Zaman zaman bu tür fedakârlıkları öven haberler okursunuz. Zor
olduğu
>>kadar, saygıdeğer bir davranış"tir bu...
>>
>>
>> Geçen hafta aynisi bizim büroda yaşandı. Bir arkadaşımız,
üstlendiği
>>isi bırakmamak için ölüm döşeğindeki annesinin yanına gitmemekte
direndi.
>> Sonunda isini noktaladığı saatte, annesinin ölüm haberini aldı. O
>>görevini yapmış, ama annesi evladını göremeden gözlerini kapatmıştı.
>> Biz de ustalarımızdan öyle öğrenmiştik çünkü:
>>Görev, her şeyden üstündü.
>>
>>
>> Bingöl depreminde görevli meslektaşımız Nevzat Bingöl canlı yayın
>>sırasında amca oğlunun pansiyon enkazı altından ölü çıkarıldığını
>>görünce
>>feryadını
>>bastırıp yayını sürdürmemiş miydi?
>> Daha geçenlerde tören alayında put gibi dikilmekten bitap düsen
bir
>>askere yere yıkılınca yanındaki arkadaşları "esas duruş"u
bozmadıkları
>>için
>>komutanlarınca takdir edilmemiş miydi?
>> Kutsanmak istiyorsak "gözlerimizi kapamalı, vazifemizi yapmalı"
idik.
>>
>>Ve her koşulda "gösteri sürmeli" idi. Meslek etiği bunu
>>gerektiriyordu.
>>Yapabilenleri takdir etsem de ben, acılar karşısında "esas duruşum"u
>>koruyabileceğimi sanmıyorum.
>>Her defasında "mesleğe saygı" göstergesi olarak alkışlanan bu
jestin
>>mecburiyetine deinanmıyorum.
>>Her koşulda perde açmayı, yayını asla aksatmamayı, acıyı seyirciye
>>yansıtmamayı, görev yerini bos bırakmamayı, "iş ahlaki" değil,
"insan
>>zaafı" sayıyorum.
>>Hiçbir mesleki mecburiyetin, ölüm döşeğinde bir babanın başucunda
>>olmaktan,
>>bir annenin
>>elini tutmaktan daha önemli olamayacağı kanısındayım.
>>
>>
>>
>> Amca oğlunun cesedini görüp de ağladı diye bir muhabiri, mecalsiz
>>devrilen arkadaşının yardımına koştu diye bir eri kınamak kimin
haddine?
>>
>>Bizler ruhsuz konu mankenleri değiliz ki... İnsanız...! Seyirci Bunu
>>anlar,
>>anlayışla karşılar. Bence sorun orada değil. Sorun, bizi insandan Çok
>>isimizi önemseyecek kadar profesyonelleştiren, körleştiren,
>>köleleştiren bir
>>"çalışma ahlakı"nın cenderesine sokanlarda...
>> İnsani zafiyetlerinden arındırılmış bu robotu, basari hırsına
endeksli
>>bir is hayatinin hizmetine verenlerde... Bunu "erdem" diye
>>belletenlerde...
>>
>>
>>
>> "Ne olursa olsun şov sürmeli" diyenlerde.. Ben buoyunda yokum.
>>"Hemşiremiz bugün babasını kaybetti, o yüzden kapalıyız" diyen
>>tiyatroları,
>>sahnede içi ağlarken yüzü güldüren oyunculara tercih ediyorum.
>>
>>
>> Acısını içine gömen profesyonellerin değil, onların yalnız ölen
>>ebeveynlerinin yanında saf tutuyorum...
>>
>>
>> Maliyeti yüksek başarılar değil benim gözümü kamaştıran; sıcak
>>insaniduyarlılıklar...
>>Canimiz yanıyorsa, içimiz acıyorsa, dostumuz ölüyorsa,
>>isi gücü bırakıp koşalım, gerekiyorsa da ağlayalım arkadaşlar!..
>>
>> CAN DÜNDAR