Hayatta yaptığım her boku kendimi bir rekabet ortamına sokup yaptım. Oynadığım oyunlar, okuduğum kitaplar, koşu, üniversite sınavı. Ve kendimi başkalarıyla rekabete sokup yaptığım şeyleri daha çok sevdim ve çok daha iyi yaptım. Kaybetme korkusu hem mental hemde başarı olarak beni pozitif etkiledi hayatım boyunca. Şu ara bundan mahrum durumdayım, etrafımda beni kamçılayan hiç bir kimse veya bunu sağlayabilecek bir hayat akışı yok. Arkadaşlarımın arasında en çok ben çalışıyorum. 3 veya 4.sınıfta maddi sebeplerle çalışmak zorunda değilim (çalışmak ve bir şeyler üretmekte çok umrumda olan bir muhabbet değil çalışmadan parayı verseler bütün gün evde oturup lol atıp mat çalışır olucam). Ortalaması kasayım kafasıda fena boş geliyor, amaç öğrenmek mi puan grindlamak mı belli değil, çok amaçsız ve anlamsız. 3.4 ort var gayet kaafi geliyo, bu seviyede tutarım gibi hissediyorum. Şu ara ML çalışmaya devam ediyorum, gayet hoş geliyor baymıyo da ama duruyorum ve amaan diyip salıyorum. Olay motivasyon ve disiplinde değil sadece etrafımda beni her an geçebilecek, kafamı bilgisiyle ezebilecek adam eksikliği var (TABİİ Kİ çok iyiyim her şeyi biliyorum gibi bir şey demiyorum). Yani dert yanmamı oldu yoksa böyle insanlar varsa yazsın muhabbetine mi döndü bilemedim ama durum bu........ ![]() |
Bildirim