Dune: Part 2 | Dennis Villeneuve | Timothée Chalamet - Rebecca Ferguson - Zendaya (1 Mart 2024) (7. sayfa)

Part 2'de evrenle ilgili eleştirdiğim kısımlara biraz ayar çekmişler. Filmde ciddi miktarda uzun menzilli ve daha teknolojik silahlar - yarı ve tam otomatik silahlar, roketler, bombardıman yapabilen taşıtlar, nükleer silahlar - kullanıldı. Hani gene yakın dövüş aleti olarak sadece hançer kullanımı sırıtıyor ama sonunda uzay çağına yakışır askeri ekipmanlar - hani gene taktikler, stratejiler, bir takım araçlar biraz bayağı ve hantal görünse de - gördük. Filmden yola çıkarsak zaten bu filmin veya serinin esas olayı görkemli savaşlar değil; - sert ve yumuşak her anlamda - güç, siyaset, entrika, dinin siyasi hareket ve meşrulama aracı olarak rolü, haneler, haneler arası evlilik, ahlaki ve kişisel çekinceler ve öncelikler.

ilk filmi izledim beğenmedim çok bir detay yok çok görsellik var efekt yapmışlar sarı renk tonlarını fazla kullanmışlar cgi ayarı kaçmış dialoglar çok kötü kamera arkası görüntülerin çoğunu izledim helikopter çok iyi kendileri yapmışlar ikinci filmi izlemedim

Yalnız sonradan dönüp eleştirel içeriği tüketmeye başladığımda - ki bu genelde bir filmi yalayıp yuttuktan sonra en zevkli kısmıdır - bu videodaki eleştiriye katılamayacağımı söyleyebilirim. Hem Paul Atreides'in hikayesini hem de ilgili evrenin çok kapsamlı tanıtımını beraber veremezlerdi. Film muhtemelen o zaman 5 saate çıkardı. Dune Part 2 otantik bir hikayeye odaklanma konusunda oldukça başarılı bir yapım olmuş ve bence millet ondan da beğendi. Uzay Yahudileri veya Müslümanları diyebileceğimiz kurgusal insanlar arasında aristokrat bir mesihin ya da mehdinin yükseliş hikayesini dinlerken şüphesiz Freman veyahut Güneyli halkların şeriatlarının detaylarını, sosyal yaşantılarını, baharatın tüm mucizelerini, diğer hanelerin yaşantılarını, onların gezegenlerini vs dinlemek hem bölücü hem sıkıcı olabilirdi. Onun için anladığım kadarıyla film "kitabı okuyun, ben bir filmim" diyor. Bu videodaki eleştiriyi fazla ciddiye almamanızı tavsiye ederim.

Sinematik Dune'u sinematik LOTR ile kıyaslayan çarpılır.  

Film bence güzel ama seriyi LOTR seviyesinde görenler kesinlikle abartıyorlar. Bunu söylüyorum çünkü LOTR'dan bu yana fantastik türde en iyi iş diyenlerin sayısı bir hayli fazla. Zevkler ve renkler tartışılmaz ama bu abartılı bir yakıştırma. LOTR'ın poetik ve destansı güzelliğinin onda biri bile yoktur Dune'da, ki kendi içinde şüphesiz ayrı bir güzelliği olan tamamen farklı bir kurguya ve felsefeye sahip Dune'un LOTR ile kıyaslanması da bence saçma.

Kitapları okuyanlar neyin eksik bırakılıp neye odaklanıldığını daha iyi anlar ama Dune Part 2 bayağı bir uzundu, ekonomik olma ve odağını muhafaza etme zorunluluğu taşıyor şüphesiz. Diyaloglar da bana ucu ucuna yeterli geldi. Ne fazlaydı, ne de eksik.

Yani, bu filmi illaki izleyeceğim tabii. Yine de analiz analizdir.

Kitapları okuyanların eleştirileri içerisinde şunlar gözüme çarptı; kendi Paul Atreides ve Chani karakterlerine odaklı yorumlarımla beraber özetleyeyim:

Korkunç ve ürkütücü

2.kitap ilk kitaba göre daha az aksiyonlu daha politik ve iç çatışmaların fazla olduğu bir kitaptı o yüzden sinemaya aktarması biraz zor. Olduğu gibi aktarılırsa filmin belli bir kesim tarafından sıkıcı bulunması çok olası ama denis villeneuve 2.filmin yarattığı özgüven ile bazı değişiklikler ve eklemeler yaparak filmi daha heyecanlı hale getirebilir yine de 3.film gelirse bile kısa sürede geleceğini düşünmüyorum minimum 3-4 senesi var bence

Kıyaslanacak eserler değil ama benim şahsi fikrim dune daha güzel bir seri kitap olarak.

Dune çok derinlikli, çok katmanlı bir roman, sinemaya uyarlaması da zor. En az 5 film olmalı bu film ki birde bunun öncesi var. Solucanların keşfinden öncesi, mentatlar, vs vs Sorun adamların filmi en az sayıda bitirmeye çalışmaları.

LOTR uyarlanması daha kolay, buna rağmen kitapları daha güzeldi.

Lotr daha fantastik.epik fantezi diyebilirim.

Dune daha agir bastigi tür bilim kurgu

Lotr kitlesi daha genis daha çok tutulan paylasilan bir film serisi. sanirim gise basarisida çok iyiydi.

filmde konusan bir bebek olsaydi cok absürt olurdu

Alia' nın hikayesi bambaşka, ayrı bir film olur.

Sonuçta farklı tarzlar, farklı felsefeler, farklı temalar, farklı dünyalar.

LOTR sanki uzak geçmişte kalmış mitik ve yitik bir dünya gibi. Dune ise distopik bir geleceğin bizim gerçekliğimizi andıran realitesi. LOTR bir kayboluşta aradığımız, Dune ise sürüklendiğimiz. LOTR iyiliğe ve karakteristik erdeme dair bir inanç ve umut, bir şövalyelik övgüsü, belirli bir tip - mutlak - gücün yozlaştırıcılığına karşı bir uyarı. Kötülüğün alt edilmesi gereken bir olgu olarak somutluğuna dair bir anti manifesto. Dune ise güce dair, aynı anda hem yozlaştırıcı hem de kurtarıcı olabileceğine dair bir ders, politik bir gövde gösterisi, insanın kötü yüzünü de umutsuzca bir kucaklayış, kötülüğe ait olabilecek güçlerin ve araçların meşruluk zeminindeki bir iyilik adına kullanılabileceğine dair bir hatırlatma, iyiliğin içindeki saklı kötülüğün açık reddiyeye uğramadan kabul edilişi.

Duyduğuma göre Tolkien Dune'u "yoğun duygularla" beğenmemiş. Bana hiç şaşırtıcı gelmedi. İki yazar ve iki evren kurgusu da bambaşka dünya görüşlerine sahip gibiler. Birisi her türlü kötülüğün lanetlendiği ve kötülüğün iyilik aleyhinde serpilme ve iyiliği zehirleme yollarının gösterildiği efsanelerin ideal destani dünyasına, öbürü de efsanelerin araç yapıldığı gri hatta siyaha kaçan bir reel-politik dünyaya sahip.