durup dururken boşalma hissi yardım edin (2. sayfa)

Arkadaslar böyle bı durum benımde basıma geldı 9 aydır var allah rızası ıcın boyle yasayıp kurtulan yazabılırmı nasıl kurtuldunuz ne yaptınız dayanılmaz bi durum ya

Bu sıkıntıyı 3-4 ay önce yaşamaya başladım. Allah ' a şükür artık böyle bir sıkıntım kalmadı . 3 ay önce buraya baktığımda baya bir panik olmuştum hastalığı araştırdıkça daha da panikledim kalıcı vs diyorlardı . Hayat vs durmuştu dışarı çıkamıyordum . Ürolojiye gittiğimde bunun bir psikolojik sıkıntı olduğunu herhangi bir çözüm sunamayacaklarını söylediler. 2 doktora 1 araştırma hastanesine gittim hepsi aynı şeyi söyledi . Psikologların verdiği ilaçlardan sonra kötüleşen insanlar duydum bu yüzden madem kafamda benim halletmem gerekli diye düşündüm .

ilk 1 ay dışarı çıkmadım neredeyse hiç evde kaldım ve herhangi bir kaygı ortamına girmedim kendi odamda sıkıntıyı yaşasam bile sonuçta tek başıma odamdaydım . Bu yüzden birşey ile meşgul olurken neredeyse hiçbir sıkıntı olmuyordu . Ders ve oyun la ilgileniyordum ama o sırada discord üzerinden de arkadaslarla konuşmayı ihmal etmiyordum . Masturbasyon yapmadım 1 ay uyarıcılardan kaçındım . 1 ay sonunda güvendiğim bir dostuma sıkıntımı söyledim ve hemen evimin yanındaki parka gelip sohbet etmek istediğimi söyledim . Böylece bir sıkıntı olursa ev yakınımda olduğundan kaygıya kapılmayacak ve belkide böyle bir sıkıntı yaşamayacaktım . Lakin öyle olmadı :D malesef sıkıntı oldu eve geri döndüm . Ardından 1 hafta sonra tekrar çıktım dedimki önemli bir konu bul aga :D ve farkettim ki eskisine göre çok daha az şiddetli bir haldeydi . Psikiyatr buldum ve onunla konuştum . Adam bana yoğun stres insanlarda faklı sıkıntılar çıkarır sende de bu olmuş halledilir vs dedi . Bu 2 . ay çok hızlı topladım

sakın internette bunu araştırmayın çünkü olumlu birşey bulamıyorsunuz ilk önce bundan kaçtım

kafamda dedim ki bu benim beynimde biten olay sadece kandırmam gerekli belli bir süre her hafta dışarı arkadasla çıkınca ben farketmeden beynim bu durumu normal karşıllamaya başladı ve o parkta otururken sıkıntı yaşamamaya başladım . 1 ay bu şekilde geçti. En son aşı olmak için 3 . ayın sonunda dışarı çıktım ve farkettim ki ben yine eski benim yani bu aslında insanın psikolojik olarak kendini sağlam tutması ile alakalı imiş . Sonra çarşıya çıktım dolaştım kendimi denedim ve 0 sıkıntı oldu .

Beni strese sokan ortamlardan uzaklaştım ve ayrıldım ( iş dahi olsa )

İnternette gereksiz yazılara bakıp moralimi bozmadım

Her hafta güvenli bir mesafede olan parka güvendiğim ve hastalığımı bilen arkadasımla görüştüm

Psikolojik olarak hep iyi düşündüm kendime bu sıkıntı ile yaşamaya alışmak yerine bu sıkıntıdan kurtulmak zorunda olduğumu söyledim

bu hastalığı yaşayanlar için buraya yazmak istedim

Hastalık bizim için panik halinde olduğunda süreklilik sağlıyor sandığımdan da basit birşey olduğunu farkettiğimde bu sıkıntı bitti . Ümitsizlik eyvah bittim ben gitti hayat vs bu düşüncelerle kurtulmanız zor en azından ben yapamazdım

Kendinize inanın bu hastalık sandığınız kadar kalıcı değil beyninizi kandırın ve durumu normal karşılamasını sağlayın psikolojik olarak güçlü durabileceğiniz bir zaman ayırın kendinize .

Bu msjı her hafta okuyacağım sorusu olan olursa diye

Selamlar bu konu hakkında sizinle özelden konuşmak isterim

siteden özel msj atın isterseniz

bu sorunu 1.5 yıldır cekıyorum hastaneye pısıkıyatrıye gıttım hepsı antı depresan verıyor kullanırken gecıyor ama ılacı bırakınca yıne baslıyor sımdı ılac %50 etkı etmeye basladı doz asımı olcak sanırsam bu konuda gecıcı cozum arıyorum

dostum aktıfmısım numara versem gorussem senın fıkrın onemlı bu sorunu uzun yıllar yasıyorum durum aynımı bı konussak bana bı fıkır versen olurmu