Şimdi Ara

FİP hastası kedim iyileşti

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar

Editörün Seçtiği Fırsatlar

Daha Fazla

Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az

2 Misafir - 2 Masaüstü

5 sn

2
Cevap

1
Favori

134
Tıklama

Daha Fazla
İstatistik

Konu İstatistikleri Yükleniyor

Konuya Özel

1 oy

Öne Çıkar

Cevapla

Sayfa: 1

Giriş

Mesaj

herkese merhaba,

çözüm bulamadığım bir sorunu anlatmak istiyorum.

ilk başlarda hiç sorun yoktu gayet uslu ve sakin bir kediydi. yaklaşık 5 gün sonra yaş mama dahil hiçbir şey yememeye başladı ve göğüsünde bir şişlik fark ettim. biz de veterinere götürdük ve ıslak fip hastası olduğunu öğrendik. iltihapdan dolayı ciğerleri bem beyaz gözüküyordu(merak edenler için fotoğraf paylaşabilirim). kan alınırken solunum krizine girdi ve oksijen vermek durumunda kaldılar, durum gerçekten çok kötüydü. veterinerler uyutmayı teklif ettiği halde biz tedavi seçeneğini(gs441524) denemeye karar verdik. günler boyunca şırınga ile ad mama(yoğun bakım maması) verdim, evime 2 kilometre uzaklıktaki veterinere her gün yürüyerek götürdüm. 84 gün boyunca bir kez bile aksatmadan yokuş, yağmur ve sıcak demeden iğneye götürdüm. sabah saatlerinde klinikte tek veteriner olduğu için kediyi ben tutuyordum. tüm bu süreçte ellerim her gün kanadı. düşünsenize her gün aynı saate iğne vurulması gerekiyor ve siz her sabah bu yolu gidip geliyorsunuz. tüm tedavi süreci 43.000 liraya mâl oldu. eve geldiğim her gün burnum kanıyordu yürüyerek çıktığım yokuşlardan dolayı. tüm bu süreçteki hiçbir resmi tatilde bir plan yapamadım. kurban bayramında ailemin yanına gidemedim(50km mesafe var aramızda). hep bir şeyleri yetiştirmeye çalıştım. kediyi iğneye götürdükten sonra sabahları servise yetişmeye çalışırken merdivenlerden düştüm, aylardır sırtım ağrıyor. yaşadığım zorlukları tarif edemiyorum.

veterinerlerin uyutmayı teklif ettiği, %5 yaşama şansı bulunan kedi hayata döndü ve şimdi gerçek bir yaramaz. evim 1+1, amerikan mutfak. geceleri odamın kapısını kapatıyorum çünkü uyutmuyor, bu sıcaklarda kendimi evimde hapis hissediyorum ve uyuyamıyorum sıcaktan. perdelerim, nevresimim ve koltuklarım tamamen delik deşik. yaşadığım yer bana hiç zevk vermiyor. mülteci kampında yaşıyor gibiyim. kedimiz sokaktan geldiği için çöp karıştırma huyu var, lavabonun içindeki çöpleri tüm salona dağıtıyor. kumu ter temiz olduğu halde çişini fayansa yapıyor bazen. tuvalet fırçasını sürekli deviriyor. sürekli mutfak tezgahının üzerinde, artık yediğim içtiğim her şey kıl tüy. her gün parçalanmış peçete topluyorum. kendime zaman ayırmam artık mümkün değil. geçen gün çişini fayanstan temizlerken gülmeye daha sonrasında ağlamaya başladım, psikolojim bozuluyor artık. ne yapacağımı bilmiyorum, kendimi çok çaresiz ve kullanılmış hissediyorum. vicdanım el vermiyor sokağa bırakmaya, sahiplendirmem de mümkün durmuyor. ne yapacağımı bilmiyorum…

< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi alpeem -- 8 Ağustos 2024; 19:29:58 >
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >