forumun filozofları kimler? (2. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-F54F98451

Hayır, değiliz ben ikisi arasındaki farkı yapayım siz karar verin hangisinin felsefe olduğuna. Genelde kıta felsefesinin dili edebi dile ve kıta felsefesi edebiyata daha yatkınken analitik felsefe eserlerinin kavramsal çözümlemelere daha yatkın olduğu söylenebilir. Bu sebeple kıta felsefesi okuyucunun dünyevi görüşüne, ruh haline, bilişsel düzeyine ve okuduklarından anladığı şeyde etkili olan her etkene daha çok bağlıyken analitik felsefe metinlerinde bu etkenlerin etkisi düşüktür. Zira zaten analitik felsefe, dil felsefesinin temel problemlerinden doğmuş bir daldır. Sosyal medya aracılığıyla felsefenin dibine vurup Bob Marley ve Che Guevara sözlerinden medyatik makale çıkarabilen kitle için özetleyecek olursak kıta felsefesi "aforizma sanatı"dır, analitik felsefe ise "aforizma bilimi". Çünkü ne de olsa felsefe, sadece ve mutlaka aforizmalarla yapılır(!).

Buna ek olarak kıta felsefesinin diğer yatkınlığı beşeri bilimler ve sanat iken analitik felsefenin yatkınlığı aydınlanma idealleri ve fen bilimleridir. Kıta felsefecileri bilimi analitik felsefeciler kadar; analitik felsefeciler de sanatı kıta felsefecileri kadar yüceltmezler. Eleştirel bakacak olursak her iki dalın da bir iyi bir de kötü yanı varmış gibi gözüküyor: İkisi de karşı tarafın yücelttiğini yüceltmiyor, ama iki taraf da bir şeyi yüceltiyor. Din gibi... Ama dinden daha az radikal bir şekilde...

Aydınlanma idealleri ve mutlak hakikat ütopyaları arasındaki farka bir kez daha değinecek olursak kıta felsefesini benimseyen ve tanıtmaya çalışan bir eser olan “Kıta Avrupası Felsefesine Giriş (An Introduction to Continental Philosophy)” eserinde David West kıta/analitik ayrımına şu şekilde değinmiştir:

“Yirminci yüzyılın analitik filozoflarının anlaşılır bir biçimde Aydınlanmanın oldukça doğrudan mirasçıları olarak görülebildikleri yerde, kıta avrupası felsefesi modern batı ve Aydınlanma felsefesinin hâkim akımlarına verilen bir dizi eleştirel tepkinin ürünüdür. (1)”

Bununla beraber tamamen doğru olmasa bile genel anlamıyla kabul edilebilecek bir diğer ayrım ise kıta felsefesinin bilime ve ona bağlı olan rasyonaliteye karşı bu alanların asla ulaşamayacağı hakikatlerin olduğuna dair düşünceleri varken analitik felsefenin daha çok kavramsal dil analizinin olduğunu ve bilim odaklı çalıştığını söyleyebiliriz. Peki yok mu bilim odaklı çalışmayan ve bilimin bize ulaştıramayacağı hakikatlerin olduğunu söyleyen bilimsel anti-realist yahut enstrumantalist/araççı analitik düşünürler? Elbette var, elbette bilimin verilerinin mutlak doğru sonuçlar ifade etmediğini söyleyen analitik çalışmalar var; sadece bunu yapış şekilleri kıta felsefesinden biraz(?) farklı. Kıta felsefesi ile analitik felsefe söylemi arasında bir farka değinecek olursak bu fark şöyle olabilir: ikisi de bilimin aktüel dünyasını kabul etmeyen iki farklı söylem farz edelim.


1- “Bu sandalye imgelemenin bireyin içselleştirdiği fenomenolojik süreçten bağımsız olarak yabancılaştığı gerçeği, birey aşkın bir duyum sonrasında sandalye ile olgusal iletişimi kestiğinde sandalyenin dış dünyada var olmayacağını gösterir. Dolayısıyla dış dünya sadece kafamızın içindedir ve algılarımızla vardır.”

2- “Bilimsel yöntem her ne kadar gözleme, nedenselliğe ve tümevarıma dayanıyor olsa da, tümevarım ve gözlemin sürekliliği kesin değildir. Gözlediğimiz bir milyon kuğunun hepsi beyaz olsa da bu bir sonraki gözlenecek kuğunun beyaz olacağı anlamına gelmez. Aynı durum bilimsel yasaların sürekliliği için de geçerlidir. Dolayısıyla bilim bize mutlak bir dış dünya ve açıklama tasviri sunmaz.”

Bu açıklamalardan ikisi de bilime karşı bir eleştiri olarak sunulabilir. Fakat birinci söylem kıta felsefesine dayanan bir söylemken, ikinci söylem analitik felsefe söylemidir.

Birinci söylemde ne dediğini anlayan var mı?

1- David West, Kıta Avrupası Felsefesine Giriş (çev. Ahmet Cevizci), 2005, İstanbul, s.12

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-F54F98451

Kıta felsefesini tamamen yanlış bir metod olarak görmüyorum ilgilendiğimiz konular aynı şeyler sonuçta. Fakat metodunda sorun var felsefi argümanları edebi bir dille sunmanın gerekçesi ne? Öyle sunmanızın tek getireceği şey daha havalı durması. Analitik felsefeciler kavramsal analize önem verir. Diğer bir ifade ile dil-dünya ilişkisi önem arz eder. Bu nedenle sanıyorum bir analitik felsefeci mantık ve dil konusunda bir kıtacıya nazaran daha çok şey söyleyecektir. Kıta felsefesini de es geçmeyelim yapısöküm falan var kıtada da. Dil konusuna aşırı önem veren bir sürü kıtacı var. Büyük bir dilsel analizi ve felsefi çözümlemeyi içeriyor yapısöküm. Sizin kullandığınız dil objetiviteye mi hizmet ediyor? Anlaşılması zor olan şey mi objetiviteye hizmet eder kolay olan mı? Şu videoyu izlemeni tavsiye ediyorum:https://youtu.be/9sL0Plg4AZg