GİTMEYİ BİLMEK GEREKİR...

Görüyorsun işte senin için çarpmıyor yüreği artık. Bir başka hayatta o sense
umutsuzca bir bekleyiş içindesin. Bekleme bu bekleyiş öldürür insanı. Gitmek
gerekir bazen gönderilmeyi beklemeden. Arkana dönüp bakmadan ve ağlamadan !
Gitmek gerekir acıya aldırmadan...
Hiç beklemediğin bir andır o " Hiçbir şey bitmeyecek , sonsuza kadar
sürecek " diye düşünürken çıkıverir ortaya olduğun yere mıhlar seni. O ana
kadar fark edemediğin her şey birden dökülür ortaya. Taşlar yerine oturur.
Gözleri eskisi gibi bakmıyordur değil mi? Eskisi gibi dokunmuyordur elleri .
Tenindeki o sıcaklık kaybolmuştur, sana bakarken istem dışı gülümsemiyordur
artık . Hatta gözlerini kaçırmaya başlamıştır. Birlikte geçirdiğiniz anları
olabildiğince azaltmıştır. Ya hiç konuşmamaktadır yada havadan sudan
sohbetlerle geçirmeye başlamıştır muhabbeti. Aslında birşey sölemek
istemektedir sana ama bir türlü konuya girememektedir. Bu yüzden susmayı
yeğlemektedir. Nedenini bir tek onun bildiği bir gerginlik vardır aranızda.
Kurşun gibi ağır bir hava öldürücü bir sessizlik.. Sonra düşünmeye başlarsın
dünü , önceki günü , bir hafta öncesini , bir ay öncesini ve çok daha eski
geçmişi... Hangi olaydı sizi bu hale getiren ? Ne hata yapmıştın? Kırmış
mıydın onu ? Senden sevginden şüphe edecek birşey mi yapmıştın ? Düşünme
bulamayacaksın. Zorlama cevapları bulamayacaksın.
Cevaplar yıkacaktır seni...
Sonra tutamayacaksın kendini sessizliğini bozacaksın "Neyin var?","Niye
böylesin?" diye soracaksın. Hala soğukkanlılığını kaybetmediysen tabii... Ya
da kızacaksın" Bu ilgisizliğin altında yatan nedir?" diye daha sert
çıkacaksın sesindeki titremeyi hissettirmemeye çalışarak. "Hiçbir şey yok
sana öyle geliyor" desin diye dua ederek. O yüzleşme anını gerçeğin ortaya
çıkış anını ertelemekten başka hiçbir işe yaramaz bu cevap. Geçicide olsa
rahatlatacaktır seni ,inanmak isteyeceksindir çünkü. Başka herhangi bir
cevap yıkacaktır seni, bilirsin. Çıkışı olmayan bir labirenttir bu. Hangi
koridora girersen gir sonuç değişmez hapissindir işte. Orada kalacaksındır
sonsuza dek.
Yine de çırpınırsın bir yol bulabilmek için. Bu yüzdendir beklediğin cevabı
duymak istemen. Diyelim ki beklediğin cevabı verdi , gerçek bu mudur peki ?
" Madem gerçek değil öyleyse doğruyu niye söylemiyor ?" diye yorma kafanı ,
vardır bir sebebi... Üzülmeni istemiyordur belki ne dersin ? Bak hafif
kelimeler kullandım için daha fazla acımasın diye. Oysa doğrusu " Sana
acıyordur" olacaktı evet acıyordur. Geçirdiğiniz bunca zamanın bunca güsel
şeyin hatırına bir süre daha gerçeği saklamayı tercih ediyordur. Sen
üzülmeyesin diye sen yıkılmayasın diye asıl söylemek istediği şey yerine
bahaneler sıralıyordur.
O artık başka bir boyuttadır...
Aşk böyle bir şeydir işte , sadece görmek istediğini görürsün , duymak
istediğini duyarsın. Sözcüklere kendi anlamları nedeniyle işine gelen
anlamları yükler durursun. O , ne anlatmak isterse istesin sen sadece kendi
anladığını algılarsın.
Zor çok zor...
Gitmek gerekir bazen bunları yaşamamak için. Bir insana acıma duygusunu
hissettirmemek için. Kalıpta daha fazla kendine haksızlık etmemek için.
Gözleri iyi açmak gerekir , aşkın bittiğini artık istenmediğini görmek için.
Söylenmesimi gerekir ille ? İlle tane tane anlatmasımı gerekir ? Ama sen
hala seviyorsun öyle değil mi ? Bunun bir önemi yok artık onun için. O
başka bir boyuta geçmiştir çoktan. Bir ayrılabilse senden bir anlayabilsen
onun için aşkın bittiğini çok rahatlayacaktır , üzerinden büyük bir yük
kalkacaktır. Aslında biliyormusun o da olmayacak şeyleri düşünmektedir o an
" Ayrılsakta arkadaş kalsak..." gibi. Olmaz ki mümkün değil ki bu. O da
bilir , bilir ama hiç olmazsa vicdanın rahatlatır biraz. Gidiyor ya
sorumluluk hissediyor ya... Aldırmamalısın bunlara. Bir taraf aşıksa hala
iki eski sevgili arasında arkadaşlık söz konusu olamaz.
Ya gerçeği söylerse...
Peki ya bahaneler sıralamak yerine " Yeter artık ne olacaksa olsun artık "
diye düşünerek pat diye söyleyiverirse gerçeği ? "Bitti artık " deyiverirse
birden ? İlk aklına gelen soru "Ama neden hani beni çok seviyordun ? Hani
bensiz yapamazdın ? "
olacak değil mi? Sorma sakın... Sus suskunluğunla ört içindeki kasırgayı.
Esip kavuran yakıp yıkan o kasırga daha çok uzun süre esecek içinde.
Şimdiden teslim olma. İlla bir şey sölemek istiyorsan "Gidiyorum" de ...
“Madem bitti benim işim yok artık o yürekte…”
Gitmek gerekir bazen işte o an gelmiştir kabul etmek istemesem de. Belirsiz
bir yolculuktur bu. Nereye gideceğini ne zaman biteceğini bilmeden çıkarsın
yola. Yürek ağrısıda cabası... Çekebileceğin en büyük acılardan biridir.
Kaçışta yoktur üstelik nereye gitsen seninle gelir. Kapıyı ört ve bakma
ardına ağlama. Yalnızlığı arkadaş edin kendine. Biliyorum dışarıya doğru ilk
adımını attığın andan itibaren geri dönmek isteyeceksin geriye ama sakın
dönme. Sıfırsın ya o anda , dönüşün sıfırında altına indirecektir seni.
Sen onun için yoksun artık...
Belkide o dönmek ister bir süre sonra tekrar eski günlerdeki gibi olursunuz
ne dersin ? Hayır inanma bu söylediğime . Hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Yaşanan hiçbir an bir daha yaşanmaz."Başkasını buldu beni aldattı" diye yeme
kendini ne önemi var bunun ? Öyle ya da böyle bitti işte kim olursa olsun
onun hayatında. Tek gerçek bir daha senin olamayacağı ! Kabullen bunu.
Gitmek gerekir bazen yüreği dinlendirmek kendini dinlemek ve yalnızlığın
seni olgunlaştırmasını beklemek için... Aynı şeyler bir daha geldiğinde yine
gidebilme gücünü bulabilmen için..
Aşkı yeniden yaşıyabilmen için...
Gitmek gerekir işte sırf bu yüzden...
" Görüyorsun işte , senin için çarpmıyor yüreği artık. Bir başka hayatta o ,
sense umutsuzca bir bekleyiş içindesin. Bekleme , bu bekleyiş öldürür
insanı. Gitmek gerekir bazen , gönderilmeyi beklemeden . Arkana dönüp
bakmadan ve ağlamadan. Gitmek gerekir , acıya aldırmadan "

alıntı...

< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi 4ever//amy -- 12 Haziran 2008; 8:54:24 >

Benzer içerikler