Şimdi Ara

Hayatta hala kendime bir hedef bulamadım :(

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
8
Cevap
3
Favori
723
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Merhaba arkadaşlar. Böyle bir konu açacağım hiç aklıma gelmezdi ancak içimde artık o kadar büyüdü ki bir yere yazma ihtiyacı hissettim. Lise çağımdan beri müzdarip olduğum bir konuyu paylaşacağım sizlerle.

    Bu hayata dair hala bir amaç edinmiş değilim. İlerde yapacağım hiçbir şey ilgimi çekmiyor. Üniversiteyi kazandım. Oldukça iyi bir üniversite ancak okumak istemediğim ve içimde hiçbir istek bulunmadığı için 1.5 yıl ara verdim seneye ya oraya devam edeceğim yada yatay geçiş yapacağım başka bir bölüme. İçimden hiçbir bölüme girmek gelmiyor. Mühendis veya doktor olup hergün aynı saatte kalkmak ve çalışmak ilgimi hiç çekmiyor hiçbir heves hissetmiyorum. Kazandığım üniversite ve bölümü kazanmak için çabalayan birçok insan var ama elimde değil köle olmak için bu kadar çabalamak o kadar mantıksız geliyor ki.

    Ailecek ciddi maddi sıkıntılar çekiyoruz ve çalışmam lazım. Temmuz başlayınca işe gireceğim ancak paraya bu kadar ihtiyacım varken hiçnir şey yapamamak beni çok geriyor. Şuan belli sebeplerden ötürü çalışamıyorum ama 1 temmuzda işe gireceğim. Tabii asgari ücret ancak masraflarımı vs çıkarır fazla birikim yapamam. Yine de şuandan iyidir. Fakat yinede içimdeki boşluğu doldurmuyor bu. Ki büyük ihtimalle işe söve söve gideceğim çünkü yapacağım işin hamallıktan farkı olmayacak gün içinde yük taşıyıp ticareti öğreneceğim.

    Bu arada babaö 30 yıla yakın ticaret yaptı ve geçen yıllarda verdiği batak bu sefer bizi ağır etkiledi ve şirket battı. Bir sürü borçla kaldık. Yine de babamın piyasada bir çevresi var ve bunu kullanıp ticarette bir şeyler yapabilirim belki, yazın piyasada çalışmak istememin sebebi de zaten işi öğrenmek. Para yalnızca cabası.

    Ailem okul okumamı istiyor ama ben üniversite okumak istemiyorum. Mühendis olarak çalışmak istemiyorum. Bunu onlara anlatamıyorum ne yazık ki.

    İçimden hiçbir işi veya etkinliği yapma isteğinin olmayışı beni çok boş yapıyor. Hiçbir hayalim yok. Dünyayı gezmek istemiyorum lüks evde oturmak veya spor arabaya binmek istemiyorum. Bunlar hiç ilgimi çekmiyor. Lise 2 deyken sevdiğim kız kazada vefat etmişti ve bu durum daha çok ondan sonra oluştu. Sanırım çocuk yaşta ölümü görmek beni derinden etkiledi.

    Bu sıralar tarihi filmler izleyip araştırmalar yapıyorum, Komünizm ilgimi çekiyor bu dünya düzeninin değişmesinin gerektiğini düşünüyorum ancak bu pek mümkün değil gibi. İnsanlar uyumaya çok alışmış. Eskiden komünistler insanları gaza getirip onları grev yapmaya ikna ederlermiş, gizlice toplanıp halkı bilinçlendirirlermiş. Şimdi ise herkes köle olmak için yarışıp daha iyi üniversitelere girip daha itaatkar köleler oluyorlar ve kimse bunun farkında değil. Bu durum için bir farkındalık oluşturmayı ve gerekirse bu yolda ölmeyi isterdim ancak bu uzun ve zor bir süreç oturup bunun için uğraşamam şuan. Zaten 21 yaş bunun için de daha çok erken daha çok kitap okumalı tecrübe edinmeli birçok konuya hakim olmalıyım. Ancak o zaman sözüm dinlenebilir. Her neyse..

    Aranızda böyle olan var mı? Hayatta hiçbir şeye istek duymayan savaş çıksa ön cepheye gitmek isteyen? (Mehmetçiğim öleceğine ben öleyim hayatımın zaten bir değeri yok mantığına dayanarak söylüyorum bunu)

    Bu kadarını okuyan olduysa teşekkürler. Gerçek DH li bunu okumaz ancak belki yardımı dokunacak veya belki de benim yardımımın dokunacağı birileri çıkar. Sağlıcakla..



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi BRO EAGLE -- 8 Haziran 2018; 2:42:23 >







  • Bir tık benziyor durumlarımız ben öyle ön cephede gitmeyi düşünmek değil güzel bir gelecek için çabalıyorum ama neresinden yakalayacağımı bilmeme durumu var buda aceleci olmaktan kaynaklanıyor sanırım. Hemen olsun deyip atılınca eldekinden de olma durumu. Benimde dedemin vefatından sonra bi boşvernişlik durumu olmuştu oradan benzettim biraz durumları.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Luken Drew

    Bir tık benziyor durumlarımız ben öyle ön cephede gitmeyi düşünmek değil güzel bir gelecek için çabalıyorum ama neresinden yakalayacağımı bilmeme durumu var buda aceleci olmaktan kaynaklanıyor sanırım. Hemen olsun deyip atılınca eldekinden de olma durumu. Benimde dedemin vefatından sonra bi boşvernişlik durumu olmuştu oradan benzettim biraz durumları.
    Hocam hayatta birçok şey aceleye gelmiyor. Sabırlı olmak lazım. Ben sabırlıyım bir hedefim, çizdiğim bir yolum olsa katlanacağım ve yavaş yavaş ilerleyeceğim ancak bulamıyorum o yolu. Yaşım 21 oldu hala durmadan ne yapabilirim diye kafa yorup hiçbir şey yapmıyorum. Gerçekten kafayı yiyeceğim yakında. Birde bunların üstüne cebimde 5 kuruş para yok bütün sıkıntılar üst üste geliyor 2 yıldır ne yapacağımı şaşırdım.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • ben de bazen böyle varoluşsal bunalımlara giriyorum. ara sıra kendi kendime "zaten basit zevklerim var; dizi izlemek, sinemaya gitmek, oyun oynamak, araştırmalar yapmak vs... çok para kazansam ne olacak, neden bu kadar kasıyorum ki " diyorum.



    Ancak, sistemin kölesi olmadan onu yenebilmek çok da kolay değil. Okulunu bitir ki ileride pişmanlık duyma, mühendislik diploman var diye illa bu mesleği icra etme gibi bir zorunluluğun yok. Bu diploma sana birçok kapıyı açabilir. Sürekli geleceği de düşünme, biraz anı yaşamaya bak. Okuduğun bölüme aşık olmak zorunda da değilsin. Üniversiteyi eğitim hayatının bir aşaması olarak gör, görev gibi basamakları tek tek tırmanarak tamamlamaya bak. Asgari ücretli köle olmaktansa iyi maaşlı köle olmak daha iyidir. Sistem böyle işliyor, dünyanın düzeni böyle o sebeple onu yenebilmemiz kolay değil.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-7C18139D2 -- 8 Haziran 2018; 2:53:25 >
    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Fena benziyor .Bundan dolayı madde bağımlısı olmuştum .Herşey daha kötü oldu .
  • Ne diyim ben de bu haldeyim daha cok cabaliyorum umursamamaya gelecek korkusunu takmamaya. Ilk okuldayken sinav zamani futbol oynayanlar vardi derslere gram onem vermeyen hayati eglenerek geciren tipler (bana oyle gelirlerdi) suan onlari ornek almaya calisiyorum fakat alismisim becermesi zor bazi zamanlar tekrar hayati dusunuyorsun gelecegi dusunuyorsun sonra diyorum 70 yil yasasam en az 30 yil uyuyicam 40 yilin 10 yili cocukluk 30 yil benim hayatim, hayalim, eglencem, gelecegim, birikimim. 18 yasindayim suan 8 yilimi ne ugruna harcadim hic bi fikrim yok ve bu beni mahvediyor

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • hepimiz bu dönemlerde yaşıyoruz bu varoluşsal bunalımı ama gözlemlediğim kadariyla sisteme girince özellikle evlilik + iş olunca artik düşünceler başka yöne kayıyor.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Yapay Zeka’dan İlgili Konular
    Çok garip bir ailem var.
    12 yıl önce açıldı
    Daha Fazla Göster
  • Tıpa mı geçeceksin hocam yatay geçiş yapacaksan?

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.