intihar+Başarısız olmak YKS ve DGS

ÖNEMLİ NOT: bu yazıda kendine zarar verme gibi bir durum söz konusu bu konuda hassas olanlar okumasın.

Ben merdiven altı olan çok eski bir anadolu lisesinden 2018 de mezun oldum. Hayatımın hatasını okulda sayısal seçmekle yaptım sanırım.

çalışıyorum ancak ne kimya ne biyoloji. fizikden bahsetmiyorum bile.

sonrasında yıl sonunda : 'Zaten sayısalım tm den de olsa 4 yıllık bir bölüm okurum' dedim. ve dürüst olayım o yıl sınava ben girecek olsamda sınav bilincim yokdu.

çalışıyordum ama düzenli ve gerekli miktarda değildi. anlayacağınız zaten saçma bi liseden olduğum için diğer iyi liselere giden arkadaşlarımın aksine ben nereye girsem iyidir diyordum.

dershaneye gittim. Bu da ikinci hatamdı. kendim araştırma yapmak yerine dershaneye güvenerek sınava fazla odaklanmadım.

Ancak o yıl çalıştım. bu konuda emindim. ama çok büyük bir sıkıntım olduğunu o yıl fark ettim. 12.sınıfa kadar çok fazla bilgi vardı ve ben ev-dershane-okul üçgeninde kaybolmuştum ve zamanımı yönetmeyi geçtim...saçma bir sınıf ortamı ile de ilerliyordum. okulda çalışamıyordum saçma sapan drama dersi falan vardı ki kimya hocamız berbattı ve sürekli kitaptaki formülleri yazıyordu ve öğrenci kayırıyordu.

hayatımdan nefret ediyordum

Dürüst olayım bunları yazmak benim için çok zor. nerdeyse 6 yıl. dile kolay. ancak ne sosyal hayatım ne de eğitim hayatımda emeğimi alamadım. ilerleyen kısımlarda çalışmamı anlatıcam size.

YKS 1.MEZUN YILI

12.sınıfda dershaneye gittim ancak daha iyi bir dershane olur mu derken izmirin 2019 yılında en pahalı ve gösterişli dershanelerindne birine gittim ki şu dediğimden izmirdeyseniz anlarsınız: Camdan sınıf duvarları.

bence izmirde iseniz biraz bakınca bulursunuz.

Neyse işte gidiyorum dershaneye iyi bir yıl başlangıcıydı...ama çok baskı vardı. herkes ama herkes çok çalışıyordu. bende çalışıyordum ama hiç istediğim sonuçlar gelmiyordu.

Netlerim hiç artmıyordu. bu aralık ayının sonuna kadar gitti. Ocak ayında ailem ile ilişkilerimde iyiydi ve çalışıyordum düzenli şekilde de olsa ama Sayısalda fen hiç yapamıyordum. çok büyük bir kumar oynayıp da sadece AYT mat çalışan arkadaşlarım vardı ben hala emeğimin karşılığını alamadığım için korkuyordum.

Öyle-böyle derken ben çalışmaya devam ettim. hocalarımla konuları aynı şekilde ilerletsem de fen dersim çok ama çok kötüydü. rasyonel olarak netlerim fende sıfıra yakındı ve bu beni her gece ağlatıyordu. kimya anlamıyordum ve ölmek istiyordum çünkü ailem bu dershaneye peşin ödeme ile yüklü bi para yatırmıştı.

Bana güvenmişlerdi.

Bense o yıl yine hayal kırıklığı yaşattım.

YKS 2.MEZUN YILI

ucuz bi dershaneye yazıldım bu sefer ama o yaz tercih dönemini unutamıyorum... Ailemle çok kavga ettik çok fazla tartışmalar yaşandı.

Abim ' bu sınav bir at yarışı değil ama bizim at yürümüyor bile' dediğinde çok gücüme gitmişti.

abimi o yıl zar-zor dershaneye ikna edebildim çünkü konularım kötüydü ve disiplinde olabilmem için dershaneye ihtiyacım olduğunu düşündüm.

o yıl AYT matematiğe deli gibi çalıştım ki... o yılın ocak ayında 2020 de biz izmir merkez dışında iş dolayısı ile taşındık ve internetsiz bir ortamda ben ders çalışıyordum. altyapı sıkıntısından dolayı.

ocak ayında bu sıkıntı değildi... ta ki covid gelip mart ayında evlere dönesiye kadar.

kendi odamda soru çözüyorum derken bi bakıyorum saat 12 saat 1 de dershane dersleri var internet olmadığı için dükkana gidip ordan internet kullanıyorum

Ama o yıl içimde bir şeylerin değiştiğini fark ettim.

karakterim ile ilgiliydi bu.

nefret.

daha önce etmediğim kadar herkesten ailemde dahil nefret ediyordum.

uyuyordum ancak sabah kalkıp ders çalışıp YİNE karşılığını alamıyordum. martın sonunda sırf ayt mat kasmaya başladım. çünkü fenim kötüydü. en azından izmirde bir üniversite diye diye sınava girdim.

Yine hüsran. gelen bölüm 4 yıllıklarda hep ücretliydi.

O günü unutmucam. Abim 'neden ağlıyorsun?' demişti.

çalışmıştım. emek harcamıştım. ancak ayt mat o yıl covid olduğu için kolay gelmişti ve ben 20 netle yine düzgün bi yere gidemedim. o kadar zaman sadece 2 yıllık istemediğim bir bölüm için?

kendime zarar vermeye başlamıştım. ailemin göremeyeceği yerlere tırnaklarımla kazımak mı, iz kalmaması için boğazımı yastıkla bastırıp yüzüm morarana kadar nefessiz kalma.

ailem bunları bilmiyordu ki : aramızda çok açılmıştı.

herkesten nefret ediyordum. birilerini öldürmek istiyordum. kendimde dahil.

Bu arada ben hep mühendislik istedim.

öyle aman aman bir ünide olmasada mühendislik sadece.

Önlisans bölümünde iyi bir üniversite ama 2 yıllık geldi işte.

Not ortalamamı yükse tuttuğumu ve iyi ilerlediğimi hatta birinci olmayı bile düşündüm ki : Önlisansda tembel arkadaş kurbanı olup grup çalışmasından çıkınca hoca bana en düşük notu girdi ve ben 3.4 ile mezun olabilecekken 3.1 e düştü GPA.

O sırada DGSye girdim.

o aylarda tek ders sınavına girdim. ( kısaca tek dersten kaldığınızda üniversite alttan almak yerine size bir sınava girme hakkı veriyor ve sizde ondan geçerseniz kalmıyorsunuz.)

O zamanlar hatırlıyorum 1 yıl öncesi zaten...çok umutluydum. gerçekten. nefretim azalmıştı ve hayattan az da olsa zevk almaya çalışıyordum.

DGS açıklanınca doğrusu bir yerler gelir diye düşündüm...ancak hepsi ücretliydi.

DGS ye hazırlanmak da ise kararlıydım.

çok araştırmıştım ve bu konuda da ciddiydim. hatta hedefim YTÜ idi.

ancak...niye denemelerim kötü geliyordu? neden?

aptal mıydım? gerizekalı?

abim de DGS ile mühendis oldu. bana bunun çok kolay olduğunu söylüyordu ancak kendisi 2014 de girmişti DGS ye. o zamanlar DGSye giren kişi sayısı çok azdı. kişi sayısı tamada sorularda 10 tane fazla olunca birini yapmasan diğerini yaparsın olayı vardı. ama abime bunu anlatamıyordum. ailem bana inanıyordu ama ben kendime güvenmiyordum. çünkü çok başarısız olmuştumm.

Mart ayında hiç unutmuyorum : 'allahım eğer ki sınavı kazanamazsam beni öldür' diye dua etmeye başladım.

Ve ben o zamanlar Allah Tanrı veya ne derseniz öyle bir şey olduğunu bilerek ve inanarak ediyordum. gerçekten.

namaz kılıyordum ve kendimi huzurlu ve rahat hissetmek istiyordum.

Ama huzursuzdum

Ama yine netler aynıydı. son 1 ay bir koçla hızlı bir şekilde çalıştım.

...O zaman çok dua ettim. çok içten çok isteyerek ve inanarak. inanamasam da kendimi kandırıp inanmaya çalışarak.

ama netler aynıydı.

en son sol elimin işaret, orta, ve yüzük parmaklarımın uçlarıı küçük küçük kesmeye başladım.

Buna annem 'Annecim herkes okumak zorunda değil' dediği zaman başladım.

Bileğimi kemsye cesaret edemedim çünkü anneme bu kazanamadığım için ölmek istiyorum dediğim bana 'hakkımı helal etmem' demişti.

Ama hakkını helal etmesinden çok onun üstünde bırakacağım yük ve üzüntü beni dah çok endişelenidiyordu.

ama aynı zamanda 'Belki ben ölürsem ailem maddi olarak daha rahat olur' diye düşünüyordum.

Bugüne kadar Allah'a ettiğim duayı kimseye söylemedim.

Ama bu saate kadar yaşıyorsam ve DGS'23 kötü geçtiyse...bu demek oluyor ki aslında öyle bir varlık yok ve ya ben hiç umurunda olmadım.

hadi ilk mezun yılı tamam. ama neden 2.yıl olmadı? neden ben önlisansdan elimden geleni yapmama rağmen bu şekilde ortalama bir şekilde mezun oldum?

Neden harcadığım emeğin karşılığında abim 'sen zaten hiç çalışmadın sadece son 2 ay çok iyi çalıştın' dedi?

Neden beni kazanamayacağım ortadayken dahi öldürmüyorsun?

çünkü ya beni duymuyorsun ya da beni sevmiyorsun. ya da benim gibi hayal kurup çalışan kişilerden sadece bir-ikimizin duasına karşılık veriyorsun?

Bilmiyorum.

Ama benim gücüm kalmadı.

Hiç erkek arkadaşım olmadı. 23 yaşındayım ve hiç karşı cinsle sevgi bağım olmadı bu sınavlardan dolayı. flört etmeyi denedim ama hep dikkatim dağılır diye yarıda bıraktım.

hep eğitimime odaklandım.

hep.

kitap okudum.

ailemle ders çalıştığım için akşamları hep sadece yemek yerken vakit geçirebildim.

kendimi bıçaklamayı hep hayal ettim ama bunun ne aileme ne de kendime acı vermeden bitirebileceğim bir yolu olmadığı için vazgeçtim.

NEDEN BEN BUNLARI ÇEKERKEN BİR KEZ! SADECE BİR KEZ BİR MAYIS AYINDA GEZMEK İÇİN DIŞARI ÇIKAMADIM?

NEDEN BİR KEZ DAHİ 'YA BEN CİDDEN ŞU AN MUTLUYUM AMA DERS ÇALIŞMAM' LAZIM DÜŞÜNCESİ AKLIMDAN ÇIKMADI?

KENDİMİ GEÇTİM 6 YIL BOYUNCA AİLEM BANA BİR TON MASRAF YAPTI!

ANNEM BANA KOÇ TUTABİLMEK İÇİN BİRİKMİŞ BİR ALTINI BOZDURDU!

VE SEN BİZE ÖZEL İNDRDİĞİN KİTAPTA ZORLUKLARDAN SONRA İYİ ŞEYLERİN GELECEĞİNİ SÖYLERKEN BEN NİYE SON 6 YILDIR HİÇ MUTLU OLAMAMIŞ ŞEKİLDE AĞLAYARAK DERS ÇALIŞTIM.

SİGARA İÇMEDİM. ALKOLUM YOK. İNSANLARLA İLGİLİBAZEN İÇİMDE NEFRET OLMASINA RAĞMEN HİÇ ONLARA KÖTÜ DAVRANMADIM.

İYİ BİRİ OLUP AİLEMLE NE KADAR TARTIŞSAMDA ONLARA YARDIM ETMEYE ÇALIŞTIM.

AMA NEDEN HİÇ İSTEDİĞİM EĞİTİM HAYATINA SAHİP OLAMADIM?!?

NEDEN O EGOLU KÖTÜ OLDUĞUNU BİLDİĞİMİZ İNSANLAR BİR YERLERE GİDERKEN BEN NİYE KENDİ B..LUĞUMDA SÜRÜNÜYORUM?

SON 3 HAFTADIR SINAVDAN SONRA ELİMDE SÜREKLİ BIÇAKLARA GİDİYOR AM BİR KEZ CESARET EDEMİYORUM: ÇÜNKÜ NEDEN BİLMİYORUM AMA İÇİMDE UFACIK MİNNACIK GÖZLE GÖRÜLMEYEN BİR IŞIK TANESİ VAR. SADECE HİSSEDEBİLDİĞİM AMA DİYORUM Kİ O IŞIK TANESİ BUNCA 6 YILIN ÇİLESİNE DEĞER Mİ?

değer mi. yaşamaya ?

bir - iki mutlu olduğum çocukluk anısı için bunca yılı mutsuz yaşamaya ve aileme yük olmaya değer mi?

o zaman beni neden öldürmüyorsun.

neden arabaların altına atlamak istediğimde aklımda arabayı kullanan kişilerin suçu olmadığını söylüyorsun?

Nesin bilmiyorum. ama şu an bu yazıyı ağlayarak yazıp her gece uyumdan önce ölmeyi istiyorsam bunun nedeni de sensin bence artık. emek çok verdim. ama hala hayatımda güzel tek bir şey dahi olmayıp ailemle aram bu derece bozulduysa ve ben onlara yük olmamak için intihar etmeyi ama edemediğim için senden ölmeyi istiyorsam...Bunun nedeni ne?

Bunların nedeni ne?

elimden geleni yaptım.

ötenazi istiyorum ama türkiyedeyim.

*beni neden duymuyorsun?*

hep benle ilgiliydi sorular bu zamana kadar : ama hiç neden beni duymadığını sormadım.

hergün defter kalemi alıp ağlayarak ölmek istediğimi yazarken neden beni duymadın?

...Şu an DGS sonucumu bekliyorum. eğer ki beni duymak istersen ben hep burdayım.

Ama senin olduğun pek inanmamaya başladım.

Nefes alıp vererek yaşıyorum ancak psikolojik destek için verilen ilaçları çok araştırdım. ve hatta bir dönem kullandım ama pek yararını görmedim. her gittiğimde dozu yükseltiyorlardı.

bol bol yuru. gunluk en az 10km hatta mumkunse 15-20km yuru. verilecek herhangi bir kimyasal antidepresan ilaçtan daha etkilidir yurumenin salgılattıgı serotonin (mutluluk hormonu). sporcular her gun sabah kosusuna cıkarlar adeta serotonin bagımlısıdırlar. ilgi alanını belirle herkesin ilgi alanı farklıdır. ona gore meslek sec. herkes okuyacak diye bir sey yok. toplumda her meslek onemli. git ilgi alanına gore bir işe gir. ilgi alanını belirleyemiyorsan mesela pastanenin mutfagına cirak, lokantaya garson veya kasiyer gibi genel mesleklere yonelebilirsin. her meslek kutsaldır. herkesin belli bir zeka kapasitesi vardır. cok calısarak bu zekayı arttırabilirsin ama onun da bir sınırı var. eger kendini bu sınırların otesine zorlarsan hicbir sey elde edemezsin. ilgi alanını belirle meslegini sec. intihar girişimlerinin cok buyuk bir kısmı basarısızlıkla sonuclanıyor, cogu zaman intihar etmeyi deneyen kişiler sakat kalıp bakıma muhtac sekilde ölmeyi bekliyorlar. bunu unutma.

evet hocam intihara kalkışan kişiler sadece anlık sinirle hareket ediyor o yüzden durumun sonucunu pek düşünemiyorlar.

Ama benimki pek öyle değil.

Ama dediğiniz yürüyüş dopamin olayını yapıyorum. 3 haftadır hergün 4 km yürüyüş ve koşu yapıyorum.

Meslek konusuna gelince...

Hocam her meslek kutsaldır ama siz kendi çocuğunuzu Garson olarak kutsal görür müsünüz? veya sekreter olarak bir doktorun yanında çalışan kişi? kolay meslekler değil bunlar. insanlarla iç-içe ve aktif bir sosyallik isteyen meslekler. Ve ben şu an birileri ile konuşurken korkarak konuşuyorum sonrasında overthinking olayına maruz kalmamak için.

Zeka ile ilgili ise ben onu çok geç fark ettim.

Belki de şu an bu durumda olmama neden olan şey budur.

ama geriye alamaycağım bir durumdayım.

ve intihar ile ilgili öyle işte ilaç içeyim, bileğimi keseyim değil. bunların durumunun farkındayım.

araştırdım.

silah beyini parçalar ama omurilik çalışırsa felçsin.

ilaç içersen sadece kusarsın ya da kan kusarsın ama yine düzelirsin.

bilek kesmek ise... dikiyorlar yani :)

tek yol kimyasal serum birleşimleri ya da damardan verilen ilaçlar.

veya ötenazi.

bunu dememin nedeni : öyle anlık bir sinir ile intihar ve ya ölme isteği olmuyor bende artık.

hergün bu var.

ve bu sırf başarı ile tatmin olduğum için. ama çok fazla başarısız oldum ve bu artık beni yormaya başladı. en son içten ne zaman gülümsedim hatırlamıyorum.

Bugün sonuçlar açıklancak.

Pek yüksek bir beklentim yok ama şu an en büyük pişmanlığım %25 burslu bir şekilde 3 yıl önce Endüstriyel Tasarım yazmamak.

Yorgun hissediyorum.

Kafam , vücudum çok yorgun.

Sanki koca bir yük taşımış gibiyim. ama aynı zamanda hafiflemek için bir şeyler yapmak istemiyorum da...yorgunluktan sanırım.

28 Ağustos için psikiyatri randevusu aldım. en azından bir doktorlar görüşmem lazım.

Kabullenme işine ve bu hayatı nasıl yürüteceğime dair bir fikir lazım.

bir şey için bu kadar uğraşıp başarısız olup benim gibi intihar etmek isteyen ama acaba eli bıçağa başka nedenlerden dolayı gitmeyen varmıdır ki?

Neyse.

Bugün sonuçlar açıklancak ve bir kez daha yaşamaya çalışcaz.

Açıklanmış naptın

16 bin mekatronik mezunuyum. Makine elektrik-elektronik ne varsa yazcam bakalım. ama bulunduğum şehirde kalmak istiyorum. Şehir dışına çıkarsam beni pek iyi etkileyeceğiniz sanmıyorum.

Konya Uşak ve Adana falan geliyor ama izmirde özel %25 gelirse gitmek istiyorum. onu araştırıyorum nasıl öderiz falan diye

sana yemin billah ediyorum.... bu yazının tamamını okuduğumda şok oldum... neden mi ? çünki birebir aynısını yaşadım, içimdeki inanma alevi kalmasından intihar edememeye kadar hepsi.... öncelikle ben çok daha ileriye gittim, intiharı isteme arama seviyesine gelmiştim psikoloğum dahil kendisine fazla geldiğimi ve başka bir psikoloğa görünmem gerektiğini söylemişti

şayet bir şekilde atlattım ve sanada atlatmanda yardım etmek isterim

Üzgünüm ama bir şeylerin karşılığını elde edilir şekilde tutamadıkça ve bir şeyler olmadıkça bana birilerinin yardım edebileceğini düşünmüyorum.

Yinede tavsiyeleriniz olursa cevap vererek yardımcı olursanız bu durumu yaşayan daha fazla kişi okursa onlarada yararı olur.

takma kafana hayat bu sınavlardan ibaret değil hatta okuduktan sonra iş garantin de yok o yüzden de hayata atıl para kazan sınavları salla

hmmm mesela, elde edilebilir bi karşılık demişsin, ne elde etsen geçmişteki herşeyi unuturdun ? ve mesela dgs başarılı olmazsa bunları elde edemeyecek misin ? başarılı olursan elde etmiş mi olucaksın ?

birebir yaşadığım şeyi şu anda fark ettim ama harbiden böyleydim ya, hani o olmadı allahım inşallah sonraki olur oda olmadı inşallah sonraki ya arkadaşım bu dünyada biz kimiz neyiz? mesela sen ortalama bir insan boyundasın diyelim 165cm falan, koskoca dünyanın kaçta kaçısın ? koskoca dünya bu yıldız sisteminin kaçta kaçı? o yıldız sistemi koskoca galaksinin kaçta kaçı ? evrenin kaçta kaçı? sence bunların hepsini yaratan allah biz ölümlü-zorlasan 80/90 yıl yaşayan- aciz canlıların bildiğini bilmiyor mu ? yani lütfen cevap yaz bunları tartışalım çünkü benim konuşucak kimsem yoktu ve kendim atlatmak zorunda kaldım

ayrıca bir psikolog tavsiye ederim onlarda bi tık yardımcı oldu

sen kimsin ki muhabbetine girersek çıkamayız.

Zaten bu tarz 'ben kimim ki?' muhabbettine girince herşey karışıyor. daha kötü,daha küçük, daha değersiz,daha zayıf hissediyorum

28 ağustos içinde randevu aldım psikiyatriden. Bu işin bir sonu olmalı.

yoksa kafayı yiyip 28 imde ölcem.

sen kimsin/ben kimim falan muhabbeti değil ama, derdi veren ve bizleri her hücreyle her atom ve milyarlarca elektronun onlarında birleşimleriyle oluşturan allah sence derdinin çözümünü bilmiyor mudur ?

dini düşünceyide geçtim, hayatında herhangi birşeyin olucağını sen mi garanti ettin ? milyarlarca mümkünattan elinle sayabilceğin kadarını kesinleştirebildin mi ?hem küçük değersiz değiliz, kosssssssskoca evren bizlerin sınanması için yaratılmış, sen hayırlısını daha iyi bilebilir misin ?

Peki sizce hayırlısı : Emeğin karşılığını alıp o kadar sakin kişiliğin var. herkese iyi oldum. hiç birinin arkasından kötü konuşmadım. hiç. o 3 yıl kimsenin arkasından kötü konuşmyı geç, düşünce içine bile girmedim çünkü sırf eğitimime ve aileme odaklıyıdım.

Ama sana göre daha hayırlısı : A101 deveya bşka bir BİM de kasiyer olarak para kazanmak mı? Hayırlısı bu mu?

O kadar çalış, para biirktir, Bir kız olarak aileme laf söyletmemek için dışarı çıkarken bile korkarak çıktım. VE sen bana gelmiş diyorsun ki daha hayırlısı ?

Nerde? göster.

Hayatım boyunca hep dinime sadık yaşadım. Başım açık olsada açık-saçık giyinmedim, terbiyemden ödün vermemeye çalıştım. Başım sıkıştığında değil mümkün olduğunca dua ettim ve bunu sadece kendim için değil ailem, çevremdeki insan, ülkem uğruna şehit olan öğretmenler askerler için dua ettim.

Ama bu dualara karşılık geldi mi ? Yoksa sadece bulunduğum durum daha kötü oldu ve sonrasında normale dönünce daha kötü olmasın diye dua etmekle mi kaldım?

Küçük çocukların ölümlerinin sayısı her geçen gün artıyor, mal varlığını koruyamayıp intihar eden kişi sayısı artıyor.

E hani dua ile oluyordu?

Ben de ilahi bir güç veya 'evren' denilen şeye inandım. Ama rasyonel kanıt olmadan da bazı şeyler olmuyor.

Şeker olmadan bana tatlı yapabilir misin?

Herşey Dua ile olmuyor. ya da bir mucize ile olmuyor. Ben o mucizelere inanarak 22 yılımı şükrederek,elimdekinden olmayayım diye yaşadım.

Neden elimdekinden daha fazlasını elde edemedim.

Benim de inancım vardı ama bir yerden sonra insan sonuç görmek istiyor. umuda tutunarak hayırlısını beklerseniz 65 yaşında elinizde şeker,kalp, damar hastalıkları ile hastanede 'daha fazla sağlık sıkıntım çıkmasın' diye dua edersiniz. ama oysaki 65 yaşına gelene kadar ne spor yapmışsınızdır ne de her gün yediğiniz yağlı yemeklerden, ne de o çaya kattığınız 4 küp şekerden ödün vermişsinizdir.

Yaşnız kaç bilmiyorum.

Ama belli ki siz bu sıcaklarda Fan ile serinlemeye şükrederek klimanın soğuk havasını kaçırıyorsunuz.

Ya da elinizdeki 100 liraya şükrederek, 1000 TL yapmak istemiyorsunuz.

Ya da elinizde yumurta ile sadece haşlanmış yumurta yaparak, birkaç malzeme daha ekleyerek yapabileceğiniz güzel bir yemeği kaçırıyorsunuz.

söylediklerimi direkt açıklıyorum saygısızlıkdan değil ama birazcık yorgunlukdan artık. açıklamaya çalıştğım tek kişi siz değilsiniz çünkü.

Nasıl hayırlısını yaşadığınızı biliyorsunuz; hiç olmamış bir olay için?

Ben en dibi gördüm ama dediğim gibi daha kötüsüne hazırlıklı olmaya çalışıyorum. çok kötü olmasın, aşırıı kötü olmasın. ama iyi olursa da neden oluyor diye sorgulayacak bir maneviyata eriştim.

Çünkü hiç iyisi olmadı.

Bu yüzden bana rasyonel bir kanıt ile gelin. Hayırlısı olsur, dua et, umudunu kesme.

Bunu bir gün zamanı gelirse : her akşam eve geldiğinizde sizden para bekleyen çocuklarınıza söyleyin.

Ben artık aynı şeyi duyup farklı sonuç bekleyerek aptalı oynamak istemiyorum.

-ki bir de olayın şu yönü var. Ben kimim ki? Benim gibi milyon tane insan var. koca evrende bir nokta kadar büyüklükde değilsin.

annen dediğin kişi sen olmasan başkasını annesi olcakdı ve ya sevgilin senin gibi çok fazla kişiden sadece seni seçti diye özel değilsin.

her yıl 120 bin kişi mühendislikden mezun oluyor şirketler 'seni neden işe almalıyız' sorusunu sorduğunda herkesten aynı cevabı aldığı en az 5000 kişi vardır.

Ne özelliğin var ?

Yıllar önce ölen krallar, imparatorlar, tarihte ne yaptılarda şu an biz burdayız?

70 milyon kişiden sadece 2 bin kral ve kraliçe veya şehzadeler ya da padişahlar bu dünyaya hükmettiklerini sanmış.

öldü.

yok.

neredeler?

ilahiyata mı kavuştular?

belki de kendimize değer verip anlam yüklemek için birileri bizi mülakata tabii tutuyor diyoruz.

kim nerden biliyor?

Sorgulayıp derine inmeden o atomları birleştiren kişiye inanıp inanmamak da herkesin kendi işi ve yönü.

Ama benim navigasyon çıkmazı gösterdi.

Sende aslında kendimi gördüm biraz fakat ben bir şekilde düzlüğe cıktım anlatayım kısaca ortaokulda çok parlak bir çocuktum hani tıp fakültesi kazanan kişiler ortaokulda kendini belli eder ya o şekilde yanlış bir lise tercihim yüzünden saglık meslek lisenine gittim 4 yılımı bitirdikten sonra mezuna kaldım ( 2018 ) dershaneyi lise 5 gibi kullandım 2.dönem sıcakların gelmesiyle beraber derslere girmemeye başladım neyse sınav sonucu hüsrandı ayt barajını geçememiştim o yıl tyt den 2 yıllık bölüm yazar giderim dedim hep tercihlerimi yaptım gelmemişti çok iyi hatırlıyorum ağustosu eylüle bağlayan geceydi sinir krizi geçirmiştim çünkü hiç o yerleşemediniz yazısını görmeyi hiç ummamıştım gideceğimi umduğum üniversitenin yakınında ki pansiyonları bile aramıştık.. Bunu atlatıp 2019 a hazırlandım yine dershaneye gittim ve olmadı fakat barajı geçmiştim bu sefer dersleri anlıyordum testleri çözüyordum gel gelelim bu yeni nesil sorulara hiç ama hiç alışamamıştım birde o yıl 130 soruya 135 dk vermişlerdi tyt olarak neyse bir bölüm yazıp gittim ilk sene hazırlık 2. sene covide geldi.Tabi bu sırada kopyayla geçtim uzaktan oldugu için 2.sınıfa baslamıstım ama hiç sevmemiştim yapamamıştım sınavlar hep kötü geliyordu yani üst üste başarısızlıkla sonuclanıyordu her şeyim son bir carem vardı saglık meslek lisesinden hemşire olarak mezun olmuştum ortaöğretim kpss vardı sınavlara girmedim üniversiteyi tamamen bırakmıştım artık tek seceneğim vardı .. tek kurşunum çok çalıştım hani kimsenin aklının alamayacagı zorladım sonucta branşımda türkiye 88.si olarak evimin yanındaki hastaneye atandım meslek hayatımda 8.ayım şuan ( 24 yasındayım ) eger üniversite gitseydim 2 yıllık mezun olurdum ve lise diplomamı kaybederdim ve hemşirelik yapamazdım şunu anlatmak istiyorum hayatındaki tüm kapılar kapanıyor hissedebilirsin sadece açık bir kapı bul her şerr de bir hayır vardır derler ben buna inanırım sen de kendi açık kapını bulacagına inanıyorum tabii ki temiz bir akılla o düşüncelerini kafandan at ve yoluna devam et :)