MHRS'de onaylı randevu dönemi başlıyor (3. sayfa)

Miami uçuşu öncesi soğuk algınlığı şikayeti nedeniyle Devlet Hastanesinde dahiliye hekimine gittim.

Polikliniğin önü klasik hınca hınç idi.

Sıra bana geldi, şikayetimi anlattım.

Doktur hiç yüzüme bakmadı ve direkt röntgene sevk etti.

Hiç sıra beklemeden aynı anda aynı cihazla ayaküstü hem göğüs hem de kafa filmi çekil.

Hemen ardından yeniden sonuç gösterme sırasına girdim, bu defa 45 dakika bekledim.

Doktur yine yüzüme bile bakmadan ekrandan sonuca baktı: "Enfeksiyon ciğere inmiş" deyip ilaç reçete etti.

İlaçların faydasını göremeyince 3 gün sonra iş yeri hekimine gittim:

"2 gün sonra Miami' ye uçuşum var tam 12 saat, doktur ilaç verdi ama iyileşemedim, rapor almam şart" dedim.

Hemen 2 günlük rapor yazdı.

Miami' ye yine de hasta halimle uçtum.

Ne zaman Atlantik Okyanusu' nun ılık sularına kendimi bıraktım, orada iyileştim...

Ben vatani görevimi icra ederken, hem tohtur hem de yüzbası olan bir komutanımız vardı, hem muayene ederdi, hem de sohbet ederdi hal hatır sorardı.. Sonra bir hanım tohtur ve üsteğmen olan komutanımız geldi, o da sohbet ederdi. Sen devlet hastanesi diyorsun, orada rütbe de yok, Tohtur'un, hasta bakmaktan ahı gitmis, vahı kalmıs. Senin yüzüne baksa, 2 saniyesini, senin yüzüne bakmakla harcar, o 2 saniyeyi, sonraki hastaya saklıyor..

Tabii ki tohturlar gitsin oraya. Biz mi gidelim? Cıglıklar, feryat figan.. Adamların yemin ediyorum, hasta bakmaktan, ahı gitmis vahı kalmıs.. Bir de hayatları kurtulan hastalar el öpmeye falan calısıyorlar, tohtur öptürmedi diye, tohtur bizi hakir gördü sanıyorlar tohtur'u dövüyorlar.. Bunlar bilincsiz, o tohtur o hastaya, el öptürse, o el öpülene kadar, 5 dakika gececeki 5 dakika diyorum bak ne hayatlar kurtulur..