Karabük Üniversitesi, Ramazan ayı boyunca düzenleyeceği etkinliklerin ilkini duyurdu. “Atomlar Nasıl Allah Der?” adlı konferans, tartışma yarattı.

haber hürriyeti

Karabük Üniversitesi yine tartışmaların odağında: "Atomlar nasıl 'Allah' der"

https://www.haberhurriyeti.com/haber/24013495/karabuk-universitesi-yine-tartismalarin-odaginda-atomlar-nasil-allah-der

Daha 2 gün önce konuşmuştuk herşey normaldi.

Bugün akraba aradı, önce Şehir Hastanesi' nden anamın geçen ay girdiği endoskopi patoloji raporunu almaya gittiğini ancak birinci derece akraba olmadığından benim gidip almamı söyledi:

"İşim var sonra giderim" deyip kapattım.

5 dakika sonra akraba yine aradı, yine aynı şeyleri söyledi ve "Ananı hastane aciline yatırıp serum takmışlar, sen gidip şu rapor sonucu alsan" deyince hemen anamı aradı.

Meşgul çalıyordu.

Sonra ablamı aradım o da anamdan yeni haberi olduğunu ve iş yerinden izin alıp hastaneye gittiğini söyledi:

"Ben de anlayamadım, 80 yaşında kadını ameliyata alacaklarmış ama teşhis kronik gastrit !" dedi.

Akrabanın benden rapor sonucu istediğini söyleyince "Evet o rapor al, buradaki doktora gösteririm ben" dedi.

Bunun üzerine müdürü arayıp hastaneye gideceğimi söyledim, müdür "Elbette, geçmiş olsun" dedi.

Bunun üzerine derhal Şehrin girişinde bulunan şehir hastanesine gittim.

Yeni açılan şehir hastanesinde güvenliğinden hemşiresine herkes güler yüzlü ve yardımseverdi.

Endoskop patoloji sonuç raporunu alıp abalam Whatsapp üzerinden fotoğraf olarak gönderdim.

Ardından mesaiye döndüm ama içim içimi kemiriyordu "80 yaşında kadın ölürse biz ne yaparız" diye.

O endişe ile masama geçtim ve yarım kalan işleri bitirmeye koyuldum.

Ancak gözümün önündeki verileri de yanlış okumaya başlamıştım, bir de veri düzeltmesi yapmakla urgaştım.

Müdür erken çıkınca ben de arkidişlerden müsade isteyip erken çıktım.

Akşam eve vardığımda anamı yine aradım, bu defa ablam cevapladı.

Başarılı bir operasyon geçirmiş ve tıkalı olan safra kanalı (35 sene evvel taş nedeniyle safra kesesi alınmıştı) endoskopik yöntemle temizlenmiş.

Ardından telefonu anama verince "Ana sen ne zaman, nasıl İstanbul gibi bir yerde hastaneye gittin, neden kimsenin haberi yok !?" diye sorunca,

"Dün sancım başlayınca kendim otobosa binip acile geldim, tetkikler yapıldıktan sonra bana ameliyata alınacağım söylendi, hatta hemşireler sordu kimin kimsen yok mu diye yalnız yaşıyorum dedim, saolsunlar yalnız olduğunu öğrendiklerinde benimle çok ilgilendiler" dedi....

Gece uyku delik deşikti genelde korkunç rüyalar gördüm.

Sabah mesaiye gitmek üzere araabanın kontağını çevirir çevirmez lastik basıncı ikazı verdi.

Sonra hatırladım bunu da birkaç saat evvel rüyada görmüştüm.

Sonra aklıma düştü ya diğer kötü rüyalar da gerçek olursa...

Dün mısır gevreği ile. Tükettim Migros’ un yarım yağlı sürünü kahvaltıda ve öğlene doğru müthiş bir karın ağrısı ve adeta barsaklarım yer değiştirircesine gaz sancısı başladı.

Arkidişe anlatınca “Abi lütfen yelleneceksen ofiste yapma şu işi” dedi.

Öğlen olunca fırtına ve ayaza rağmen parka yellenmeye çıktım.

1 saat gaz çıkardıktan sonra rahatladım.

Soğuk olmasından mütevellit deyip aynı sütü bu sabah mikrodalgada ısıtıp Danimarka çikolatası ile tükettim ama öğlene doğru yine aynısı oldu.

Yine üstelik daha da soğuk ayaz ve daha güçlü rüzgara rağmen parka geldim, neyseki soğuk hava nedeniyle park ıssız gaz çıkış sesini duyan olmuyor.

Süt bozuk değil ama arkidiş “Senin laktozsuz süt tüketmen lazım” defi…

3 gün evvel meşhur bir eşleştirme uygulamasından bir çıtır ile tanıştım.

Çıtır daha ilk mesajlarında bile "Canım" diye hitap edince acaba ücretli mi diye düşünmeden edemedim.

Whatsapp' tan yazışmaya devam ettik ama öyle yoğun bir meajlaşma trafiği olmadı.

Kız yine "Canım" şeklinde yazmaya devam edince iyice huylandım.

Ardından arkidişlere danıştım "Bu çıtır ücreti karşılığında mı birşey istiyor?" diyerek.

Arkidişlerin bir kısmı "Olum bir kız daha ilk muhabbette canım nedenn desin, tabiki bedeli olacak bunun, senin profilde de dünyanın her yerinden fotoğrafların var, profesyonel olmasa bile ben bunun parasını yerim diye düşünür" derken bir kısım arkidiiş "Abi öyle deme bazı çıtırlar var sırf meraktann tanımadığı erkekle beraber oluyor karşılık beklemeden" dedi.

Kafam iyice karıştı ve kıza "Randevu ver" dedim.

Kız da "Gel beni al deyip" konum gönderdi ve 70 km uzakta oturuyor.

Kıza ne iş yaptığını, yalnız mı yaşadığınnı sorunca barmaid olduğunu ve ailesiyle yaşadığını söyledi.

Plana göre onu alıp "Eğlenebileceğimiz her hangi bir yer" e götüreceğim ama kızın amacından hala emin olamadım...

29.000 TL olan kredi kartı ekstresinin asgari ödeme tutarı 11.000 TL

Bu ekstrenin 21.000 TL' lik kısmını banka 2,99 faiz ile 6 aay taksitlendirebiliyor ve toplam geri ödeme 25.000 TL olacak.

Hangisi mantıklı?

Sabahın köründe evden çıkmış yürüyerek işe giderken her zamanki gibi kavşaktan karşıya geçmeye başladım.

Tam bu esnada uzun trenç kotlu kumral bir çıtır karşı kaldırımda hızlı adımlarla yürüyerek ilerliyordu.

Karşı kaldırıma varmak üzereyken çıtırla göz göze geldik hem de ne geldik:

Çıtır bir yandan hızlıca yürürken bir yandan 90 derece sağa bakarak gözümün içine baka bakıyordu. bu durum en az 2-3 saniye devam etti.

Bir an "Bana mı bakıyor bu böyle?" diyerek etrafıma bakındım ama o an benden başka kimse de yoktu.

Çıtır daha sonra ana caddeden ayrılıp sokak arasında kayboldu...

Arkidişle kaldırımda vasıta beklerken son model bir araç yanaştı.

İçinde tanımadığım torbacının biri vardı.

Araca davet edince o havada daha fazla üşümemek için araca bindik.

Arkadaş arka koltuğu oturdu ben öndeydim.

Hal hatır muhabbeti yaparken torbacı "Abi müsadenle önce Çukurambara uğrayacağız" dedi.

"Olm bizi işlerine bulaştırma istersen burada inelim"

"Yok abi arabasdan bile inmeyeceğiz emaneti vereceğim"

Çok huylandım hatta aracına bindiğim için pişman olmuştum.

Bir fırsatını bulup o arabadan inmeliydim.

Varoşlara geldiğimizde "Çişim geldi" deyip başıma arabadan indim ve sokak aralarında kayboldum.

Kendimi iyice gizlemek için varoşların derinlerine doğru ilerlemeye başladım.

Bu arada yamaç olan mahallenin aşağılarına doğru indikçe "Ulan buradan nasıl çıkarım" endişesi sardı.

Geç saat olmasına rağmen sokaklarda çocuklar oyun oynuyorlardı.

Yol sormak istedim ama ilgilenen olmadı.

O çaresizlikle evlerin bahçe duvarlarından tırmana tırmana ilerliyordum ki bir anda uçurumun kenarında buldum kendimi.

Aslında duvardan atlasam pekte yüksek görünmüyordu ama uçrum altında ilerleyen toprak yol uzakta ve etrafında başka yapı olmayan bir eve doğru gidiyordu.

Kararsız kalmıştım.

Riski göze alıp tam uçurumdan atlamak üzereyken uyandım...

Arkidiş Kazakistan' dan kız almak için dün uçacağını daha önce söylemişti.

Mesaideyken aradı; "Abi beni bırakacak arkadaşın son anda işi çıktı, beni havalimanına arabamla bırakabilir misin? Sonra sen arabamı iş yerinin parkına bırakırsın." dedi.

Kabul ettim ve "Yalnız senin araba manuel çekemem onun hamallığını, benim arabaynan gideriz" deyince kabul etti.

Dün akşam havalimanında arabadan inerken arkidiş "Abi borcum ne?" diye sorunce;

"Ne borcu, sen de bana oradan bir karton sucuk misali puro getirirsin"

"Abi ilk defa gidiyorum, bakalım yapabilirsem" deyip vedalaştı.

Sonra düşündüm; rica ettiğim şey maddi olarak külfetli olacaktı onun için (59 Euro), ayıp mı ettim....