Arkadaşlar artık vizyonsuz mu dersiniz aptal mı dersiniz ama durum bu. İsim de vereyim Boğaziçi Elektrik Elektronik mühendisliğinde hazırlıkla beraber 3 yıl okudum. Şu an ortalamam 2.2 çünkü derslerimi bilgisayar oyunları yüzünden çok boşladım. Aynı zamanda 2. sınıfın 2. döneminde gördüğüm bazı bölüm derslerini (Xilinxle digital system design vs.) yaparken zorlanıyordum ve bu dersi sevmiyordum. Bilgisayar oynadığım bu süreçte 2020nin mart ayından beri memleketimde bulunuyorum. Kısacası her ne kadar kağıt üzerinde 3. sınıfa geçmiş görünsem de kendimi o kadar okumuş normal bir öğrencinin tecrübesine veya hayat görüşüne yakın dahi göremiyorum. Acaba uzaktan eğitim görmek zorunda kalmasaydım durum daha farklı olur muydu? Bunların toplamının sonucunda 4 dersi geçemedim ve yukarıda bahsettiğim ders dahil yeniden almam gerekiyor. Keşke zamanında kafamı kurcalamayıp tıpı yazıp gitseydim diyorum şimdi 4. sınıfa geçmiş olurdum. Şu an bulunduğum okul ve bölüm belki Türkiye'nin en iyi yerlerinden birisi olabilir ama buradan sonra bazı şeyleri toparlayıp toparlayamayacağımı bilmiyorum. Dersleri toparladım diyelim bu işin sosyal kısmı stajlar vs. var. Bu yaz staj falan da araştırmadım veya herhangi bir yere başvurmadım. Belki bu işin ucundan az bir şey görseydim işler farklı olabilirdi ama onu da şu an kestiremiyorum yapmadığım için. Yani, mühendislik biraz daha ucu açık bir meslek ve bilgisayar mühendisliği , yazılım mühendisliği vs. bir şeyler okumadığım için ileride ne yapacağımı öngöremiyorum.

Tıpta ise garanti meslekle beraber 6 yıl okuyacak olmanın verdiği korku var.( diyebilirsiniz e artık birinden biri olacak mecbur.) Acaba kelimesini çok kullanıyorum şu sıralar ama okurken acaba pişman olur muyum korkusu da var içimde. İş ortamına gelince memleketime yakın yerlerde (Orta Karadeniz) vs. buralarda gittiğim hastanelerin ortamı çok da kötü yerler değil. Türkiye genelinde duyduğumuz şiddet olayları veya taşkın hareketler buralarda çok az veya yok diyebilirim babam hastanede sağlık memuru olarak çalışıyor acilde. Mezun olduğumda buralarda çalışabilirim diye düşünüyorum ama belli bir noktaya odaklanarak o kadar yıl dayanılır mı onu da bilmiyorum. Hastalarla iletişim kurmayı sevip sevmeyeceğimi de bilmiyorum insanlar nasıl karar veriyorlar 18 yaşında onu da anlamıyorum. Belki bu tarz şeyler okurken şekilleniyordur bilemiyorum. Ben tıp 2. sınıfta okurken yaşıtım mühendisler iş bulmuş olacaklar belki ve ben de acaba orada okumaya devam etseydim ne olurdu diye düşünebilirim her ne kadar derslerim kötü olsa ve bazı dersleri sevmesem de. Bunun yanında Cerrahpaşa'ya geçersem kalacağım yurt okula biraz uzak (KYK yurdu) ve şu anda kayıtlı olduğum yurttan (okulun kampüsünün içinde) daha az konforlu sanırım çünkü daha gidip görmedim KYK yurdunu. Bir de şu an okulumda her ne kadar da uzaktan eğitim almış olsak kurmuş olduğum güzel arkadaşlıklar var. Tabii insan kendinden sorumlu bir yerde arkadaşından ayrılacaksın veya yolların ayrılacak her ne kadar güzel bir yerde üniversite hayatı geçirmek güzel olsa da

Şu anda iki okulda da kaydım var görünüyor, Cerrahpaşa'nın iki gün uyum günü diye bir programı var belki gidip görüp son kararımı ona göre şekillendiririm ama ne kadar sağlıklı olur bilmiyorum. Acaba gemileri yakıp tıpa başlamam mı gerekiyor. Fikirlerinizi görmek güzel olur hakaretlere açığım çünkü çok hakaret edeniniz olacaktır senden bir halt olmaz vesaire katılıyorum haklısınız benim kadar 2 yıl tembellik yapmış birisi hak ediyor bunları. Buraya kadar okuma zahmetine giriştiyseniz teşekkür ederim.