Herkese merhaba sınavdan çıkan kardeşlerime öncelikle geçmiş olsun umarım istediğiniz yerlere yerleşirsiniz. Ben de sizin gibi sabah erkenden kalkıp kahvaltımı yaptım. son kez çıkardığım önemli notlarıma baktım ve ailemden başarı dileklerini alarak sınav yerine gitmek üzere evden çıktım. Otobüste heyecanımı nasıl bastırabilirim diye düşünüp durdum sürekli ancak yeteri kadar heyecanın sınav açısından olumlu olacağını da biliyordum. İçimden bir ses bugünün benim günüm olduğunu söylüyordu. O sınavı parçalayacaktım bunu hem kendim hem de ailem için yapmam gerekiyordu. Neyse içimde bu düşüncelerle sınav yerime tam saatinde hatta daha erken ulaştım. Sınava tek başıma geldiğim için cebimde olan eşyalarımı bir yere emanet vermem gerekiyordu. Daha önceki yıllarda sınav yerlerinde "emanetçi"lerin olduğunu biliyordum ama kendi sınav yerimde öyle bir şey göremedim. Ben de etrafına bakınmaya başladım ve okulun karşısında bir bakkalı gözüme kestirip içeriye daldım. Bakkal beyden emanetlerime sahip çıkmasını isteyeceğimden ayıp olmasın diye bir tane eti puf aldım. Bu arada eti pufa zam gelmiş 50 kuruş verdim. Bakkal bey anlayışlı çıktı ve emanetlerime sahip çıkacağını söyledi. Sınav saati yaklaşıyordu ve içeri alımlar başlamıştı. Ben de yavaş yavaş sıraya girdim. En sonunda heyecanla sınav salonuma giriş yaptım. Sırama oturdum ve kitapçıkların ve sınav kutusunun dağıtılmasını bekledim. Heyecan git gide artıyordu ve en sonunda o başlayabilirsiniz komutu geldi. Herkes kitapçığın ilk sayfasını açıp ilk soruya bakarken ben kıvrak bir hareketle elimdeki kalemi ters çevirdim ve diğer ucunu açmaya başladım. Tam o anda dışarıdan çok yüksek sesle birinin 2020! diye bir bağırma sesi duydum ve dışarıya baktım. O anda mercan dedeyi gördüm. Katar yöresel kıyafetleriyle adımopter ile havada süzülüyordu. Sınavın bu şartlar altında devam edemeyeceğini söylemek için görevliye baktığımda onun Ankaratıplı yazılı tshirtu ve afro saçlarıyla bana güldüğünü gördüm. Bunlar yaşanırken mercan dede pencerenin yanına yanaştı ve beni adımopterine alıp aya doğru gitmeye başladı. Yolda 2020 gibi gelirse öpüp başına koy diyip duruyordu. Ben de dede beni bir sal sınava döneyim dedim ama nafile. O anda aklıma içeri girerken cebimde unuttuğum eti puf geldi. Eti pufu mercan dedenin ağızına tıkıp kıvrak bir hareketle adımopterden atladım. Uyandığımda gözlerimi hastanede açtım. Aileme olanları anlatıp anlatmama arasında kalmışken tekrar uykuya dalmışım. Şu an evdeyim ve durumum kritik.