Profil: cengiz571 | DonanımHaber Forum

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

BEYİN (kıymetini bilmediğimiz hazine)

10 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

geçmişsiz ve geleceksiz (AN)ı yaşamak

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

işte mail budur

4 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

Cep telefonları insan DNA'sını bozuyor...

3 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

Sorun bu işte!.

Kilitlenmiş olmak!

Kendi kendini kilitlemek!.

“Anlayamıyorum... Okuyorum okuyorum bir türlü yerli yerine oturmuyor!... Tam anladım derken bir bakıyorum hiçbir şey anlamamışım!”

Çok duyduğum bir itiraf...

Niye böyle oluyor?

Çünkü, geçmişte bir zaman, kendi beynini kendi elleriyle kilitlemiş!..

Farkında değil geçmiş bir zaman içinde nasıl bir komutla kendi beyninin kilitlediğinin!.

Kesinlikle bilin ki, başkasına zannıyla ne yapıyorsak, gerçekte kendi kendimize yapıyoruz; ve kendi yaptıklarımızın da sonuçlarını yaşıyoruz!.

“Herkes elleriyle yaptıklarının sonuçlarını yaşar!” uyarısı da işte buna işaret ediyor!.

Geçmişte bir zaman içinde... Belki gençlikte veya yeni yetmelikte, bir hüküm veriyorsunuz: “Bu konu şöyledir” ya da “bu, bu kadardır”, diye...

Böylece, beyin o konuda kendi kendini kilitliyor!. Bundan sonra, o hükme ters gelen ne kadar yeni gelişme olursa olsun, beyniniz onları görmüyor ve değerlendirmeye almıyor!.

Bir kitap, bir kişi, ya da bir konu... Dinî veya toplumsal; fark etmiyor!.

Beyin yalnızca bu “sünnetullah” üzere çalışmasına devam ediyor!.

Bu sebeptendir ki, kim, ne zaman neyi reddetmiş veya inkâr etmişse, artık geri dönüşü olmuyor kolay kolay!.

Hiç mi?

Hayır!.

Tövbe kapısı açık!..

Eğer, yaptığının yanlış olduğunu kesin bir şekilde fark etmişsen; bunun düzelmesi için çok kuvvetli olarak o konuyu tekrar ele almışsan; yapacağın çalışmalar ile yeniden o alanı araştırma ve sorgulamaya sokup kilitlenmeyi çözme imkânına sahipsin!. Ama bu da elbette, o konudaki hükmünün kesinlikle yanlış olduğunu kavramana bağlı.

Aksi takdirde, beyin, geçmişte aldığı o komutun gereğini ölene kadar koruyor; sen de gözünün ya da basîretinin önündeki o gerçeği algılayamadan bu dünyadan çekip gidiyorsun!.

Her an her yeniye mutlak olarak açık olmak, işin başlangıcı...

Sorgulayıcı olmak; araştırmacı olmak; asla mevcut veri tabanınla kendini kayıtlamamak ve sınırlamamak!

“Dün bu konuda böyle denmiş ama başka türlü de olabilir mi acaba”, diyerek; yeni karşılaştığın her olayı veya fikri yeniden değerlendirmeye tutmak, kişinin beyin kilitlenmelerine karşı emniyet supabıdır!.

Toplumların çok büyük bir kısmı, daha genç yaşlarda kilitlenmiş beyinlerle yaşamlarını sürdürdükleri için, yaşamdaki sürekli yeni açılımları fark edemiyorlar!.

Toplumsal şartlandırmalar, beyin kilitlenmelerinin en büyük oluşturucusu!.

Daha çok küçük yaşlarda başlayarak, beyinler pek çok konuda kilitlenmeye başlıyor!.

Bir vesile ile bir şeyin orada olmayacağı yolunda bir fikir oluşmuşsa sizde; artık o şey orada gözünüzün önünde olsa bile onu göremezsiniz! Sanki kör olmuşunuzdur!.

İşte bu bireysel beyinlerde oluşan blokaj körlüğü, bazen toplumsal körlük şeklinde de açığa çıkar, o konudaki şartlanmanın tüm toplumu kilitlemesiyle.

Görünmezlerin, bilinmezlerin önündeki perde, çoğu zaman bizdeki bu kilitlenmelerin oluşturduğu blokajlardır!. Bazen de, bizdeki bu kilitlenmeleri bilenlerin, o perdeleri kullanmalarıdır.

Ahmed hulusi

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

Özgürlük nedir???

Özgürlük Hayatın Nihai Deneyimidir

Bir şeyden özgürleşmek hakiki özgürlük değildir. İstediğin bir şeyi yapma
özgürlüğü de benim bahsettiğim özgürlük değildir. Benim özgürlük vizyonum
kendin olmandır.Bu özgürlüğünü bir şeyden elde etme meselesi değildir. Bu özgürlük, özgürlük
olmayacaktır çünkü bu sana verilmiştir; bunun için bir "neden" vardır.
Bağımlı olduğunu hissettiğin şey hâlâ özgürlüğünün içindedir. Ona vefa
borcun var o olmadan özgür olmazdın.
İstediğin her şeyi yapma özgürlüğü de özgürlük değildir çünkü bir şeyi
yapmayı istemek, arzulamak zihinden gelir. Ve zihin senin esaretindir.
"Hakiki özgürlük" senin "seçimsiz farkındalığından" gelir ancak "seçimsiz"
farkındalık varken özgürlük ne şeylere bağımlıdır ne de bir şey "yapmaya"
bağımlıdır. Seçimsiz farkındalığı izleyen özgürlük sadece kendin olma
özgürlüğüdür. Ve sen zaten kendinsin, sen onunla birlikte doğdun; o yüzden
de o başka hiçbir şeye bağlı değildir. Kimse onu sana veremez ve hiç kimse
onu senden alamaz. Bir kılıç senin başını kesebilir ama o senin özgürlüğünü,
senin varlığını kesemez.
Bu senin kendi doğal, varoluşsal özünün içinde merkezlendiğini, köklendiğini
söylemenin başka bir yoludur.
Şeylerden özgürleşmek dışarıya "bağımlı" olmaktır. Bir şey yapma özgürlüğü
de dışarıya "bağımlı" olmaktır. Nihai olarak "saf olma özgürlüğü" senin
dışındaki hiçbir şeye bağımlı değildir.Sen "özgürlük" olarak doğdun. Sen
sadece onu "unutmak" için "koşullandırıldın".
Özgürlük hayatın nihai deneyimidir. Bundan daha yüksekte bir şey yoktur. Ve
özgürlükten kaynaklanan pek çok çiçek senin içinde açar.Sevgi senin
özgürlüğünün çiçeklenmesidir. Şefkat senin özgürlüğünün diğer
çiçeklenmesidir.Hayattaki kıymetli olan her şey senin varlığının içindeki
masumiyetin, doğal halin içinde çiçek açar. O yüzden özgürlüğü
"bağımsızlıkla" ilişkilendirme. Doğal olarak bağımsızlık bir şeyden, bir
kimseden olur. Özgürlüğü yapmak istediğin şeylerle ilişkilendirme çünkü bu
senin zihnin, o sen değilsin. Bir şeyi yapmak istemek, bir şeyi arzulamak
demek senin isteğinin ve arzunun esareti altında olman demektir. Benim
bahsettiğim özgürlük ile sen tamamıyla sessiz, sakin, güzel, mutlusun.
Osho

1 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

unutma evrende senden başka ikinci bir sen yok teksin

5 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

Ben Türkiye olsam/Ayşe önal

Star gazatesi/ Ayşe önal

Ben Türkiye olsam, İstanbul’da tam özgür, tam bağımsız bir İslam Araştırmaları Enstitüsü açardım. Dünyanın önde gelen İslam uzmanlarını buraya toplardım. ‘İşte size mekan, işte size imkan’ deyip, önümüzdeki yüzyılda kaçınılmaz olan İslam reformunu tartışmalarının liderliğini üstlenirdim. Hiçbir müdahalede bulunmadan, bilimin adabını bozmadan, hiçbir ulusal fobi ile berbat etmeden, batı dünyasını kıskandıracak, doğu dünyasını imrendirecek ve herkes için kısa sürede İslamiyet biliminin Kabe’si haline gelecek bir merkez. İslam Cambridge’inden söz ediyorum. Bunun getireceği saygınlığı ve yeryüzüne katacağı faydayı hayal edebiliyor musunuz? Ancak bunu yapmak için kuşkusuz temiz bir akıl ve gerçek bir vatan sevgisi gerekiyor. İkbale tedavül edilmiş ‘vatan sevgisi’ bunu sağlayamaz.

Neden Türkiye bu kadar önemli? İslami şiddetle, kadın üstünden, metro bombaları üstünden, kelle uçurma üstünden karşılaşan dünyaya Müslümanlar ‘İslam bu değil!’ diyorlar. O zaman Müslüman olmayan dünya, bize çok ciddi bir soru yöneltiyor. ‘O halde İslam ne!’ Cevabını verebilme yetkisinde saygın bir merkez yok. Türkiye dünyanın odaklandığı bu soruya cevap veren (veya arayan) bir merkezin sahibi olmayı başardığı anda yeryüzüne istikamet vermek gibi görkemli bir gücün de sahibi olacak.

Bu hafta Londra’da bulunan İslam düşünürü Ahmed Hulusi’nin sohbet toplantısına katıldım. Müslüman olmayan dünyanın büyük bir korku ve merakla sorduğu soruların tamamına cevap olabilecek bir aydınlığı vardı. İnanılmaz şeyler söylüyordu; ‘Bir şeyi anlamak için ortadaki sisteme bakmak lazım. Eğer ortadaki uygulama verilen bilgi ile uyuşmuyorsa durumda bir yanlışlık var demektir...

Sünnet içinde bulunduğun toplumun kurallarına saygılı olmaktır. İçinde bulunduğun toplum gibi giyinmek, içinde bulunduğun topluma katılabilmektir...

Bir durumu duygusallıkla değil, mantıksal bütünlükle algılamak, akıl ve sistem içinde algılamak gerekir. Bütün yanlışlıklar duygusallığa dayanır. Duygusallık evren anayasasına terstir.

Herkes Allah’a yakınlaşmak ister. Sen aklınla Allah’a yakın ol.’

Ahmed Hulusi’nin bunları İstanbul Bağımsız İslam Araştırmaları Merkezi’nde yeryüzünün en saygın düşünürlerine anlattığını hayal edebiliyor musunuz? Yaratacağı etkiyi...

Ben Türkiye olsam, dünyanın bir derdine ışık tutar, bedelini de ekonomi dahil, Kürt meselesi dahil, vasıfsız genç nüfus dahil her derdimin nakit çözümü olarak tahsil ederdim.

2 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

Huzurlu bir yaşam sürmek istermisiniz

Huzurlu bir yaşam sürmek ister misiniz?
Cevabınız evet ise, şu sırrı hiç unutmayın:
Karşılaştığınız olaylar veya içinde bulunduğunuz koşullar ne olursa olsun... Bu karşılaştıklarınıza vereceğiniz her tür tepki yanında, —yani, kızmanız, alınmanız, darılmanız, kıskanmanız, dövünmeniz, üzülmeniz, nefret etmeniz, suçlamanız, kınamanız, şikayet etmeniz, vs.—, bunları yaşamanız yanında, “huzurlu olmak” her zaman diğer bir seçenek olarak içinizde sizi beklemektedir. İster orada bu tepkilerinizden birini yaşamayı seçin, isterseniz her zaman hazır, seçiminizi bekleyen, “huzuru” yaşamayı!
Eğer, yaşamınız huzur içinde geçsin istiyorsanız, neyle karşılaşırsanız karşılaşın, ne halde olursanız olun, o yaşadığınız halinizin yanında, “huzurlu olmanın” her zaman diğer bir seçenek olarak varlığınızın özünde mevcut olduğunu bilin! Seçimi yapacak olan sizsiniz ve bu seçiminizin “huzur” olmasını size engelleyebilecek, sizden başka hiç kimse veya hiç birşey yoktur. Yeter ki sizin tercihiniz, huzurlu yaşamak olsun! O, her zaman varlığınızın özünde mevcut!
Unutmayın ki, “huzurun” dışında hiç bir tercihinizle, huzuru bulmuş ve yaşamış olmayacaksınız!
Huzur yerine, hangi tepkiyi veya duyguyu yaşamayı seçerseniz seçin; bilin ki orada sizi yakan ateşi de siz kendi ellerinizle taşımış olacaksınız! Ateşi seçiminizden dolayı asla kimseyi veya birşeyi suçlamayın!.. Kendi içinizde yaşamayı seçtiğiniz şey için, dışınızda bir sebep bulmaya ve hele suçu ona yüklemeye hiç kalkışmayın!
“E ama, bugün huzuru seçersem, o zaman yarın başıma gelecek istemediğim durum karşısında ne yapacağım peki?..”
Yapacak şey çok basit, yarın yine “huzuru” seç!.. Her zaman huzuru seç!.. Zaten başka türlüsünü seçmenin sana ne faydası var?
“E ama, hep huzuru seçmek ‘pasiflik’ anlamına gelmez mi?”
Hayır gelmez! Tam aksine, huzursuzluk, pasifliktir, bloke olmaktır!.. Aktif ol, ama aktiviteni huzur içerisinde yürüt!
Yaşanmışı değiştiremezsiniz! Ama, huzuru seçtiğiniz zaman, göreceksiniz, beyniniz daha iyi çalışacak, görüşünüzün önündeki darlık kalkacak, daha geniş düşünecek ve gerçekleri daha net göreceksiniz, gelişiminiz daha hızlanacak, çevrenize daha faydalı olacaksınız ve dünyanız daha güzelleşecek! Kişinin, eşine, dostuna, yakınına, uzağına yapabileceği en büyük iyiliklerden biridir huzuru seçmesine yardımcı olmak, ona bu konuda yol göstermek!
Selamete çıkmanın yoludur bu! Nasibi olmayana, bir sözümüz yok elbet, “Allah selâmet versin!” demekten başka...
Allah, “huzursuzluğu feda edebilmeyi” ve “huzur içinde bir yaşam sürmeyi” kolaylaştırmış olsun bizlere!
Ahmed Bâki

2 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0

C

cengiz571 (cengiz571) · Güncel altına konu açtı. 19 yıl

Acılar

Krishnamurti'den...

Acıların bin bir çeşit açıklaması vardır. Ama açıklamalar, ağrıları
azaltmaz, acıları geçirmez! Acılardan özgürleşmek için, ideal bir yol
keşfetmiş olabilirsiniz. Bu yol, acılarınızı geciktirebilir, sizi
acılarınızdan ayırabilir. Ama gerçek olan, "acının siz olduğunuzdur." Bunun
anlamının farkında mısınız? Hiç kimse sizin acılarınızın nedeni değildir.
Çocuğunuz öldüğü için gözyaşı dökmüyorsunuz. Çocuğunuz, eşiniz için gözyaşı
dökebilirsiniz ama bu; acının dışsal ifadesidir! Acınız, o kişiye olan
"bağımlılığınızın" sonucudur. Onsuz bir "HİÇ" olacağınız duygusunun acısıdır
bu. Acının belirtilerine göre tepki gösteriyorsunuz, tepkiler sizi
yönlendiriyor, "asla sorunun kökenine inmiyorsunuz." Eğer sizi ilgilendiren
acının etkileriyse, bir ilaç alıp kendinizi avutabilirsiniz. Acıyı yaratan
şey zaman mıdır, psikolojik boyutta düşüncenin yarattığı zaman mı? Sorumu
anlıyor musunuz?
Örneğin kişi, oğlunu, kızını, kardeşini, eşini, babasını kaybetti. Gittiler,
"asla dönmemek üzere." Dünya yüzünden "silindiler." Şüphesiz onların bir
başka boyutta yaşadıklarına dair bir "inanç" edinebilirsiniz. Ama, onları
kaybettiniz. Piyanonun üstüne ya da yatağın başucuna resimlerini
koyabilirsiniz. Kişinin ölüleri hatırlaması "psikolojik zamandır"; onları
nasıl sevdiğiniz, onların bizi nasıl sevdiği, bize ne kadar yardımcı
oldukları, yalnızlığımızın üstüne nasıl örttükleri. Bu hatırlayışlar
"zamanın hareketidir". Dün buradaydılar, bugün yoklar. Anılar beyinde bir
"kayıt" oluşturur. Bu hatırlamalar beyindeki kasetlerin tekrar tekrar
dönmesidir. Ormandaki yürüyüşlerimiz, cinselliği nasıl yaşadığımız, değişik
paylaştığımız anlar..v.s. bunların hepsi gitmiştir, ama kaset dönmeye devam
eder!...Kaset bellektir ve bellek zamandır...
İşte bize acı çektiren bu "bellektir." Dökülen gözyaşları kişinin "kendi
yalnızlığınadır." Peki kaydetmemek, kaset oluşturmamak mümkün müdür? "Bu çok
"ciddi" bir sorundur". Dün sabah güneşin doğuşunu seyretmiş olabilirsiniz,
sarı ışıklarını ağaçların yapraklarına yansıttığını görmüş olabilirsiniz,
bahçenizin çimenlerinde ilk oluşmaya başlayan gölgelerin zevkine varmış
olabilirsiniz. Bu nefis gündoğumu beyninizde "kayda" geçer. Kişi, kendisine
bu son derece "HAZ" veren görüntüyü "kayda geçirmiştir" ve bu kayıt, teyp
kaseti gibi tekrar tekrar çalar! Psikolojik zamanın özü budur! Peki, hiç
kaydetmemek mümkün müdür? Bugün, gün doğumuna bakarken, tüm farkındalığınızı
ona verirseniz, sarı ışığın çimenlerdeki gölgelerini dikkatle
gözlemlerseniz; "an", belleğe yerleşmez. Bir şeye "tüm farkındalık"la
bakıldığında kayıt olmaz! Farkındalığın ışığı, (tam dikkat), tüm kaydetme
mekanizmasını iptal eder!Zaman ve düşünce acının kaynağıdır. Anılar ve zaman kişinin yaşamının
merkezi olduğunda, kişi anılarla yaşadığında, anılara dönerek gözyaşı döker.
Her an, AN'da yaşanırsa, anılara dönülemez.
"Keşke o burada olsaydı, bu güzelliği görebilseydi", -"düşüncesi"- ona acı
verir. Cinsel anılar için de bu böyle; resim oluşturmak ve resim hakkında
düşünmek. Tüm bunlar bellek, düşünce ve zamanın ürünüdür. Psikolojik zamanı
ve düşünceyi nasıl durdurabiliriz sorusu, yanlış bir sorudur! Kişi bu
gerçeği, "kendi gözlemiyle" ve "berrak bir algılamayla" kavradığında, bu
acının da sonu olur!
Psikolojik kayıt olmaksızın, böylesine bir farkındalıkla yaşamak mümkün mü?
Yalnızca farkındalığın olmadığı yerde kayıt vardır. Kişi, "Oğlumu,
kızımı,eşimi,kardeşimi tanıyorum", dediğinde farkındalıktan çıkmıştır!!!
Onlara "alışmıştır." Onların ne söyleyeceğini biliyordur. Çünkü aynı şeyleri
hep söylemişlerdir. Kişi, "eşimi tanıyorum" dediğinde onu gerçekten
"tanımıyor" demektir. Çünkü; "yaşayan" bir şeyi "tümüyle tanımak" mümkün
değildir!!! Ancak "ölü" bir şeyi, "ölü bir anıyı" bilebilirsiniz.
Kişi, böylesine bir farkındalıkta olduğunda acı tümüyle farklı bir anlam
kazanır. Acıdan öğrenilecek bir şey yoktur. Sadece "sonu" vardır! Acının
bittiği yerde sevgi vardır. Kişi bir başkasını nasıl sevebilir? Kişinin tüm
yaşamı anılardan oluşuyorsa, duvarda "resimler" hala asılıysa, kişi bu
anıların girdabı içinde bir başkasını nasıl sevebilir? Acının sonu, sevginin
başlangıcıdır!
"Resim" olan evde "salat" olmaz H.z. Muhammed!

3 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

0