RED DEAD REDEMPTION 2 [ PS ANA KONU ] [TÜRKÇE REHBER] (935. sayfa)

Arthur oyun dünyasının bugüne kadar yazılmış en derin karakterlerinde başı çeker, yanlışıyla, doğrusuyla, cömertliğiyle, bazen anlık sinirlenip yükselmesiyle, pişmanlığıyla gerçek manada "insan gibi" davranan bir karakter, hani bu karakter o kadar başarılı işlenmiş ki The Godfather'a falan koysan şu karakteri hiç kimse yadırgamaz, oynarken oyun karakteri değil, sanki bir ekrandan gerçek bir hikayeyi/insanı görüyormuşsunuz ve içine dahil oluyormuşsunuz gibi hissettiriyor.

Arthur John'un aksine kendi düşünceleri olan, kendi kendine yetebilen akla ve yönetici bir ruha sahip, birisinden vaaz almasına gerek yok, birisinin fikrini almasına gerek yok, Dutch ve Hosea Arthur'u ergen dönemlerinde bulup eğitimler vermişler, kendilerine sadık yapmışlar ama bir süre sonra görüyoruz ki aynı bu şekilde eğitimden geçen John, Dutch'ın her sözüne inanırken Arthur sorguluyor ve herkesten farklı düşünüp olaylara daha ilginç noktalardan yaklaşabiliyor, tabi burada etkenlerden biri de John'un Arthur'dan 10 yaş küçük olması, Arthur John'a kardeşi gözüyle bakıyor ve sonlara doğru her şeyin sarpa saracağını tahmin edip bildiğinden John'a ailesini de alıp gitmesini tembihliyor her seferinde.

Ek olarak Arthur geçmişte birisiyle beraber olup çocuğu oluyor, bunlara çok değer vermiyor çünkü kadınla anlık bir zevk ve sarhoşluk içerisinde birliktelik yaşıyor, esas aşık olduğu kız Marie, bu hata sonucu kadın hamile kalıyor, çocuk dünyaya geliyor ve Arthur bunların yanına nadir gidiyor, pek ilgilenmiyor, yine bir gün böyle eve uğrarken çocuğunun ve karısının ölmüş olduğunu öğreniyor, zamanında çok ilgilenmediği için büyük bir vicdan azabı çekiyor, hatta öyle ki bu kadar büyük bir meseleyi oyunun sonlarına doğru öğrenebiliyoruz, Arthur bu kadar çaresiz ve kaybolmuş hissetmese hâlâ daha bu meseleyi açmayacak belki de, çünkü bu yara hiç kapanmıyor ve Arthur kendisini suçluyor, kamptakilerde bu meseleyi hiç açmıyor çünkü Arthur'un yarasını kanatmak istemiyorlar, işte bu yüzden de Arthur bir birliktelik yaşamıyor, birilerine asılmıyor, çok karizmatik, aklı başında bir karakter olmasına rağmen nefsine, zevkine göre hareket etmiyor, çünkü bir daha geçmişteki gibi anlık bir hata yapıp başına tekrar böyle bir iş gelmesinden korku ve endişe duyuyor.

Her şeyin sadakat olduğuna inanan Arthur, Dutch delirmeye başlayıp çevresindeki insanları tehlikeye atıp oğlum dediği John ve Arthur'u ölüme terk edince büyük bir boşluğa düşüyor çünkü beynine yıllarca sadakat, dostluk aşılanmış, bu uğurda canını, zevklerini bir kenara bırakıp tüm hayatını minnet borcu adı altında Dutch ve Hosea'ya adamış, rahibeye de bu yüzden diyor korkuyorum diye, hastalanmış olması sadece bir sebep aslında, çünkü tüm hayatını adayıp adeta tükettiği bu hayatın ve amacın büyük bir yalandan ve yanılsamadan ibaret olduğu gerçeğiyle acı bir şekilde yüzleşiyor, dahası Arthur bu inandığı yalan için sevdiği kadını terk ediyor ve kalbine taş basıp yola devam ediyor, bu denli bir hayal kırıklığı da korkmasındaki etkenlerde başı çekiyor, artık anlıyor Arthur, iyilik yaparsa belki daha iyi hissedebileceğini ve az bir zamanı kalsa da ne kadar kişiye yardım edip onların zihinlerinde, kalplerinde yaşarsa kendisini geçmişte yaptığı hatalardan, pişmanlıklardan azda olsa kurtarabileceğini umuyor.

Oyunda onur sistemi var lakin ben hikayenin özünün, Arthur'un içindekinin iyilik olduğunu, temiz olduğunu düşündüğümden oyunu Arthur'a yakışır bir şekilde onurlu olarak bitirmeyi daha doğru buluyorum, şahsi fikrim tabi ki, dileyen bankalar soyabilir, insanları vurabilir :)

Sonuç olarak Arthur'un duygularından ve içinde bulunduğu karmaşadan yeterince bahsedemesemde naçizane fikirlerimi yazmak istedim, bu yazıda çok geç oldu, oyunu normalde ön sipariş yaparak çıkar çıkmaz oynamıştım ve Kasım'ın 10'u gibi bitirmiştim ama şimdi daha da sindirerek oynadım, tüm yan görevleri yaptım, notları inceledim, Arthur'u anlayarak, anlamaya çalışarak oynadım ve rahatlıkla söyleyebilirim ki maalesef böyle bir şaheserin hakkını 3 yıl önce verememişim.

Garip geldin garip gittin be Arthur Morgan, 36 yaşında gencecik bir adamdın, ama kader işte, Jack'in idölü, John'un abisi, Sadie'nin dostu..