Şimdi Ara

tanıyalım

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
2
Cevap
0
Favori
302
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • kiminizin takip ettiği malum topic te atatürk ve silah arkadaşlarının destansı hayat hikayelerinden rahatsız olanlar oldu.bu yüzden böyle bir topic açma gereği duydum
    istiyorumki herkez dedesini,büyük dedesini ,dayısını,amcasını atatürkle beraber çanakkalede trablusta kurtuluş savaşında çarpışmış hayatını vermiş veya şanlı birer gazi olarak yaşamaya devam etmiş insanları burada anlatsın.sırtlarında yükselen bu ülkede yetişen bizler onları azda olsa tanıyalım.belki borcumuzun bir kısmını bu vasıtayla ödeyebiliriz
    bu binaya ilk temel taşı da benden olsun
    dedemin babası 9 kardeşmiş.savaşlar başladığında birisini ev halkının başına bırakarak 8 ini askere alıyorlar.suudi arabistanda savaşırken dedemin babası 9 kere hacca gidiyor.sonra birgün karısının ölüm haberi üzerine memleketine gönderiyorlar.evinresisiolsun diye bırakılan kardeş birden paniğe kapılıp onun yerine kendisini askere alacaklarını zannediyo ve asker kaçağı diye ihbar ediyor kendisini.karısının yası bitmeden apar topar alarak çanakkaleye gönderiyorlar bu sefer.oradada iki sene savaşıyor.hamayıl duasını bilirsiniz,bir öküz karşılığı yazdırdığı bu duayı biran olsun üzerinden eksik etmiyor(pazarlarda satılan değil 20-30 sayfalık bir duadır o ve hala bizim evde saklanır)onun yardımıyla ve allahın takdiriyle sağındaki ve solundaki askerler şehit olmasına rağmen ona birşey olmuyor.7 kardeşini bu savaşlarda bu topraklara veriyor.kurtuluş savaşı bitip te normal hayat başladığında kasaplık olanmesleğini"yanlış birşey yaparım'da kestiğim hayvanlara acı çektiririm"korkusuyla bırakıp başkalarını tarlalarında rençberlik(çiftçilik)yapmaya başlıyor.gün doğmadan kalkıp yürüyerek gittiği 6-7 kilometre uzaktaki tarlada sabah namazını kılıyor ve çalışmaya başlıyor.akşam olup çalışma saati bittiğinde bütün işçiler gitmesine rağmen o hep çalışmaya devam ediyor taaki akşam ezanına kadar.neden böyle yaptığını soran patronuna
    "çalışma akşam ezanında biter.aldığımın karşılığını vermeden gitmem"diye itiraz edermiş.hayatının geri kalanında kimseyi incitmemiş ve kötü söz söylememiş.
    eski mahallemizde(sülalemiz 120 senedir orada)hala hatır layan yaşlılar var ve anlatırken gözleri dolar.mevcudiyetimi atatürk komutasında çarpışan ona ve silah arkadaşlarına borçluyum
    sizinkileride bekliyorum







  • bursalı bir çavuş vardır adını hatırlamıyorum(mehmet olması kuvvetle muhtemel)defalarca yaralanmasına rağmen her seferinde hastahaneden kaçarak cepheye gitmiş ensonunda ağır yaralı olarak yattığı hasthanede artık savaşamıyacağı söylendiğinde bir çocuk gibi hüngür hüngür ağlamış"düşmandan intikamımı almadan beni göndermek istiyosunuz"diye
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.