Türkü Hikayeleri (5. sayfa)

Türkünün Adı: Kırmızı Gül Demet Demet

Türkünün Yöresi: Erzurum

SÖZLERİ

Kırmızı gül demet demet

Kırmızı gül demet demet

Sevda değil bir alamet

Balam nenni, yavrum nenni

Sevda değil bir alamet

Balam nenni, yavrum nenni

Gitti gelmez o muhannet

Gitti gelmez o muhannet

Şol revamda balam kaldı

Yavrum kaldı, balam nenni

Şol revamda balam kaldı

Yavrum kaldı, balam nenni

Kırmızı gül her dem olmaz

Kırmızı gül her dem olmaz

Yaralara merhem olmaz

Balam nenni, yavrum nenni

Yaralara merhem olmaz…

İnsan çakal olmuş aslan kalmamış

Türkünün Hikayesi

"Ali" diye bir oğlan varmış zamanında. Savaş patlak vermeden evvel gönül vermiş bir güzele, evlenmiş ve evliliğinin daha kırkı çıkmadan askere çağrılıvermiş. Ali, sevdiğini, anası ile bir başına bırakıvermiş ve askere gitmiş.

Ali'nin askere gitmesinden epey bir süre geçmesinden sonra savaşın bittiği haberi gelmiş köye. Ali'nin anası ile sevdiği mutluluk sarhoşu olmuşlar. Ali'nin içinde bulunduğu grubun şehre dönüş tarihi belli olmuş. Bunun üzerine anası ve karısı başlamışlar hazırlığa. Ve o gün geldiğinde anası demiş ki:

- "Kızım ben gidip tren istasyonunda bekleyeyim oğlumu, sen de evde hazırlıkları tamamla" deyip, tren istasyonun yolunu, sabahın köründe tutmuş.

Anası başlamış beklemeye. Bir tren gelir, biri gider ve oğlan gelmezmiş. Anası hava kararıncaya kadar beklemiş ve oğlan gelmemiş. Umudunu kesen ana evin yolunu tutmuş.

Eve geldiğinde gelinin odasında sesler geldiğini duyup kapıya yanaştığında içeride bir erkek olduğunu anlamış.

Bizim Anadolu'nun anası, namusunu kirli bırakır mı? İçeriden tüfeği kaptığı gibi odaya dalıverir ve yorgana doğru boşaltır mermileri. Ortalık kan gölüne dönmüştür. O arada yorgan sıyrılıverir yatağın üstünden. Bir de ne görsün! İki yıldır askerde olan oğulcuğu ile ona gözü gibi bakan gelini yatağın içerisindedir.

Meğer anası istasyonda beklerken görememiştir oğlunu, oğlan da koştura koştura eve gitmiş ve sevdiceğini yalnız bulunca dayanamamıştır.

Bundan sonra ana, az olan aklını da yitirip yollara düşer, ağzında bir türkü:

"Kırmızı gül demet demet..."

Türkünün Adı: Altınımı Ben Boynuma Dizerim

Türkünün Yöresi: Afyon

SÖZLERİ

Altınımı Ben Boynuma Dizerim

Ağlaya Ağlaya Mektup Yazarım Destan Yazarım

Zorunan Veriyor Şu Zalim Babam

Ölümünen Olsa Yine Bozarım Bende Bozarım

Aldım Helkeleri Giderim Suya

Aman Zalim Baba Ben Varmam Ona

Üç Gün Evvel Söyledim Ben Anama

Dördüncüsü Günü Yanarsın Bana Ağlarsın Bana

Yer Altında Karamıklar Dal Verir

Elin Oğlu Yastık Diye Kol Verir Aman Kol Verir

Kız Oğlana El Değmemiş Gül Verir

El Demiş Güllerle Taze Balmı Olur

Gonca Gülmü Olur

Türkünün Hikayesi

Vaktiyle Afyonkarahisar'ın, Emirdağ ilçesinin, Hamzahacılı köyünde, birbirini deli gibi seven iki genç vardır. Bunlar birbirlerini ta ufak yaşta sevmişler, hem de ölesiye sevmişler.

Genç delikanlı, Emirdağ'da ilk ve ortaokulu bitirdikten sonra, o zamanlar beldesinde lise bulunmadığı için, tahsilini yapabilmek amacıyla Afyonkarahisar'a gider.

Kız ise bu ayrılığa göğüs gerememiş olacak ki, yüreğinin derinliklerinden gelen bu sevgi sesini türkülere döker. Kızın söylediği bu türküler, Emirdağ'da dillere destan olmuştur.

Hamzahacılı köyü, diğer köylere giden yolun üzerinde olduğu için, kız bir gün suya giderken, yolda başka bir delikanlı kızı görür ve beğenir. Babasından istetir. Başlık parasını da vererek, kızı bu delikanlıya nişanlarlar.

Kız, durumu, Afyonkarahisar'da tahsilini yapmakta olan sevgilisine bildirir. Postada gecikme olduğu için mektup geç ulaşır. Oğlan mektubu alınca, "sınav sonunda giderim" düşüncesiyle kızın yanına hemen ulaşamaz. Kız, sevgilisinden de hiçbir haber alamaz ve içindeki duyguları türkü haline dönüştürür.

Kız, oğlandan haber alamayınca ne yapacağını şaşırmıştır. Bir taraftan da düğün hazırlıkları başlamış; kız ise kendini için için yemektedir.

Morali iyiden iyiye bozulan kız, düğün gecesi her şeyi göze almıştır. Sırrını söylemek, derdini açmak amacıyla ahretliği (kardeşliği) olan Dudu'nun yanına gider. Dudu'nun yanında babasının olduğunu görünce derdini açamaz, helallaşamaz. Üzgün ve bitkin bir halde evlerine döner.

Kız kendini asmak için evlerinin ahırında hazırladığı urganı yağlarken, bir yandan da kendisine yaktığı ağıtı okumaya devam eder. Gençliğinin baharında muradına eremeden kendi isteği ile bu dünyadan göç eder.

Türkünün Adı: Cin Yusuf

Türkünün Yöresi: Adana

SÖZLERİ

Karşıki tarlaya ekin ekerdim

Sağ elimle cidavımı dikerdim

Nice vezirlere ipin takardım

Al atın üstünde bulunamadım

Al atım gitti kimse tutmadı

Kılıç girmiş oldu elim yetmedi

Benim aç kurtlara haber gitmedi

Al atın üstünde bulunamadım

Doğan iller gibi doğdum büründüm

Nice samurlar giydim salındım

Yıkılası han içinde bulundum

Al atın üstünde bulunamadım

Al atım gitti ben de bağlıyım

Cigarimden aş oduna dağlıyım

Cidavu atar cin yusuf'un oğluyum

Al atın üstünde bulunamadım

Türkünün Hikayesi

Cin Yusufoğlu atıcı, vurucu bir büyük eşkıya imiş. Bu hal böyle olmakla beraber, kendisi fakir bir adam da değilmiş. Kozan'ın hatırı sayılan hanedanından biriymiş. Hükümet bu adamı ele geçirmeye çalışmış. Kabil olamamış.

Nihayet Adana'da Zahiroğlu adında bir bey varmış. Bu Arap, bir gün Kozan'a gitmiş. Cin Yusufoğlu'nun odasına misafir inmiş. Onunla konuştuktan sonra ona:

- "Bu dağlarda insan eşkıyalık yapmakla adam olmaz. Gel beraber gidek. Adana Paşası'na müracaat edek, senin kusurlarını affettireyim. Gel de bundan böyle evinde ekmeğin yensin, kahven içilsin, rahat günler geçir, bana dua et" der ve üç taş atarak yemin eder.

Cin Yusufoğlu, Zahiroğlu'nun sözlerine inanır. Doğru onunla beraber Adana'ya gider, ikisi birden Acem Han'ına inerler. Zahiroğlu, Yusufoğlu'nu handa bırakır, kendisi aceleyle Paşa'ya gider. Paşa'ya der ki:

- "N'ola sana malum ola. Cin Yusufoğlu dediğin çapkın herifi bugün buraya getirdim, Acem hanındadır. Bir alay asker ile bunu elde etmenin kolayı..."

Han çevrilir, uzun süre çatışma olur, sonunda Cin Yusufoğlu yakalanır. Hapishaneye atılır, iki saat sonra boynu vurulacaktır. Yusufoğlu yakalanmaya yakalandığını, hiç olmazsa son isteğinin yerine getirilmesini ister.

İsteği üzerine al atını ve cidavını getirirler. Yusufoğlu al atına biner cidavını kuşanır. Kendisini izleyenlere bu türküyü söyler ve türkü biter bitmez atını son hızla askerlerin üstüne sürer. Askerler paniğe kapılırlar. Cin Yusufoğlu ise hanın büyük kapısından kaçarak Kozan dağlarının yolunu tutar.