Şimdi Ara

Utangaçlığım, İnsanlara Güvensizliğim, Kalabalıklar İçinde Yalnızlığım

Bu Konudaki Kullanıcılar:
3 Misafir (1 Mobil) - 2 Masaüstü1 Mobil
5 sn
16
Cevap
5
Favori
699
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
1 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Merhaba arkadaşlar,

    Üniversitede ilk senem ve hazırlık okumaktayım. Fakat beni rahatsız eden birkaç şey var ve bunlar hakkında desteğinizi almak istedim. Yaşıtlarım ve büyüklerim yorumlarınızı bekliyorum.

    LYS'de umduğumu bulamayıp YGS sıralamamı geriye çektikten sonra hiç beklemediğim bir okulda okumaya başladım. Şehir Eskişehir. Lisede sınıfımla yaşadığım birçok sıkıntıdan dolayı sosyal bir hayat geçiremedim ve sürekli tek başıma oldum her ne kadar bundan çok rahatsız olsam da. Üniversitede mühendislik okuduğum için kendimi geliştirmek ve sosyalleşmek için bir kulübe üye oldum.

    Liseye göre her şey daha iyi. Kulüp olsun hazırlıktaki sınıfım olsun, dışlanmıyorum, başım sıkıştığında fikir danışabileceğim insanlar etrafımda mevcut. Fakat benim sorunum belki biraz da lisede yaşadıklarımdan dolayı bilmiyorum ama insanlarla yakınlık kuramamam. Mesela sınıfta olsun,kulüpte olsun, dışarıda olsun; insanlar tanışır, daha sonra arkadaş grupları oluşur bazı insanlar yakınlaşır. Bense sınıfta olsun kulüpte olsun bir türlü şunu kendime daha yakın hissediyorum diyemiyorum. Lisede kime yakın hissettiysem beni üzdü. Fakat şimdi de dikkatimi çekiyor: İnsanlar tarafından dışlanmıyorum, yanlarına gittiğimde güler yüzlüce rahatlıkla muhabbet kuruyorum falan fakat ama genelde herkes toplumda ayak üstü birileriyle takılırken ben acaba kim beni yanına kabul eder de tek kalmaktan kurtulurum diye düşünüp öyle gidip konuşuyorum. Ve bu da insanlarla tanıştıktan sonra, çünkü çok utangacım insanlar bir anda tanışıp arkadaş olup gülüp eğlenebilirken ben sürekli bir adım geriyim. İyi mi kötü mü bilmiyorum fakat niye böyle olduğunu merak ediyorum. Sizlerden de yorumlarınızı bekliyorum.

    Buraya yazmam bir şey değiştirir mi neden yazdım onu bile bilmiyorum ama en azından içimi dökmüş oldum. Şimdiden teşekkür ederim.







  • cok fazla dusunme akisina birak kimse senden ustun deil onlarda etten kemikten.Soyleyeceklerine cok fazla odaklanma sende insansin ve hata yapabilirsin kimse mukemmel deil belki biraz klise olcak ama oluler ancak hata yapmaz. kafandaki onyargilari bir kenara koy ne yapmak istoyorsan ona gore karar ver.Emin ol kimse seni yargilayacak kadar masum deil.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: hannibal1903

    cok fazla dusunme akisina birak kimse senden ustun deil onlarda etten kemikten.Soyleyeceklerine cok fazla odaklanma sende insansin ve hata yapabilirsin kimse mukemmel deil belki biraz klise olcak ama oluler ancak hata yapmaz. kafandaki onyargilari bir kenara koy ne yapmak istoyorsan ona gore karar ver.Emin ol kimse seni yargilayacak kadar masum deil.

    Evet ama lisede hep o masum olmayanlar tarafından ezildim, dışlandım. Bir türlü kendimi gösteremedim, mutlu olamadım ve hala etkisinden çıkamıyorum her ne kadar üniversitede birçok arkadaşım olsa da.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Hayat heryerde aynı.liseyle şartlandırma.ünidede üzerler iş hayatında her yerde.Herkesin karakteri farklı.boş insan çok.yüzsüz çok.Sen kendi hareketlerine odaklan.Mutlu olduğun şeyleri yap.Kimse kimseye not vermiyor yadırgamıyor.Ürkek olma.Gereksiz boş beleş insanların yanında da takılma.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Potenciest

    Merhaba arkadaşlar,

    Üniversitede ilk senem ve hazırlık okumaktayım. Fakat beni rahatsız eden birkaç şey var ve bunlar hakkında desteğinizi almak istedim. Yaşıtlarım ve büyüklerim yorumlarınızı bekliyorum.

    LYS'de umduğumu bulamayıp YGS sıralamamı geriye çektikten sonra hiç beklemediğim bir okulda okumaya başladım. Şehir Eskişehir. Lisede sınıfımla yaşadığım birçok sıkıntıdan dolayı sosyal bir hayat geçiremedim ve sürekli tek başıma oldum her ne kadar bundan çok rahatsız olsam da. Üniversitede mühendislik okuduğum için kendimi geliştirmek ve sosyalleşmek için bir kulübe üye oldum.

    Liseye göre her şey daha iyi. Kulüp olsun hazırlıktaki sınıfım olsun, dışlanmıyorum, başım sıkıştığında fikir danışabileceğim insanlar etrafımda mevcut. Fakat benim sorunum belki biraz da lisede yaşadıklarımdan dolayı bilmiyorum ama insanlarla yakınlık kuramamam. Mesela sınıfta olsun,kulüpte olsun, dışarıda olsun; insanlar tanışır, daha sonra arkadaş grupları oluşur bazı insanlar yakınlaşır. Bense sınıfta olsun kulüpte olsun bir türlü şunu kendime daha yakın hissediyorum diyemiyorum. Lisede kime yakın hissettiysem beni üzdü. Fakat şimdi de dikkatimi çekiyor: İnsanlar tarafından dışlanmıyorum, yanlarına gittiğimde güler yüzlüce rahatlıkla muhabbet kuruyorum falan fakat ama genelde herkes toplumda ayak üstü birileriyle takılırken ben acaba kim beni yanına kabul eder de tek kalmaktan kurtulurum diye düşünüp öyle gidip konuşuyorum. Ve bu da insanlarla tanıştıktan sonra, çünkü çok utangacım insanlar bir anda tanışıp arkadaş olup gülüp eğlenebilirken ben sürekli bir adım geriyim. İyi mi kötü mü bilmiyorum fakat niye böyle olduğunu merak ediyorum. Sizlerden de yorumlarınızı bekliyorum.

    Buraya yazmam bir şey değiştirir mi neden yazdım onu bile bilmiyorum ama en azından içimi dökmüş oldum. Şimdiden teşekkür ederim.

    Bende üniversite 1.sınıftayım. üniversitede insanlar daha tekil yaşar lisede sınıf ortamı falan daha muhabbetli olur. Üniversitede aileden uzak herkes kendi alemindedir yaşın artmasınında etkisi var tabi. Üniversitede ilişkiler menfaat üzerine kuruludur. Samimi olmak zor.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Hocam bende benzer bır durumdayım hemde eskiehirde ilk yılım :D bende ınsanlarla abuk amımı olamam hatta baya zor samımı knka muhabetıne gırerım ayrıca dıger arkadasların dedıgı gıbı unıversıte bıraz dha tekil ve her zaman yanında olan ailedende uzaktaın belkı ılk yılımız dıye boyleyız ama bosver yınede herkesle hemen guvenemeyız sonucta
  • 5 yil eskisehirde okumus birisi olaraktan yorumum sudur ;

    Sen merak etme eskisehir seni icine cekecektir. İlk sene depresyonda takilan, sabah aksam dizi izleyen, okula gitmeyen ben. Ayrilirken sehrin yarisini taniyordum.

    Sen biraz cabala biraz da zamana birak. Sahsen ben ilk sene tanistiklarimdan sadece birisinle dost oldum. En iyi dostlari 3.sinifta edindim mesela.

    Barlar sokagina, arka sokak kafe'ye, adalara falan git dicem de arkadasin yoksa bayilirsin. Simdilik okuldaki kluplere, kantine, sinifa, dans kursuna vsvs odaklan. Tepebasi genclik merkezinin kurslari oluyor onlara git.

    Sosyallik akan bir sehirde asosyal kalmak buyuk basari kardesim. Ben basaramadim mesela. Umarim sen de basaramazsin.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: K.B.V.

    5 yil eskisehirde okumus birisi olaraktan yorumum sudur ;

    Sen merak etme eskisehir seni icine cekecektir. İlk sene depresyonda takilan, sabah aksam dizi izleyen, okula gitmeyen ben. Ayrilirken sehrin yarisini taniyordum.

    Sen biraz cabala biraz da zamana birak. Sahsen ben ilk sene tanistiklarimdan sadece birisinle dost oldum. En iyi dostlari 3.sinifta edindim mesela.

    Barlar sokagina, arka sokak kafe'ye, adalara falan git dicem de arkadasin yoksa bayilirsin. Simdilik okuldaki kluplere, kantine, sinifa, dans kursuna vsvs odaklan. Tepebasi genclik merkezinin kurslari oluyor onlara git.

    Sosyallik akan bir sehirde asosyal kalmak buyuk basari kardesim. Ben basaramadim mesela. Umarim sen de basaramazsin.

    istanbul da ona bakarsan sosyallik akan bir şehir ama 21 yıldır asosyalim, demek ki şehirle şuhurla alakası yokmuş




  • Seni iyi anliyorum. O zamanlarda benim başima gelmişti Eskişehirde 5.senem mühendislik okuyorum. Geçecegin yollarin tamamindan geçtigimi dusunuyorum. Konuşmaya ihtiyacin varsa yaz çekinme. Herşey daha guzel olacak inancini asla kaybetme.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Bu soruna benzer büyük bir sorun da ben yaşadım. Lisede mükemmel sosyaldim , kıyamet gibi arkadaşım vardı. Ama üniversiteyi kazandık. Bölüm mühendislik. Şehir mersin. Yemin ediyorum 5 senede ne yaşadığımı hiç anlamadım. Bi tane arkadaşım yok. Devamlı evde yatıyorum. Dizi seyrediyorum. İnsanları görmek , konuşmak , onlarla dışarıya çıkmak vakit geçirmek istemiyorum. Hiçbirşeyi sevmiyorum. Acayip birşey ya. Sanırım mühendislik okuyanlarda oluyor bu. Tamamen sınıfın saplarla , kız görünce ağzının suyu akanlarla dolu olmasıyla alakalı galiba. Bilemedim.
  • Amaç insanlarla kaynaşmak olmamalı. Amaç self mutluluk olmalı ki insanlarla kaynaşmak bir araç olabilsin. Önce gerçekten ne istediğine karar ver gerisi sen istemeden de olacak şeyler.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Blackkan

    Amaç insanlarla kaynaşmak olmamalı. Amaç self mutluluk olmalı ki insanlarla kaynaşmak bir araç olabilsin. Önce gerçekten ne istediğine karar ver gerisi sen istemeden de olacak şeyler.

    Çok güzel bir mesaj.

    İnsanlarla kaynaşıcam diye tutturunca stres yapıyo insan. Ama aktivitelerde bulunup eğlenince, kendi kafanı yaşayınca insanlarla kendiliğinden kaynaşmış oluyosun. Laf lafı açıyor.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • bende böyleyım hocam.lisede benıde cok dısladılar.lise sonda artık tek takılmaya basladım. bak sana yemın edıyorum lisede bir gün hiç agzımı açmadıgımı bılırım.biri bişey sordugunda cevap dahı vermek istemezdim çünkü onlar benı dıslamıstı.mezun olduktan sonra bu iyice karakterime yansıdı bu.universitede bunu yenmek ıcın senın yaptıgın gıbı herkesle tanıstım fakar lısede yasadıklarm yuzunden kımseyle samımı olamıyorum.unıde herkes benı samımıyetsız suratsız olarak tanıdı aylar gectıkce...
  • quote:

    Orijinalden alıntı: T_Ice

    quote:

    Orijinalden alıntı: K.B.V.

    5 yil eskisehirde okumus birisi olaraktan yorumum sudur ;

    Sen merak etme eskisehir seni icine cekecektir. İlk sene depresyonda takilan, sabah aksam dizi izleyen, okula gitmeyen ben. Ayrilirken sehrin yarisini taniyordum.

    Sen biraz cabala biraz da zamana birak. Sahsen ben ilk sene tanistiklarimdan sadece birisinle dost oldum. En iyi dostlari 3.sinifta edindim mesela.

    Barlar sokagina, arka sokak kafe'ye, adalara falan git dicem de arkadasin yoksa bayilirsin. Simdilik okuldaki kluplere, kantine, sinifa, dans kursuna vsvs odaklan. Tepebasi genclik merkezinin kurslari oluyor onlara git.

    Sosyallik akan bir sehirde asosyal kalmak buyuk basari kardesim. Ben basaramadim mesela. Umarim sen de basaramazsin.

    istanbul da ona bakarsan sosyallik akan bir şehir ama 21 yıldır asosyalim, demek ki şehirle şuhurla alakası yokmuş

    şehir doğruda şuhur dan emin değilim




  • Hocam bu yalnızlık meselesini pek düşünüp kurcalamamak lazım bence. Ben yıllarca kendimi farklı bir ırkmışım gibi gördüm diğer insanlara karşı. Ama sonradan farkettim önemli şey ise çevremde kafa dengi bir insanın olmamasının benim suçum olmamasıdır. Akışına bırakmak lazım. Geliştir kendini,hobiler edin kendi başına mutlu olabilmeyi ve eğlenmeyi öğren. O kafa dengi insanlar gün gelir bulur seni bir gün.
  • Hepinize önerilerinizden dolayı çok teşekkür ederim. Aslında dediklerinizi uyguluyor gibiyim. Sanırım asıl bu kadar kafaya takma nedenim uzak şehirde bir sevgiliye sahip olup ilişkimizin güzel gitmemesi biraz da.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.