Yalnızların Hikayesi

De-Niro

Yarbay

2618 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

-I-

Kente yalnızlık yağıyordu.O ise sıcak evinde ayazda bırakılmış yüreğiyle üşüyordu alabildiğine.Sessizce odasına doğru yürüyüp aynaya baktı.Yüzünde birikmiş düş kırıntılarını sildi eliyle.Ve rüyalarına astığı paltosunu sırtına geçirip kentin kalabalık sokaklarına vurdu kendini.Yolda gördüğü mendilci çocuktan tüm kentin yaşlarını silmeye yetecek kadar mendil satın aldı.Sonra adımlarını hızla karanlığa doğru savurup şehrin ışıltılı caddelerinden uzaklaştı.İçine ayışığı karışmış bir su birikintisine rastladı daha sonra.Tabanı delik ayakkabılarının yardımıyla çoraplarını ıslattı.Ve ordan suya vurmuş visalini seyredip ayrıldı.

Yol ikiye ayrılmıştı önünde.O her zamanki gibi sağ tarafı seçip yürüdü usulca.Kıvrım kıvrım uzanan cumbalı evlere baktı bir süre.Pencerelerin buğusuna yazılan sevda nağmelerini okudu.Gözleriyle parmak izi tahlili yapmak istedi.Ama vazgeçti.Çünkü buğusuna acılarını yazacağı bir penceresi dahi yoktu onun.Zindansı ömrünü bir film şeridi gibi gözlerinin önüne getirip yanaklarından süzülen kanlı yaşları sildi elleriyle.Ve gecenin zemheri rüzgârlarına nefesiyle karşılık verip sustu.

Başını kaldırıp önüne baktı daha sonra.Kırmızı gölgeli minaresiyle yüreğine manevi bir hüzün katan camiyi gördü.Bildiği tüm duaları cebine koyup üzerine hat desenleri çizilmiş kapıdan içeri girdi.Hava çok soğuk olmasına rağmen cami avlusunun asûde bir sıcaklıkla misafirini karşılamasına şaşırmadı.Çünkü manevi huzurun ne demek olduğunu herkesten daha iyi biliyordu o.Derken kulağına nihavend mûsikisini andıran bir ses geldi.Gölgesinin ters tarafına doğru baktığında bu sesin şadırvandan sıçrayan rahmet zerrecikleri olduğunu farketti.Hemen büyük bir heyecanla oraya gitti.Şadırvanın üstündeki mermerde kalan güvercin tüylerini musluktan akan bir damla suyla yıkayıp saçlarına iliştirdi.Ve sonra hayatının belkide en coşkulu abdestini alıp her zamanki gibi sağ ayağıyla camiye girdi.

İlk önce duvardaki motifleri hayranlıkla izleyip gözbebeklerine kazıdı.Işıkların ahenginde ruhunun kararmış aksisedasını aydınlattı.Ve sonra meleklerin şahitliğinde saatlerce namaz kıldı.Secde ettiği seccadenin kıvrımlarında kalan gözyaşlarını avcuna alıp mendilci çocuktan satın aldığı mendillerden biriyle hepsini yıkadı.Ve onları en temiz halleriyle caminin içinde usulca yanan mor renkli kandilin üzerine dökerek eritti.Ardından ellerini semaya kaldırıp Rabbine şükretti.Çünkü o,şehrin en yalnız adamı olmasına rağmen bu kadar kalabalık yaşayabileceğini ilk kez o gece fark etmişti.Bu huzurla çıktı camiden ve cesur adımlarla şehrin titrek ışıklarına doğru yürümeye başladı tekrar.

De-Niro

Yarbay

2618 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

-II-

Omzuna aldığı manevi hazla küflü kaldırımları birer birer arşınladı.Elini cebine attığında yalnızlığa yetecek kadar parasının kalmadığını farketti.İki seçenek vardı önünde.Dilenmek yahut direnmek.O her zamanki gibi ikinci seçeneği seçip yoluna devam etti.Yolda burnuna gelen misk kokularını takip edip karanlığın ortasında camekanındaki mum ışığından seçilebilen aktara girdi.Yırtık cebindeki dünyevi sevdalar karşılığında bir tutam zencefil kokulu hayal satın aldı ve tütsülerde tüten umutları gözlerine içirip oradan çıktı.Kalabalıklaştıkça yalnızlaşan meydanın ortasına doğru yürümeye başladı.Ve havuzun kenarında küçük bir kız görüp ürkütmemek için usulca yanına yaklaştı.

Küçük kızın havuzun içinde yüzdürdüğü kağıttan geminin berrak suda alelade sürüklenişini izledi hayranlıkla.Bu şehirde hala umudun perçemine tutunan insanların varolduğunu bilmek daha bir umutlandırdı umuda küskün yüreğini.Ellerinin beyaz kalabilmiş kısmıyla küçük kızın saçlarını okşayıp ömrünün en saf merhabasını sundu nehirlerin kıskandığı mavi gözlerine.Küçük kız küçük yüreğinin tersanesinde kağıttan umutlarla yaptığı gemisini karadan yürütüp bu esmer misafire hediye etmek istedi.Ama o,bu yitik şehirde küçücük bir çocuğun oyuncağından başka tutunacağı hiçbirşeyi olmadığını çok iyi biliyordu.Ve hediyeyi reddederken gözyaşlarını gözbebeklerinde tutabilmenin zorluğunu farkedip utangaç bir selamla ayrıldı küçük kızın yanından.

Bu sahne ona yayla kokan çocukluğunu hatırlattığı için çok duygulanmıştı.Ve gecenin ürkek seccadesine ıslak sular serpeceğini anladığından ötürü kimsenin olmadığı bir yer aradı.Gölgesini şehrin ışıklarından uzaklaştırıp karanlık bir sokağa doğru attı adımlarını.İçinin ezikliğini bir köşeye itti ve gözlerinden süzülen eflatun renkli hüzünlerle şehrin duvarlarını boyadı.Başını terkedilmiş duygularının omzuna yaslayıp tüm insancıl zerreleriyle hıçkırırcasına ağladı.Cebinde mendili kalmadığı için bir süre yanaklarındaki tüylerin gözyaşlarını kurutmasını bekledi.Ve yanağındaki denizler kuruyunca bir medcezir edasıyla kentin puslu caddelerinde gelip gitti.

< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi De-Niro -- 19 Aralık 2007; 3:44:24 >

recep41

Yarbay

3627 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

AXU

Binbaşı

1837 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

recep41

Yarbay

3627 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

De-Niro

Yarbay

2618 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

-III-

Kubbesinden hüzünlü selâlar yükselen şehrin yüreğine doğru ilerledi ruhunun münvezi adımlarını takip ederek.Kafasını yukarı kaldırınca göklerin parçalandığını hissetti ve tekrar başını önüne eğip yürümeye başladı.Yolda gördüğü karınca kervanına elinden düşürdüğü sevda kırıntılarını taşıtmak istedi.Yitirilmiş yıllarını ve kaybettiği savaşları düşündü kent ışıkları gözbebeklerinin yorgun çizgilerinde raksederken.Aklına bu şehre bir miras bırakmak geldi omzuna konan küçük serçeyi görünce.Ve küçük serçenin şehla gözlerine garip kalmış ömrünü yazdı.

Ardından içinde kalabalık seslerin senfonisini duyduğu çarşıya girdi.Ve gördüğü manzara karşısında bu şehre tüm acı beddualarını savurdu.Çünkü sadece o görmüştü sevdaların tezgahlarda satıldığını.İçine dolan tüm öfkeyle çıktı oradan sessiz sedasız.Bir mezarlığa uğramak istedi ölüme hasret yanıyla.Ama birden vazgeçti.Çünkü zaten bu diri cesetler kentinde mezarlıktan başka bişey yoktuki.Canlı korkulukların haline acûze bir tebessümle acımak geldi içinden ama o tebessümün maskesel kahkahalara gebe olacağını düşünüp yüzünü tekrar eski iklimine dönüştürdü.Ve en müzmin tavrıyla şehrin küflü kahramanlarını tokatlayıp susturdu tüm ölümsüzlük marşlarını.

İşte böyle bir yalnızlığın içinde kentin ışıklı caddelerinde dolaşıyordu alabildiğine.Sabaha dönüşmeyen bir gecenin esaretinde olduğunu biliyordu.Hal böyleyken gecenin içinden kendine has gündüzler çıkartmak istedi.Bu haseble çocukların kılcal damarlarından süzülen gözyaşlarından efsunkâr bir güneş doğurmak istedi karanlık gündüzüne.Ruhunun duvarına yansıttığı hüzmeleri bir bir avcuna doldurup gökyüzüne fırlattı karanlık semayı aydınlatsın diye.Ama o,yıldızların bile bu şehrin yalancı ışıklarının yanında sönük kalmayı tercih ettiklerini bilmiyordu.Bu hayal kırıklığıyla tekrar kendine kurdu tüm saatleri.Ve yolcuya yoldan başkası yalandır diyerek yüreğinin haritasına çizdiği menzile doğru ilerledi, ellerinde tuttuğu ömrü usulca ıslak kaldırımlara düşerken..

Mariachi@

Yarbay

4457 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

20burak1991

Binbaşı

1466 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Benzer içerikler