50 yaşından sonra başka ülkeye göçme

quote:

Orijinalden alıntı: KayhanKaan

Hangi ülke olduğuna göre değişir hocam.

quote:

Orijinalden alıntı: webbie

Merhaba,

Olayın hukuk yönü biraz da anlaşmalara bağlıdır ama ben size deneyimlerden bahsedeyim;

23 yaşımdan beri oraya buraya göç edip duran biriyim ve şu anda 34 yaşındayım. (Her ne kadar inanmak istemesem de)
Yaşadığım her ülkede, bir süre sonre kendime kurduğum cümle şu olmuştur; "11 yaşında gelseydim ve karakterim burada oluşsaydı, gerçekten yaşanabilir bir yer olurdu burası." ancak, bir yaştan sonra sıfırdan yeni bir hayat kurmak, yeni insanlarla tanışmak, yapmacık gülüşlerin önemi ve fakat artık o yapmacık gülüşlere harcanacak enerji olmaması, dostların ekslikliği, kültürel farklar, yeni yaşama başladığınız yerdeki insanların size garip gelecek cahilce hareketleri gibi birçok nedenden dolayı, mutlaka ama mutlaka ülkemin değerini tekrar anlamışımdır.

Bu konuda, beni yanlış anlamazsanız eğer, bir kardeş tavsiyesi olarak ele alabilirseniz, Türkiye'ye, iktidarına, insanların bencilliklerine, kabalıklarına kızmak yerine, Akyaka'nın güzelliklerine, herhangi bir köydeki herhangi bir kapıyı çalıp "Bu gece kalacak yerim yok; sizde kalabilir miyim?" sözü karşısında karşılıksız bir şekilde alacağınız "Evet" cevabına değer verin. Ben dünyanın neredeyse en gidilmedik ve en popüler yerlerinde yaşamış ve Türkiye'nin en muhalif insanlarından biri olarak size bunu öneriyorum. Belirli bir yaştan sonra hata yapma imkanınız azalıyor ve eğer ki böyle bir hata ihtimalini göze alıyorsanız, bunun hata olabileceğini de düşünerek, kendinizi garanti altına alıp yapmanızı tavsiye ederim.

Özetle; iş kanunları tamamen anlaşmalara bağlıdır. Almanya ile Türkiye arasında anlaşma vardır ve ona göre ödeme yapılmaktadır ama sizin gideceğiniz ülke için bu konuyu özellikle araştırmanız gerekmektedir.

quote:

Orijinalden alıntı: neverlate

5 yildir yurt disinda yasayan biri olarak bir Türk vatandasi icin Türkiye'den daha yasanilasi bir yer düsünemiyorum.

Acikcasi yurt disina cikmadan önce sizin gibi düsünüyordum. Hatta ciktiktan sonraki ilk 1-2 yil Türkiye'de yasanmaz diye düsünmeye baslamistim. Türkiye'deki insani sinirlayan cizgilerin olmamasi, kimsenin ne yaptigima karismamasi bana kendimi daha özgür hissettiriyordu. Yeni insanlarla tanismak, yeni yerler kesfetmek de cok hosuma gidiyordu. Türkiye'ye geldigimde, insanlarla konustugumda olaylara onlarin bakamadigi bir acidan bakabildigimi, kültür seviyemin cok yükseldigini hissediyor, kendimi onlardan daha üst bir noktada görüyordum.

Fakat zamanla bütün bu fikirlerim degisti. Su an tam tersi kendimi son derece kisitlanmis hissediyorum. Bunun en buyuk sebebi de icinde yasayip buyudugum kültürü burada bulamamam. Yani istediginiz kadar paraniz olsun, istediginiz kadar özgürlükler ülkesinde yasayin, bunu saglamaniz mümkün degil. Eninde sonunda insanlar size yabanci olarak bakiyor, siz de onlara ayni sekilde bakiyorsunuz.

Yasayan biri olarak söylüyorum, (resmi olarak dünyanin en yasanilasi sehri secilen bir sehirde de yasadim), yurt disinda yasamak bir hevestir. Ileride bu hevesiniz gecebilir ve hersey icin cok gec olabilir.

Eninde sonunda "gurbet", aslinda baska söze de gerek yoktu...

quote:

Orijinalden alıntı: as74

Aslında haklısınız, ben de geriliyorum çoğu kez, orada bir köy var uzakta diyeceğim ama 70 li yılların bunalımlı aydınlarına döneceğiz

Bir arkadaş yanıt versin, bilgi dolu
Ama sanmıyorum ki haklarınız devretsin, vatandaşlık kavramına ters devir!

quote:

Orijinalden alıntı: Mat35

quote: Orijinalden alıntı: as74 Aslında haklısınız, ben de geriliyorum çoğu kez, orada bir köy var uzakta diyeceğim ama 70 li yılların bunalımlı aydınlarına döneceğiz Bir arkadaş yanıt versin, bilgi dolu Ama sanmıyorum ki haklarınız devretsin, vatandaşlık kavramına ters devir!

Mesela çifte vatandaşlık olamazmı buradaki maaşımı yaşadığım yada o an oldugum ülkeden alamazmıyım.

Bana aslında mal olarak görülmek zor geliyor isteyen istedigi yere gitmeli, ben serseri değilim 31 yıl çalışmış karı koca geliri olan gittigim ülkedende ev alacak belkide iş kuracak birisiyim.

Acaba konsolosluklar bilgi verirmi, ben sizin ülke vatandaşı olmak istiyorum dinimi değiştirmek istiyorum ülkenizde sizin dininizi daha rahat yaşamak istiyorum gibi başvurular olamazmıki.

quote:

Orijinalden alıntı: Mat35

Bakınız şöyle bir şey algıladım, ben bu ülkeden gideceğim diyince aynen dışardaki insanlar gibi dışlanma hissettim, halbuki dünya bizim herkes insan, istediğimiz yerde yaşamak istemek hakkımız değilmi.
İsteyen futbol izler arkadaşlar edinir isteyen figaronun düğününe gider ama kendimizden olmayanı aşağılama - horgörme, izmirdede var erzurumun karabıyık köyündede.

Ben emekliyim mal değilim (herkes gibi) bir yere ait olmak istemiyorum gezmek için illa bu ülkedemi olmak zorundayım, ben dışarı gitmek istiyorum diyince vatan hainimi oluyorum, ben savaşa karşıyım sigaraya karşıyım, esrara, eroine, insanların satılmasına, emeklerinin sömürülmesine, daha insani hakların oldugu yerlere gitmek veya umursamadan dünyayı gezmek istiyorum neden Türk, alman, fransız, eskimo olmak zorundayız, birileri bizi sömürsün diyemi yada kafası atan bir ırkçı lider bizi gazlayarak savaşa sürsün diyemi ben yunanlılarla düşman değilim, fransızlarlada onlar beni nasıl görür bilemem her yerde aşırı ırkçı (kafatasçı) cahil vardır.

Amacım kafamı dinleyecek, değişik ülke kültürleri görerek ömrümü tamamlamak, illa dağa burada çıkmak, denize burada girmek, dogada burada yürümek zorunda değilizki, Dünya çok güzel bizi senelerce kandırdılar cennet ülke başka yer yok diye ne güzel ülkeler var dünya Allahın dünyası ise nedir bu türkieyi sevip diğerlerini aşagılamak, horgörmek, o zaman değilmidirki Allahın yarattıgını hor görmek olmuyormu (eğer dinsel gözle bakarsak)

Bu ülkedede tabii yaparım bunları ama bu ülkeyi karış karış gezdim birazda afrikaya, uzak doguya, güney amerikaya gideyim gidebilirsem eğer.

quote:

Kırmızıda geçen arabaya, yayaya, ilaç, hastahane kuyrugnda önüne resmen geçip birde seni bıçaklamaya kalkan laf anlamayanlardan bıktım usandım.

quote:

Orijinalden alıntı: KayhanKaan

quote: Orijinalden alıntı: Mat35 Bakınız şöyle bir şey algıladım, ben bu ülkeden gideceğim diyince aynen dışardaki insanlar gibi dışlanma hissettim, halbuki dünya bizim herkes insan, istediğimiz yerde yaşamak istemek hakkımız değilmi. İsteyen futbol izler arkadaşlar edinir isteyen figaronun düğününe gider ama kendimizden olmayanı aşağılama - horgörme, izmirdede var erzurumun karabıyık köyündede. Ben emekliyim mal değilim (herkes gibi) bir yere ait olmak istemiyorum gezmek için illa bu ülkedemi olmak zorundayım, ben dışarı gitmek istiyorum diyince vatan hainimi oluyorum, ben savaşa karşıyım sigaraya karşıyım, esrara, eroine, insanların satılmasına, emeklerinin sömürülmesine, daha insani hakların oldugu yerlere gitmek veya umursamadan dünyayı gezmek istiyorum neden Türk, alman, fransız, eskimo olmak zorundayız, birileri bizi sömürsün diyemi yada kafası atan bir ırkçı lider bizi gazlayarak savaşa sürsün diyemi ben yunanlılarla düşman değilim, fransızlarlada onlar beni nasıl görür bilemem her yerde aşırı ırkçı (kafatasçı) cahil vardır. Amacım kafamı dinleyecek, değişik ülke kültürleri görerek ömrümü tamamlamak, illa dağa burada çıkmak, denize burada girmek, dogada burada yürümek zorunda değilizki, Dünya çok güzel bizi senelerce kandırdılar cennet ülke başka yer yok diye ne güzel ülkeler var dünya Allahın dünyası ise nedir bu türkieyi sevip diğerlerini aşagılamak, horgörmek, o zaman değilmidirki Allahın yarattıgını hor görmek olmuyormu (eğer dinsel gözle bakarsak) Bu ülkedede tabii yaparım bunları ama bu ülkeyi karış karış gezdim birazda afrikaya, uzak doguya, güney amerikaya gideyim gidebilirsem eğer.

Bence siz aşırı alıngansınız burada kimse size tavır takınmadı siz ise hala ben mal değilim deyip duruyorsunuz.

quote:

Orijinalden alıntı: neverlate

quote: Kırmızıda geçen arabaya, yayaya, ilaç, hastahane kuyrugnda önüne resmen geçip birde seni bıçaklamaya kalkan laf anlamayanlardan bıktım usandım.

Cok ilginc ama kirmizida gecen arabaya, yolda onume firlayan yayalara, otobuste, dolmusta tartisan insanlara hasret durumdayim. Herseyin duzenli ve kuralli olmasi kadar sikici bir durum inanin yok. Her sabah ayni robotlasmis insanlari gormekten icim bayildi. Insanlar her gun ayni dejavuyu yasiyorlar. Bunun adi monotonluktur. Hafta ici aksam 6 dan sonra her yer kapanir, sokaklarda insan yoktur. Pazar gunleri hayat tamamen durur. Isyerinde sadece is yapilir. Eglence gunluk hayatin bir parcasi degildir. Dolayisiyla belirli zamanlarda "ekstrem" bir bicimde yasanir.

Insanlar birbirine cok saygilidir. Inanilmaz naziklerdir. Sokakta tanimadiginiz insan size selam verir. Yuzunuze surekli gulerler. O derece naziklerdir ki, yuzunuze gulumsediklerinde gercekten ne hissettiklerini anlayamazsiniz. Ve bu bir sure sonra sizi deli etmeye baslar. Toplumun karsi karsiya oldugu dise dokunur bir sorun yoktur. Dolayisiyla ufak tefek seyleri sorun eder durumdadirlar. Hicbirimizin onemsemediginiz ufak ayrinrilar onlar icin hayati onem tasiyabilir.

Tabii ki cok iyi niyetli, cok iyi arkadaslariniz olabilir. Fakat bunlar da gercek dostlariniz degildirler. Sizin icin asla "mantiksiz" seyler yapmazlar. Ornegin butun gece uykusuz kalip dertleseceginiz bir insan bulmakta zorlanirsiniz. Eninde sonunda yabancisinizdir. Kulturler, yasam bicimleri, hayata bakis gibi "ilgi cekici konular" tukendiginde paylasacak bir sey bulamaz olursunuz. Yemekler farklidir, muzikler farklidir, televizyon yayinlari farklidir, espiri anlayislari farklidir, sehrin kokusu, sesi farklidir. 50 yil boyunca hic cevreniz olmasa bile bir kulturununz, bir aliskanliginiz vardir. Bunlarin degismesi gerekecek.

Yurt disinda olmanin guzel ve cekici yanlari da var tabii ki. Ama bir sure sonra bana gore onemi kalmamaya basladi. Acikcasi yurt disinda sanki "farkli bir kisiyi" yasiyormus gibi hissediyorum. Turkiye'ye ne zaman gelsem orada biraktigim "kendimi" buluyorum. Bir yil oncesine kadar o farkli kisi hosuma gidiyordu, simdi ise eskiyi ozler oldum.