beni bilen bilir beş düzine çalışanı olan bir nakliyeciyim. bugüne kadar vergimi kuruşu kuruşuna ödedim ve hiçbir kayıtsız iş yapmadan çalışanlarıma asgari ücret ödemeye çalıştım. ancak ocak ayından itibaren böyle devam edersem batmaktan başka çıkar yolum yok. işim için tek gereksinim fiziksel olarak kuvvetli olmak, onun dışında beyinsel problemi olmayan herkesle çalışırım. 67 kiloluk asgari ücretli çalışanım günde 2 saat yüksek eforla çalışıp pili bittiğinden geri kalan zamanda tabiri caizse vakit öldürüyor. ha 2 saat gene iyi eyvallah ama ben bu adama niye tam mesai ücreti vereyim? afganı suriyelisi gelip 3 saat canı çıkana kadar çalışsa, komşu esnaflar gibi saatine 20 lira versem bile aylık 1500-2 bin lirayı anca bulur. böyle bir çalışma modeline geçersem hem çalışanım ek iş edinebilir, hem de iş gücüm ek bir maliyet olmadan 5 katına çıkar. bu sayede müşteriden talebimi yarı yarıya azaltıp ciromu 3'e 5'e katlayabilirim. her kriz bir fırsat doğurur. allah devletimize zeval vermesin. |
Bildirim