Adını SEN Koy...

Beni bırakıp gitmek isteyene.....
ellerin o kadar sıcak ki,bırakma diyemedim
bırakıp gittin ya beni
içim ılıdı benim.
kaybettiğimde seni
soğuk rüzgarım benim.

hayata dair unutkan sözler düşürdüm
sana ait kırık fotoğraflar...
bir ölümlünün defterinde ne olabilir ki,
geleceğe dair umutlar.
bir kaç hatıra bir kaç önemsiz şey
bir bakış,içi boş satırlar
daha ne olabilir ki
saysam ne önemi var ki

düşlerim hiç bu kadar yabancı olmamıştı
hiç bu kadar yabancı değildi sensizlik
bari bir şey söyle giderken
yürekten nağmeler oku
seni seviyorum mesela,ben de özledim gibi.
ılgıt ılgıt es ki titresin acizane ruhum
sevmek buysa galiba ben yoruldum.

oysa ne tatlıydı hayat
ne hayeller büyütürdük dünyamızda
sen ve ben mutluyduk aslında
fark bu ya anlamsız kavgalardan
koca ayrılıklar çıkardık, koca yanlızlıklar.

ellerin o kadar sıcak ki
bırakmam diyemedim
bırakıp gittin ya beni
içim ılıdı benim
kaybettiğimde seni
soguk rüzgarım benim

Anlamalıydım ben üzüldüğümde kılını kıpırdatmamandan, sadece işin düştüğünde aramandan.

"N'aber, nasılsın" lâfının arkasına "Bir görüşelim mi?"
ekleyememenden, anlamalıydım sevgisizliğini...
Ben, seni görmek için sınırlarımı zorlarken, senin umursamamandan, alaycı konuşmalarından, ya da senden vazgeçerim diye korkup önüme bir parça yem atmandan anlamalıydım... Ben, hayatta hiç kimseye bu kadar sabırlı bu kadar mülayim davranmamıştım oysaki.

Severdim özgürlüğümü, asi olmayı, bir bardak suda fırtınalar koparmayı, kimseye hesap vermemeyi... Bir bunları severdim bir de seni sevdim...

Sevgilin değil sevdiğin olmayı istedim....

İlk defa biri benden hesap sorsun istedim, bir açıklama beklesin.
Bu biraz açık değil mi ya da "Hayır bir yere gitmiyorsun, evde oturuyorsun" dan başka bir şeydi bu... Beni sorgula, duygularımı sorgula istedim. Olmadı...

Ne kadar da kolaydımsenin için, ne kadar da zahmetsiz...
Tabiiki, bocalardın, emindin düzgün insan olduğumdan hayatında hiç karşına çıkmamış kadar düzgün, emindin seni çok sevdiğimden ve düşündüğümden;

öyle olmasaydı her probleminde ilk beni arar mıydın?
Nedenleri, niyeleri merak etmedim hiç, inan etmedim...

Bu kadar sevgisizliğinde seni nasıl bu kadar sevdim, onu merak ettim. Benim için ne düşündüğünü, beni nasıl gördüğünü, sendeki beni merak ettim... Artık hayal kurmuyorum, geçmişe bu kadar bağlı olmamın sebebi; o zaman çok mutlu olmam bunu biliyorum...

Şimdi tekrar başlasak da, yalnızlığı paylaşsak da sana gönlümü açabilir, gözüm kapalı güvenebilir miyim sanıyorsun? Şimdi artık tek başınayım... Hiç değilse hakkını veriyorum yalnızlığın. iki kişilik kocaman bir boşluktansa sensizliği ve yalnızlığı yeğlerim...
Artık kendimi görmemek için aynalara bakmıyorum, üşürüm diye kazağını giymiyorum,
ağlarım diye türkü söylemiyorum.
Belki de sen haklısın!

Artık ben bile kendimi SEVMİYORUM...

unutma!

yüreğinde bir ismin imzası var
ve sen onu silemezsin

söküp atamazsın ne kadar uğraşsan da
seninle beraber büyür ıcındekı sızı
ilk önce onu hissedersin
başkasına dokundugunda...

unutma!

bir kere sevdin mi
uzun uzun yanarsın
sitemler.. öfkeler birikirken ıcınde
sen azalırsın.
dilinde küfür elinde kadeh eksik olmaz
günler böyle geçer. alışırsın...



unutma!

sabahlar artık gecikir.
ister sağa dön ister sola
gözüne uyku değil gidenin hayali gelir...
kendini şiirlere verirsin
elin sigaraya gider her on dakika da bir
fena zehirlenirsin...

unutma!,

bir süre güvenmeyeceksin kimseye
kandine sığınacaksın
aşk konuşulduğunda sen susacaksın
of'larla ah'larla başlayacaksın her cümleye
çevrende senden başka herkes haksız olacak
senin haklılığınsa çaresiz gidecek çöpe..


unutma!

bir gün kaldığın yerden başlayacaksın
biri seni bulacak...
önce korkacaksın eski acılara yakalanmaktan
biraz ürkeceksin.
ne kadar dirensen de nafile
insansın sonuçta, seveceksin....

eski acılara bakıp da küsme sevdalara
gavura kızıp da oruç bozulmaz
sök at kafandan acaba'ları!
bir kemik aynı yerden
iki defa kırılmaz..

artık kararmaz gecelerin.
bir daha yaşlar akmaz gözünden.
sabahların gecikmez.
kim bilir ağladığın günlere gülersin
bir defa öldün ya zamanında?
bir daha ölmezsin...

Üstüme yıkıldı dağ gibi bir hasret..
Yaraları sarmaya... Alışıp Unutmaya..
Koca bir hayat lazım, yıllar yetmez..
Senin uzağında hayat çok hüzünlü..
Şimdi kime yar diye sarılıyor ellerin..
Gitsen bile gözlerin benden gitmez!!

Resimlerde hep o güzel yüzün..
Yüreğimde hep ağlayan bir hüzün..
Karaya vuran gemiler gibi..
İçimdeki kalp yaralı bereli..

Hançerli şu gönlüm sevdanla kanarken..
Unutmak ne mümkün severken?

Hayatla barışmak, bir yerden tutunmak..
Herşeyde sen varken kolay mı unutmak?