Beyler, başlıkta da yazdığım gibi ailemin beni umursamadığını düşünüyorum, ne zaman üzgün olsam gelip bi neyin var diye sormuyolar, motive etmiyolar, ne desem hemen kızıyolar ve ben çok üzülüyorum moralim bozuluyor ben üzgün durunca da bana kızıyolar ve hakaret ediyolar, dalga geçiyorlar. Babam hiç bana gelip nasılsın, iyi misin, bi ihtiyacın var mı, ders nasıl geçti vs. vs. diye hiç sormuyor, annem zaten ilgilenmiyor ve umursamıyor, çoğunlukla ablama ilgi gösteriyolar, ben onların yanında olmak isteyince de muhabbeti kesiyolar ve sebebsizce çok üzülüyorum, ağlayasım geliyor, yani kısacası evin sevilmeyen çocuğu gibi hissediyorum kendimi. Sosyalleşemiyorum, özgüvenim yok, çabalamaya çalışıyorum ama olmuyor, 1 - 2 tane arkadaşım var onlarla da konuşmama karışıyolar, karşı da gelemiyorum sonuçta ailem onları kaybedince vicdan azabı çekiceğimi de biliyorum, kendimi iyi ifade edemiyorum, böyle olunca da salak durumuna düşüyorum, kekemelik rahatsızlığım var ama ailemin umrunda değil kekelediğim zaman kızıyolar elimden bişey gelmiyor söyleyemiyorum inanmıyolar, bilerek yapıyosun diyolar. Yani açıkçası ilerde çok özgüvensiz olacağımdan korkuyorum, gelecek kaygım arttı, aile baskısı zaten çok fazla, önerileriniz varsa lütfen paylaşır mısınız çok teşekkür ederim şimdiden, içimi dökmek istedim okuduğunuz için sağolun tekrardan, iyi geceler. < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > |
Bildirim