Arabanızın Kıymetini bilin !! Babam Emanet... (4. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: synthesizer

Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç.

1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin.

Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu.

Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek..

Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor.

Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. .

quote:

Orijinalden alıntı: KUZEY_GÜNEY

quote: Orijinalden alıntı: synthesizer Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç. 1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin. Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu. Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek.. Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor. Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. .

Hocam yazınızı okurkan çok duygulandım hele bir sözünüz çok dokundu bana

Yokluk içinde yokluk yaşatmayan.

Kendimi gördüm resmen. Anne ve babanızın ellerinden öperim.

quote:

Orijinalden alıntı: Phaldor

En önemlisi ihtiyaç anında kapıda bir 4 teker bulunması yoksa gerisi hikaye..Kalp spazmı geçiren annemi veya bir ramazan günü sabahı kalp krizi geçiren babamı arabasızlıktan taksiyle hastaneye yetiştirince veya babamı doktor kontrolüne otobüstü taksiydi indi bindiyle götürünce aradım arabamı..Bu devirde araba sahibi olmak cidden masraflı iş ama öyle bir an geliyor ki para,masraf umurunda olmuyor..

İnşallah en kısa sürede okulu bitirir,bir işe başlar ve ayağını yerden kesersin..

quote:

Orijinalden alıntı: Huseyin-ZST

2500 kağıda çok temiz bis alınır.

Yıllık MTV desen, yok desem yeridir, o sırada cebinde olan para ile ödersin.

Yaktığı benzin boyuna göre çok; ama karburatörlü normal boy arabalara göre oldukça az.

Kasko hak getire, hiç gerek yok. 2.5 kağıtlık arabaya kasko mu olur? Bir yere vurursan, çöpe atarsın. Zararın az olur. Bir parçacı kazalısını alır 1.5 kağıda. Bitti gitti...


Üniversite'de yeterli olur. Al eline iki sprey boya, sanatını konuştur. İstersen rengarenk puantiyeler yap arabaya... Hayalgücüne kalmış. Lüzumsuz fast & furious olaylarına girme, komik durur. Şirinliği baz al. Kendi elinle yap. Bis harikalar yaratır.

Bakımı ve tamiri çok pahalıya çıkmaz. Altından kalkamaz isen aldığın fiyata satarsın. İki internette araştırsan, bir iki arkadaş arabaya dalıp motor da indirirsiniz, şanzıman da. Geçmişte gözlerimle gördüm.


Kısaca herkese, her bütçeye göre araba var. Ne istediğini bildiğin ve bununla yetinebildiğin sürece mesele yok. Ancak evde araba yokken aile Bis aldırmayabilir tabi. "Alacaksak içine sığabileceğimiz birşey alalım!" babında. Ama ailecek içine sığabileceğiniz arabalar, çöpe atılabilecek paralara satılmıyor, daha çok yakıt tüketiyor ve bakımları ve tamirleri daha masraflı oluyor. Ek olarak Bis, acil durumda sıkış tepiş içine girilebilecek bir alet. Kısaca ihtiyacı karşılar; ama sen beğenir misin bilmem.

quote:

Orijinalden alıntı: shadowgeist

quote: Orijinalden alıntı: SystemEnable Ömrüm neredeyse servis / dolmuş beklemekle geçti son 12 senedir.. Hep bir tanıdığa muhtaç kalmak kötü.. babam 2 sefer emanet araba aldı 2 seferinde de birinde debraj balatası bitti babamın üzerine kaldı.. birinde de motorda problem çıktı... ortalama 2000 tl masraf çıktı bu iki sorundada ve bir de akraba lafları insanın canını sıkıyor..

babamın aracı genelde bendedir.
Fakat ben yürürüm,bisiklet kullanırım,otobüse binerim.Gerekmedikçe araçla çıkmam dışarı.
Çünkü devleti zengin etme gibi bir derdim yok.
Emanet olayına gelince;
emanet araca mümkün mertebe binmemek lazım.
Hele ki akraba lafı demişsin,aman aman uzak durucan abisi.
İlk işin araba almak değil önce ekonomik durumunu düzeltmek ve sağlıklı yaşamak olsun.

quote:

Orijinalden alıntı: Drknss


Çok haklısın kardeş. Biz de geçen yaz arabamızı sattık. Eskiden istediğim zaman istediğim yere gidebiliyordum, gece saati kafama takmadan özgürce dolaşabiliyordum, annemi alışverişe götürüyordum, yazın arkama bakmadan arkadaşlarımla arabaya atlayıp denize vs. gidebiliyordum.

Ama şimdi hayat kalitemiz hissedilir derecede düştü. Gece 11-12 dedin mi hayat biter, akşam canın sıkıldığı zaman dışarı çıkamazsın, ihtiyaç olduğunda emanet araç alabilmek için bir tanıdığına muhtaç olursun, kışın buz gibi havada otobüs-metro beklersin kısaca kendini özgür hissedemezsin. Ben de şu an üniversite okuyorum ve bundan sonra bulduğum ilk fırsatta bir araba almayı düşünüyorum. Allah hiç bir aileyi arabasız bırakmasın.

quote:

Orijinalden alıntı: jedi_master

quote: Orijinalden alıntı: synthesizer Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç. 1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin. Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu. Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek.. Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor. Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. .

Ellerinize sağlık çok güzel yazmışsınız.
Bana kendimi hatırlattı.
Maddi durumumuz çok iyi değildi. Babamın hiç arabası olmadı. Hep toplu taşıma kullandım, arabanın rahatlığını hiç görmedik.
Allah'a şükür 2,5 sene önce okulumu bitirip çalışmaya başladım ve 3-4 ay içinde de ilk arabamı aldım.
2 ay kadar önce de arabamı değiştirip Yeni i30 aldım. Sıfır araba aldığıma annem-babam belki de benden çok sevindiler.
Annemin gözündeki yaşları, babamın gözündeki mutluluk pırıltısını görmek beni gerçekten de çok duygulandırmıştı.
Şimdi bazen bir yere gidecek oluyorlar hemen arabayı veriyorum alın bunla gidin diye. Babam almak istemiyor ama ben veriyorum zorla.
Eskiden maddi imkanlar da çok el vermediği için kolay kolay uzaktaki akrabaları ziyarete gidemezdik.
Arabayı değiştirince geçenlerde aileyi teyzemleri ziyarete götürdüm, yakında da amcamlara götürmeyi düşünüyorum.
Özellikle şimdiye kadar doğru dürüst gezememiş annemi gezdirmeyi çok istiyorum.
Kazandığım paradan anneme babama harcamak ayrı bir mutluluk veriyor bana.
Bence bunların verdiği mutluluk gerçekten de her şeye değer.

quote:

Orijinalden alıntı: jedi_master

quote: Orijinalden alıntı: synthesizer Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç. 1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin. Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu. Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek.. Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor. Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. .

Ellerinize sağlık çok güzel yazmışsınız.
Bana kendimi hatırlattı.
Maddi durumumuz çok iyi değildi. Babamın hiç arabası olmadı. Hep toplu taşıma kullandım, arabanın rahatlığını hiç görmedik.
Allah'a şükür 2,5 sene önce okulumu bitirip çalışmaya başladım ve 3-4 ay içinde de ilk arabamı aldım.
2 ay kadar önce de arabamı değiştirip Yeni i30 aldım. Sıfır araba aldığıma annem-babam belki de benden çok sevindiler.
Annemin gözündeki yaşları, babamın gözündeki mutluluk pırıltısını görmek beni gerçekten de çok duygulandırmıştı.
Şimdi bazen bir yere gidecek oluyorlar hemen arabayı veriyorum alın bunla gidin diye. Babam almak istemiyor ama ben veriyorum zorla.
Eskiden maddi imkanlar da çok el vermediği için kolay kolay uzaktaki akrabaları ziyarete gidemezdik.
Arabayı değiştirince geçenlerde aileyi teyzemleri ziyarete götürdüm, yakında da amcamlara götürmeyi düşünüyorum.
Özellikle şimdiye kadar doğru dürüst gezememiş annemi gezdirmeyi çok istiyorum.
Kazandığım paradan anneme babama harcamak ayrı bir mutluluk veriyor bana.
Bence bunların verdiği mutluluk gerçekten de her şeye değer.

quote:

Orijinalden alıntı: synthesizer

Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç.

1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin.

Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu.

Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek..

Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor.

Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. .

quote:

Orijinalden alıntı: jedi_master

quote: Orijinalden alıntı: synthesizer Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç. 1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin. Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu. Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek.. Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor. Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. .

Ellerinize sağlık çok güzel yazmışsınız.
Bana kendimi hatırlattı.
Maddi durumumuz çok iyi değildi. Babamın hiç arabası olmadı. Hep toplu taşıma kullandım, arabanın rahatlığını hiç görmedik.
Allah'a şükür 2,5 sene önce okulumu bitirip çalışmaya başladım ve 3-4 ay içinde de ilk arabamı aldım.
2 ay kadar önce de arabamı değiştirip Yeni i30 aldım. Sıfır araba aldığıma annem-babam belki de benden çok sevindiler.
Annemin gözündeki yaşları, babamın gözündeki mutluluk pırıltısını görmek beni gerçekten de çok duygulandırmıştı.
Şimdi bazen bir yere gidecek oluyorlar hemen arabayı veriyorum alın bunla gidin diye. Babam almak istemiyor ama ben veriyorum zorla.
Eskiden maddi imkanlar da çok el vermediği için kolay kolay uzaktaki akrabaları ziyarete gidemezdik.
Arabayı değiştirince geçenlerde aileyi teyzemleri ziyarete götürdüm, yakında da amcamlara götürmeyi düşünüyorum.
Özellikle şimdiye kadar doğru dürüst gezememiş annemi gezdirmeyi çok istiyorum.
Kazandığım paradan anneme babama harcamak ayrı bir mutluluk veriyor bana.
Bence bunların verdiği mutluluk gerçekten de her şeye değer.

quote:

Orijinalden alıntı: synthesizer

quote: Orijinalden alıntı: jedi_master quote: Orijinalden alıntı: synthesizer Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç. 1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin. Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu. Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek.. Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor. Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. . Ellerinize sağlık çok güzel yazmışsınız. Bana kendimi hatırlattı. Maddi durumumuz çok iyi değildi. Babamın hiç arabası olmadı. Hep toplu taşıma kullandım, arabanın rahatlığını hiç görmedik. Allah'a şükür 2,5 sene önce okulumu bitirip çalışmaya başladım ve 3-4 ay içinde de ilk arabamı aldım. 2 ay kadar önce de arabamı değiştirip Yeni i30 aldım. Sıfır araba aldığıma annem-babam belki de benden çok sevindiler. Annemin gözündeki yaşları, babamın gözündeki mutluluk pırıltısını görmek beni gerçekten de çok duygulandırmıştı. Şimdi bazen bir yere gidecek oluyorlar hemen arabayı veriyorum alın bunla gidin diye. Babam almak istemiyor ama ben veriyorum zorla. Eskiden maddi imkanlar da çok el vermediği için kolay kolay uzaktaki akrabaları ziyarete gidemezdik. Arabayı değiştirince geçenlerde aileyi teyzemleri ziyarete götürdüm, yakında da amcamlara götürmeyi düşünüyorum. Özellikle şimdiye kadar doğru dürüst gezememiş annemi gezdirmeyi çok istiyorum. Kazandığım paradan anneme babama harcamak ayrı bir mutluluk veriyor bana. Bence bunların verdiği mutluluk gerçekten de her şeye değer.

Arkadaşlar anne ve babamın fedakarlığı konusunda tek tek alıntı yaparak "elinize sağlık" demişler. Asıl onların ellerine sağlık. Bu tür duygular - tecrübeler yaşayan koca bir nesil var. Muzun, kiwinin pazardan tane ile alındığı. Sucuğun pazar kahvaltısına has bir lüks. Pirzola etin hane sayısınca alındığı. Belki doyumluk belki tadımlık yaşanan yıllar.

Yazıyı mobilden yazınca "Doğan" dedim acıtasyon yapıyorsun.. Forum ortamı.. böyle şeyleri açma-saçma ortalığa. Hatta anamı anlattığım paragrafı silmeyi düşündüm. Ama utandığımdan değil. Tam tersine duygu sömürüsü gibi algılanır diye.

Görüyorum ki siz ve birçok arkadaş da aynı düşünüyor, hissediyorsunuz. Sizin yazınızı görünce keşke dedim benim babam da araba kullanabilse.. Ben de versem :)

Yazdıklarınıza katılıyorum. Aracınıza güle güle binin. Allah kazasız belasız kullanmayı nasip etsin. Sizin nezdinizde bu duyguları paylaşan arkadaşlara da selam olsun diyorum.

quote:

Orijinalden alıntı: saruhan33

quote: Orijinalden alıntı: synthesizer Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç. 1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin. Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu. Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek.. Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor. Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. .

azına sağlık kardeşim bu yazdıklarını baba parası yiyenlerin anlaması biraz zor.

quote:

Orijinalden alıntı: synthesizer

quote:

Orijinalden alıntı: synthesizer

Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç.

1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin.

Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu.

Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek..

Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor.

Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. .

quote:

Orijinalden alıntı: jedi_master

quote: Orijinalden alıntı: synthesizer Valla araba özellikle aileler için elzem. İhtiyaç. İstanbul'da toplu ulasimla bir yere kadar ama küçük yerlerde tam ihtiyaç. 1 hafta arabasiz kaldım çok zor oluyor. Araba kullanirken heryerden çıkan minibüs otobüsler yaya iken bi anda yok oluyor sanki bekle ki gelsin. Araba yokken gider azalıyor ama yaşam kalitesi baya düşüyor. En azından bende öyle oldu. Kayinpedere kızıp gecenin bi vakti eşini alıp evine donebilmek, eşin hamile iken sabahın 4unde hastaneye gidebilmek, yazın ele güne muhtaç olmamak, kışın bebeğini usutmeden dedesine götürmek, yaşlı anne babayı bindirip bireylerde gezdirmek, 25sene istanbulda çocuk okutacam telasindan gün yüzü görmemiş, Çamlıcayi, ortakoyu, belgrad ormanlarını gezememis işçi emeklisi babayı gezdirmek, okuttugu, adam ettiği oğlunun onu arada sırada da olsa yollarda adam gibi hissettirmek.. Herşeyi unutturuyor. Ev sahibi olduğu apartmanda merdivenleri bile silen, ,oglunun cebine 2 kuruş da ben koyayım diyen anaya inip kapıyı açmak, otobüs muavinlerinin ağız kokusunu duyurmadan doğduğu topraklara goturebilmek herşeyi unutturuyor. Bu yazdıklarım doğuştan zenginlere birşey ifade etmese de yokluk içinde yokluk yasatmayan orta direk aile çocukları için çok önemli. .

Ellerinize sağlık çok güzel yazmışsınız.
Bana kendimi hatırlattı.
Maddi durumumuz çok iyi değildi. Babamın hiç arabası olmadı. Hep toplu taşıma kullandım, arabanın rahatlığını hiç görmedik.
Allah'a şükür 2,5 sene önce okulumu bitirip çalışmaya başladım ve 3-4 ay içinde de ilk arabamı aldım.
2 ay kadar önce de arabamı değiştirip Yeni i30 aldım. Sıfır araba aldığıma annem-babam belki de benden çok sevindiler.
Annemin gözündeki yaşları, babamın gözündeki mutluluk pırıltısını görmek beni gerçekten de çok duygulandırmıştı.
Şimdi bazen bir yere gidecek oluyorlar hemen arabayı veriyorum alın bunla gidin diye. Babam almak istemiyor ama ben veriyorum zorla.
Eskiden maddi imkanlar da çok el vermediği için kolay kolay uzaktaki akrabaları ziyarete gidemezdik.
Arabayı değiştirince geçenlerde aileyi teyzemleri ziyarete götürdüm, yakında da amcamlara götürmeyi düşünüyorum.
Özellikle şimdiye kadar doğru dürüst gezememiş annemi gezdirmeyi çok istiyorum.
Kazandığım paradan anneme babama harcamak ayrı bir mutluluk veriyor bana.
Bence bunların verdiği mutluluk gerçekten de her şeye değer.

quote:

Orijinalden alıntı: synthesizer

Arkadaşlar anne ve babamın fedakarlığı konusunda tek tek alıntı yaparak "elinize sağlık" demişler. Asıl onların ellerine sağlık. Bu tür duygular - tecrübeler yaşayan koca bir nesil var. Muzun, kiwinin pazardan tane ile alındığı. Sucuğun pazar kahvaltısına has bir lüks. Pirzola etin hane sayısınca alındığı. Belki doyumluk belki tadımlık yaşanan yıllar.

Yazıyı mobilden yazınca "Doğan" dedim acıtasyon yapıyorsun.. Forum ortamı.. böyle şeyleri açma-saçma ortalığa. Hatta anamı anlattığım paragrafı silmeyi düşündüm. Ama utandığımdan değil. Tam tersine duygu sömürüsü gibi algılanır diye.

Görüyorum ki siz ve birçok arkadaş da aynı düşünüyor, hissediyorsunuz. Sizin yazınızı görünce keşke dedim benim babam da araba kullanabilse.. Ben de versem :)

Yazdıklarınıza katılıyorum. Aracınıza güle güle binin. Allah kazasız belasız kullanmayı nasip etsin. Sizin nezdinizde bu duyguları paylaşan arkadaşlara da selam olsun diyorum.