Aslında çok şanslısınız

Eşiniz ve çocuklarınız yok yani sadece anne, baba ve akrabalarınızın hakkını gözeteceksiniz.

Neden kendinizi çok para kazanmanız gerekiyormuş, şatafatlı bir hayata sahip olmanız gerekiyormuş gibi hissediyorsunuz? Ne kendinize ne de başkasına böyle bir hayatı sunmanız gerekmiyor ki.

İnsanların durumu kendi isteğiyle hamallık yapmak isteyen birinin haline benziyor. Tüm ömrünü 'karizmatik' 'zengin' 'etkileyici' 'alfa' olmaya çalışarak harcayan ve sırtına durduk yere yük yükleyen eşekler gibi. Halbuki piyasadan çekilmek bedava. Bırak diğerleri dünya malı için, kibirlenmek için yarışsın sen arkana yaslan rahatına bak. Ama insan cahil olduğu için kendini o yarışa dahil etmek için her şeyi yapar.

pozitif değer üretmeden ölmek istemiyorum, önemli olan benim gözümde bu. ha bir de spora inanıyorum

Bir şeyler üretme telaşı, kalıcı olmama ve yok olma korkusundan ileri gelir. Kapitalistler insanın bu korkusunu çok iyi yöneterek kendisine ırgat ve köle yetiştirir. Gerçek olan şu ki hiçbir zaman kalıcı olamayacağız. Ürettiklerimiz de peşimizden bir bir gelip toprak olacaklar.

Peki öleceğiz diye hiçbir şey yapmayalım mı?

Sizin yanınızdaki dünya malı tükenir, Allah'ın katındakiler ise tükenmez. Nahl-96

Dışarıya gözünü dikmeden ve odağını saptırmadan Allah'ın yanındakiler için yaşamak daha hayırlıdır.

Sonunda kadar katılıyorum genelde bu yarışa katıldığımızda yarışın sonlarında kaybettiğimizi anlıyoruz. Hemde ne için bir hiç için :D

Bir kenara çekilip başkalarının hayal ettiğim yerlere gelmesini izleyerek ölmeyi beklemek istemiyorum.

Evet ve bir hiç için yaşadığını kabullenmek çok ağırdır. Fark etmişsindir biraz yaşı ilerlemiş insanlar şu minvalde sözlerle kendilerini bunun tersine ikna etmeye çalışırlar: ''Dolu dolu yaşadım, çok aşk yaşadım, çok ülke gezdim..''

Halbuki bu ikna çabasının zavallıca olduğu ve bir hiç için yaşadığını eninde sonunda kendisi de fark eder :D

Dışarıda binlerce insan ilişkiye giriyor, lezzetli yemekler yiyip güzel beldeleri ziyaret ediyor, tatillere gidiyor ve akademik başarılar elde ediyorlar. Tüm bunlar yaşanırken sen her şeyi kaçırıyormuş gibi hissediyorsun ve bu sana acı veriyor değil mi?

Kendini piyasanın içine at ve onlarla yarışmaya başla. Günün sonunda hiçbirinin seni doyurmadığını göreceksin. Dünya hayatı tuzlu sudur.

Benim inanıp sonuna kadar arkasında durduğum bir söz var ''cehalet erdemdir '' . Bu hayatta farkında olmamak mutluluktur. Örneğin yukarıda saydığınız aktiviteleri yapıp bundan zevk alan insanlar bu durumları sorgulamadığı nereye gidiyorum nereye kadar bunu yapacağım demeyen taki o aktiviteleri o kadar çok yapıp en sonunda zevk alamayan insanlar zevk alamadıklarını hissetikleri döneme kadar genellikle mutludurlar çünkü farkındalıkları yok sorgulamıyorlar. Bu hayatta çoğu şeyi aşırı sorgulamamalıyız altını kazmamalıyız . Çoğu mutsuz deliren filozofların bu sorgulama ve farkındalıkları yüzünden bu hale düştüklerini düşünüyorum örnek arthur schopenhauer

Aslında tam olarak öyle değil. İstediğim tek bir şey var. Elde etmesi ise biraz zor ama çaba ile olmayacak şey değil. Belki elde ettiğim zaman bunun için mi çabaladın diyeceğim kendi kendime ama hiçbir şey yapmıyorken de mutlu değilim.Bunun eksikliği bana huzur vermiyor. Bir şeyi elde ettikten sonra bir süre sonra hevesin kaçtığını ve bu sefer de zihninin elinde olmayan bir şey isteyeceğini biliyorum. İnsan doğası böyle. Böyle olmasaydı, bu bana yeter deyip köşeye çekilseydik zaten bu noktaya gelemezdik. Yine de hiçbir şey yapmamak yerine çabalanın, çalışmanının huzurunu ve başarının hazzını yaşamak istiyorum.