2 yıl sonra güncelleme Biraz dertleşelim. Tıp öğrencisinin penceresinden

Edit2: 2 yıl sonra güncelleme:

Dertleşelim dedim yine. Belki birkaç hafta önce konu açsaydım intiharın kıyısında olduğumu anlatırdım. Deprem felaketinden sonra iş yoğunluğu ve koşturma artınca (deprem bölgesinde çalışıyorum) insan kendini unutuyor biraz olsun. Hepimizin başı sağolsun.

Gerçekten çok zor 2 yıldı. Aylarca tus a hazırlandım. Günde 8-10 saat sadece ders çalıştım ve 3 yıllık gelecek hayalleri kurduğumuz kız arkadaşım -benim gibi tus a giren- sınavın ertesi beni terk etti. 5 ay oldu hala atlatabilmiş değilim. Kimse bunu yaşamak istemez. Hak etmedim diye düşünür. Ama ben gerçekten hak etmedim.

Mesleğe gelecek olursak ne kadar şikayet etsem de başka seçeneğim olmadığı için ve 2 aylık Anadolu’nun küçük bir ilçesinde komik bir maaşa diken üstünde acil serviste çalıştıktan sonra böyle devam edemeyeceğimi bildiğim için tus a çalıştım ve KBB uzmanlığı kazandım. Bu kadar emeğe değdi mi derseniz maalesef değmedi. Özel sektörden hallice sürekli birilerine açıklama yapma gereği, mobing tehditleri, memur olmana rağmen sabah en geç 7 de mesainin başlayıp günlük sadece 15-20 dakika yemek arası verip 12-13 saat çalışmak, izin almadan çıkamamak ve buna ek nöbetlere kalmak gibi hayat kısıtlayıcı, mental ve fiziksel olarak yorucu günler geçiriyorum. Görece ağır olmayan bir branş seçmeme rağmen (acil vakası az, yoğun bakımı nadir) gerçekten zorlu şartlar var. Diğer branşları tahmin bile edemiyorum. 2 yıl önceden 10-12 kilo kaybı ve depresyon dışında fazla bir ilerleme kaydedemedim. Ekonomik özgürlüğümü almış olmak güzel tabii. Her ne kadar 2 yıl önceye göre bir şeyler almak daha da zor olsa da. Araba konusundan çok şikayetçiydim bir otomobil tutkunu olarak. 2 yıl geçti fiyatlar 3 e katladı. Artık sadece bela okuyorum bu duruma.

Şanssız bir döneme denk geldik. Pandemisi, ekonomik krizi, depremi derken boşa geçen gençliğimiz üzüyor açıkçası. Ama 2 yıldan sonra da aynı düşüncedeyim. Bu ülkede kendi işini yapmıyorsan o işten keyif alma şansın çok düşük ve para kazanmak için geçinmek için çalışmak zorundayız. Günün sonunda insanı mutlu eden şey sosyal hayatı oluyor. Ben şuan hiç vakit bulamıyorum ama imkanı olanlar vakti olanlar kendini sosyal hayattan hobilerinden mahrum etmesin. İnanın ki işten çıkınca mutlu olacağım, düşünmeden para harcayacağım ya da en önemlisi sevdiğim kadınla günümüzü konuşup onun bir tatlı gülüşünü göreceğim bir hayatım olsaydı o zaman her şey daha katlanılır olurdu.

Benden böyle sizler nasılsınız?

Yıllardır yazmadığım foruma tekrar bir bakayım dedim eski hareketlilik yok ama selamlar herkese.

Hayatta herkesin çok farklı sorunları var. Yazacaklarımı şükürsüzlük olarak görmeyin. Sadece kendi bakış açımdan kendi sıkıntılarımı yazacağım. Eminim çok daha büyük sorunları olan şuan ki sıkıntılarımı sorun etmeyecek çok insan vardır. Özellikle ülkedeki ekonomik sorun her gün zirvesini yeniliyor.

Kendi açımdan bir pencere açarsam tıp fakültesi son sınıf öğrencisiyim birkaç ay içinde mezun olacağım ve istemeden çevre baskısıyla maddi anlamda iyi ve prestiji yüksek olarak girdiğim bölümü sevmesem de elimden geldiğince çalışarak başarıyla bitirme noktasına geldim. Az sayıdaki güzel tarafının yanında ben bunun için mi bu kadar emek verdim diye düşünüyorum bazen. Az sonra nöbete gideceğim ve her nöbet olduğu gibi uykusuz, hastaların bağırdığı, hakaret ettiği bir gün geçireceğim.

Gelin görün ki mezun olduğum halde TUS stresi bastırmaya başladı. Şu haliyle bile stresli olan meslek uzman olmayınca boşuna okunmuş manasına geliyor maalesef. Yani hala sınavlardan kurtulamadım ve ne zaman rahata ereceğimi gerçekten bilmiyorum. Hayat ne zaman keyifli, mutlu tarafını gösterecek hiçbir fikrim yok.

Çocukluktan beri otomobillere ilgi duyuyorum. Hep hayalini kurduğum 2010-2011 model bir araba var. Yurtdışında 14-18 bin € fiyatı varken eski olmasına rağmen ülkemizde 450 bin TL’den başlıyor. Şimdi ben doktor olup 2011 arabaya binemeyeceksem neden yıllarımı heba ettim, kendimi zorladım?

Edit: Herkese acil servis nöbetinden iyi geceler. Yoğun bir akşamda foruma yeni bakabildim. Beni anlayanlar olmuş, daha farklı düşünen arkadaşlar olmuş. Sanırım biraz da önceden varlığını kabul etmediğim hayatın tatsız yüzünü görmeye başlıyorum. Sadece çalışıp başarmak size istediğiniz, hayal ettiğiniz ödülün garantisi olmuyor. Belki yetiştirilmem tarzımdan emek verince mutlu olacağımı düşünürdüm, ancak mutluluk birçok faktörün birleşmesiyle olacak bir şey sanırım.

Faydası olursa tavsiyem sevdiğiniz, araştırdığınız alanlara yönelin arkadaşlar. Sistem bizi üniversite sınavına hazırlarken kendimizi bulmayı, keşfetmeyi unutuyoruz.

Seçiminizi kendiniz yapın, gerekirse pişman olan siz olun. Kaldı ki ülkemiz şartlarında girişimci olmadan büyümek, iz bırakmak oldukça zor. Bana kalırsa bir insan ancak ilgi duyduğu konularda girişimci olabilir.

Nacizane ikinci tavsiyem hayatınıza renk katın, meslekle ömür geçmez, sosyal olun. Hobi edinin, peşinden gidin. Kim bilir başka kapılar açılır.

Ben de henüz yolun başlarındayım herkesin tavsiyesine açığım. Başka dertleşmek isteyen de döksün içindekileri. Bana iyi geldi gerçekten.

hocam bence sizde tıp kazanamamış veya puanı yettiği halde yazmamış ve içinde ukde kalmış bir kişisiniz bu arada yurt dışına gideceğinize bu kadar kesin gözüyle nasıl bakıyorsunuz söyleyin bizde uygulayalım

Öğretmen 5-6 arası alıyor, doktor 7-8 alıyor en az, Matematik öğretmenliği daha mantıklı geliyor. Tıp gerçekten zor ve sıkıntılı bir alan, Allah yardımcınız olsun.

Tıppı çok ucundan tutturacak bi puanım vardı aamatıppın bu kadar çalışmaya değmeyeceğini düşünüp yazmamıştım, iyi ki yazmamamışım

doktor maaşıyla 450 binlik araba rahat alınır. (doktorlar nelere biniyor bakarsan anlarsın. sitede doktordan diye aratınca 2 milyonluk araba çıktı)

ben de 1. sınıfı yeni bitirdim tıpta. benim hayalim olan araba da gallardo ama 1.5 milyondan aşağı yok piyasada. ben oarabayı alabilirim de kısmet olursa, imkansız değil sonuçta. ama o arabayı alamasam da bu hayatımı boş yapmaz. hayata anlam katan şey inançtır, eşyalar değil.

Öncelikle şunu kabul etmen gerekiyor, hayat hiçbir zaman yüzüne gülmeyecek. Tıpı bitirince, tusu geçince, asistan olunca, uzman olunca falan hiçbir şey değişmeyecek. Sadece önündeki engel değişecek ve maaşın değişecek.

Eskiden doktor olanlar kaymağı yedi şu an yeni doktor olacakları çok zor günler bekliyor. İnsanlar da hala geçmişte kalmışlar sanki hala 4 fakülte varmış gibi her çıkan doktor çok değerliymiş gibi hepsi 50 bin kazanıyormuş gibi davranıyorlar. Artık doktor olmanın olayı kalmadı adını duymadığım köşe başlarında apartmandan hallice üniversitelerde insanlar tıp okuyor. Sadece metrobüs hattında 8-9 tane tıp fakültesi var. Nerede çokluk orada bilirsin işte...

Bu kadar çok doktorun olduğu bir alanda da hep ilerlemen gerekiyor ki farkın kalsın. Uzman olsan da bir işe yaramıyor yan dal yapman gerekecek. Sen yan dal yapana kadar o zamanki şartlarda da yandal yapmanın avantajı yok diyecekler...

Ah, klasik birinci sınıf umut dolu konuşmaları. Ben sana ne desem karşı çıkacaksın zaten, bu mesajını SS al ve kendine 3-5 sene sonrasına anımsatıcı koy o gün geldiğinde alarmın çalsın ve bu yorumunu tekrar oku, o zaman ne dediğimi anlayacaksın  

ah bu genellemeler  

ben birinci sınıf değilim hocam (2 oldum artık   ), klasik hiç değilim. 2 üniversite bitirdim 40 yaşında tıp okuyorum. çalışıyorum maaşım evim arabam falan tamam. klasik 1. sınıf hiç olmadı şimdi  

Yaşınız klasik bir 1. sınıf olmanızı değiştirmiyor, çünkü hangi 1. sınıfla konuşursanız konuşun size böyle cevap verecektir. Daha hastane görmediniz, hasta görmediniz, çalışma şartlarını görmediniz, okul ve eğitim bile görmediniz online eğitimde slayt okudunuz sadece.

Bahsettiğiniz doktorlar eskide kaldı, onlar okurken bu ülkede belki Cerrahpaşa ve Hacettepe bile yoktu yalnızca Çapa Ankara ve Ege fakülteleri vardı. Şu an mesela siz nerede okuduğunuzu söyleseniz büyük ihtimal bilmiyorumdur bile her sene 3-5 yeni fakülte açılıyor takip edemiyorum.

Bu yüzden 7-8 bin maaş alan asistan daha KYK borcu ve TUS dershanesi borcunu ödememişken 450 binlik arabayı rahat alır demeniz absürt oluyor. Siz de 40 50 bine gayet iyi araçları alabilen nesildensiniz o yüzden tok açın halinden anlamaz diyelim hiç kimse bir araba almak için 6 sene okuyup üstüne senelerce borca girmeyi kabul etmez. Hayat maddiyat değildir maddeler önemsizdir falan demek tuzunuz kuruyken söylemesi daha kolay oluyor.

Yine söylediğimi yineliyorum, mesajınızı kaydedin ve hasta görmeye başladığınızda çalışma şartlarını görmeye başladığınızda açıp tekrar okuyun. Her alt döneme bunu söylerim ve birkaç sene geçtiğinde abi çok haklıymışsın diye gelirler  

ben de diş hk den tıpa geçicem bu yaz. sen tıbba pek ilgili olmadığından dolayı bu durumdan yakınıyor gibi görünüyorsun umarım istediğin şekilde sürer yaşantın.

hocam ege tıpta mısınız peki

Yok ya nerde doktorluk elimize geçmiyorki ,doktorlar arasında en rahatı aile hekimliğidir

Yok hocam. Adana tarafından...

Ege tıpta da mı var (orta) yaşlı öğrenci