Boşanma-Devam Etme İkilemi... (3. sayfa)

Ancak bu kadar net ifade edilir durumum. Tastamam doğru yazmışsın hocam. Mükemmeliyetçilik bile değil bu bence. Başka bir şey. Çünkü mükemmele asla itiraz etmem ben. Bakıcı izinli oldugunda vs ben evde cocuga tek baktığımda hiç karışmıyorum. akşam olunca dagılmış olan her seyi yavastan toparlıyorum o kadar. Eve gelen adam (her kim ise) ortalığın dagınık olmasına, oyuncukların her bir tarfta olmasına, koltukların boyalı olmasına laf edecekse adam bile değildir benim gözümde zaten. Hiç gelmesin bile evime... En basit örneği vereyim(konu başında da demiştim, yeri geldikçe onlarca örneği yazmaya devam edeceğim diye); elde yıkacanak bulaşıklar vs birikince mutfakta, geçip ben yıkıyorum bazen. Misal bulaşıkları yıkadım, tezgahı sildim ama caydanlık ocağın ustunde kalmış ve temizlemeyi unutmuşum. Yaptıklarıma bakmaz ama o yapmadığım, eksik bıraktığım şeye kafayı takar. Yapıyorsan tam yap, yoksa hiç yapma der. Yahu yapmasam her gün sızlanıyorsun öldüm, bittim, gittim diye :) Yani yardım etmiyor diyemez asla benim için, istediğim gibi yardım etmiyor der ama :D Gülüyorum ama ne kadar dengesiz bir durum değil mi...

Hiçbirimiz birbirimizi tanımıyor ama siz ve diğer arkadaşlar dahil yazılan her şey bana güç veriyor. Daha doğrusu güce ihtiyacım yok manevi olarak ama insan "ben mi yanlış yapıyorum" diye sorgulayıp bir şekilde fikir arayışına giriyor işte... Bu anlamda herkese teşekkür ederim...

Hocam inan eş ve aile arasında ikilemde bile kalmadım. Eş tarafında oldum. Son 1 yıl hariç 2 haftada bir (eşimin ailesi 1,5 saat mesafede) eşimin ailesi tarafına giderdik hep... Kendim için değil, onun için tabi... Ama buna rağmen zaman zaman tartışmalarda aileci ben oldum. Tabi öyle olmadığını biliyor ve hırsından diyor ama önemi yok, sonuçta dile getiriyor.

Daha önce de demişimdir belki, hep söylenir bi vestiyerim yok... Yahu sen de calsııyorsun, al o zaman, yaptır o zaman... Ben yapma mı dedim... Bişey arıza verir, "evde her eşya dökülüyor, ne sağlam ki, ne iyi ki, ne kaliteli ki" gibi homurdanmalar başlar... Herhangi bir aksi giden olayla ilgili(her türlü olay, her türlü aksilik için diyorum) bu zamana dek bir kere ağzından "ya bosver hallederiz, düzeltiriz takma kafana" vb. bir söylem duymadım. Yahu duyarlılık sıfır, soğukkanlılık sıfır, olayları akışına bırakma sıfırın da altında....

Ailemle yüzleşmek mi... İsimlerini duyunca, konuları dolaylı olarak açılınca bile sıtma tutuyor eşimi... Yahu geriye dönük bakıyorum, acaba bizimkiler bunların sülalesine işkence falan mı yaptı diye... Öyle bişey de yok. Ya tamam, gerçekten zerre anlam verilemeyecek tripleri hareketleri oldu bizimkilerin. Yakışıksız şeyler oldu ama ömür boyu kafaya takılacak seyler değil. Yılda bir kez bile görüşme ihtimalinin az olduğu insanlarla 9 yıldır niye kinli olabilirsin ki? Yine konu içinde yazmışmıyımdır bilmiyorum ama son bayramda(temmuzda) kızımı da alıp ailemin yanına gittim(çocuk da hastalıktan yeni yeni çıkmıştı ve 400 gr falan kilo vermişti doğal olarak). Hem ben yıllar sonra gitmiş oldum hem de kızımı ilk kez götürdüm doğdugundan beri... 1 hafta kalıp eve geri döndüğümde olanlar şöyle...(bu arada benim muhataplığım yine yok)

-1 kilo daha vermişsin erimiş gelmişsin kızım...

-kızım huyun da değişmiş senin ne oldu sana...

-kızım sen bu lafları nerden öğrendin

-afferin kızım öğrendiğin her şeyi unutmuşsun...

Yukardakilerin bir tanesi doğruysa o da ekstradan 200-300 gram daha zayıflamasıdır. O da belki... Ama kızım o kadar mutlu ve keyifliydi ki anlatamam. Dedesiyle sürekli boğustu, köye götürdüm orda eğlendi. Ee yemek konusunda fazla sıkmadım da... Doğal olarak hoşuna gitti her şey... Yani özetle harika bir hafta geçirip geri döndük...

Okudukça içim daraldı. Eğer boşanmayı düşünüyorsanız kimse sizi ayıplamaz. Kararlarınıza da saygı duyar. Bir imzayla boşanmak zor değil sanırım. O işin son noktası. Finali. Ama finale gelmeden başka denemeler yapılabilir.

Bazen birşeyleri düzeltmek için yıkmak gerekir. Baştan daha iyisini oluşturmak için. Radikal kararlar almanız gerekli. Yapabilir misiniz bilemiyorum ama dizginleri elinize almanız lazım. 180 derece dönmeniz lazım. Ev işlerini yapmayı bırakmanız lazım. Sizin yaptıklarınızı eksik mi görüyor? Bırakın o yapsın. Çok biliyorsa yapsın bakalım.

Ben size maço olun dövün kırın demiyorum bakın. Standart kadın işlerini eşinize bırakın. Mutfak sizin iş alanınız değil. Orda birşey bozulduysa girer yaparsınız. Onun dışında girmeyin mutfağa. Sizi yemek yapmamakla temizlik yapmamakla veya başka şeylerle tehdit edebilir. Geri adım atmayın. Ciddiye alınmak istiyorsanız bunları yapmak zorundasınız. Çünkü eşiniz sizin kıymetinizi bilmiyor. İşler üzerine yıkıldığında anlayacağını düşünüyorum. Tabii yapabilirseniz.

Başka türlü bu işin toparlanması pek mümkün görünmüyor. Bu arada 2 tarafında aile ziyaretlerini bir süre askıya alın. Çünkü sıkıştığında ailesinin evine gitmek isteyecek. Yani bir anlamda küçük bir sıkı yönetim haline girmeniz lazım. Eşinizin dengesini bozmazsanız o sizin dengelerinizle oynamaya devam edecektir.

:D Evet, mini bir nazi kampı. İlginç ki hiç sorun etmedim bu zamana dek ama artık yeter. Bu tarz gıcığıma giden şeyler olunca surat yaptığımda da "ergen" ithamıyla karşılasıyorum. Yahu sevmediğim bir olaya başka nasıl tepki göstereceğim? En ufak seyde küsen adammışım :) yani tavır koymaya küsmek diyor...

Ben boşansam da çocugun ensesinde olurum zaten hocam. Şartlar ne olursa olsun. Yani daha da ileri gideyim, benim boşanmam zaten neredeyse resmiyette olur. Diğer türlü evliymiş gibi sorumlulukların hepsini yaparım muhtemelen.

Hocam inan kimse umrumda değil boşanmaya tepkiler vs konusunda. Ama diğer taraf oldukça takıyor bunu da eminim. Bişeyi düzeltme gibi bir çabam zerre yok, ne o değişir ne ben. Bu kafalarla bu iş de yürümez asla. Kendisinin de ailesiyle parlak değil zaten arası son aylarda. Zaten gittiğimiz yok... Ya bunların hiçbiri umrumda değil esasen. Şu an karşı tarafın alacağı somut reaksiyonu8barışmayla ilgili değil, ayrılmayla ilgili) bekliyorum... Baktım ki hareket yok, ben harekete geçeceğim ve evden ayrılacağım. Bi yerlerde kalırım, cocugumu da sabah yine bakıcıya bırakır akşam geri eve getirir ve kendi yerime dönerim. Duruma göre gerekirse evde uyuyana kadar kızımla ilgilenip hatta uyutup öyle de dönebilirim. Benim için sorun değil. Bu arada kızımı genelde ben uyutuyorum ve buyuk oranda da ben kalıyorum hep yanında geceleri...

Son durum: Karşı taraf homurdanmaya, memnuniyetsizligi ilke edinmeye devam ediyor...

Bakıcı ameliyat olmuştu, çocuğa 1aya yakındır biz bakıyoruz izin alarak... İlk iki hafta karşı taraf baktı, şimdi ben bakıyorum ve ilk hafta dolmak üzere. Her gün eve geldiğinde "elma yedin mi kızım" diye sormadan edemez:)) Hani takmış kafaya çocuk muhakkak yiyecek yiyecek yiyecek:))) Ben de genel de her gün sabah kahvaltısıni verip iş yerine götürdüm kızımı (seviyor iş yerini), öğlene kadar takılıp ordan eve dönüp yemek vs derken uyutuyorum. Yani çocuk evde daralmış artık (kendi çocuk doğduğundan beri bir kez çıkarmamıştir tek başına çocuğu. Neden mi? Sorsan aman hasta olur aman mikrop kapar bilmem ne vs. Götürse de başa çıkamaz o ayrı.

Yani bambaşka kafalardayiz her örnekte. O sadece boya kiloya bakar, ben derim ki yemese de olur açlıktan ölmez, çok zorlamaya gerek yok.

Ben derim ki gerekirse hasta olsun ama dışarda oyalansin, nefes alsın vs. O der ki amaaann hasta olmasın...

Geçen gün eve ıslak mendil aldım. Biri altını silmek için, tuvalet vs sonrası... Diğeri de yemek vs sonrası temizlik maksatlı elini silmek, masayı silmek vs amaçlı farklı bişey almıştım. Bu genel temizlik maksatlı aldığım familia diye bir markanın sirkeli, lavantalı bir ürünü. Üstünde alkol, paraben içermez, hipoalerjenik cilde dost vs yazıyor zaten. kızım bunun içinden almış bı tane elini silerken, kızım o ne kullanma onu alerji yapar vücuduna, ben sana diğer ıslak mendilden getireyim dedi:))) Bu nasıl bir kafadir nasıl bir takmaktir çözemiyorum arkadasss

Anlaşmalı Boşanma protokollerini araştırıyorum, kaba taslak ayarladım bı tane. Maddeleri üzerinde, %51 karşı tarafı düşünecek şekilde oynamalar yaptım ve yapmaya devam ediyorum. Şuan izinli olduğumdan tel üzerinde pek rahat bakamıyorum. İşbaşı yaptığımda son ayarı verip çıktısını alıp önüne koyacağım. Gitsin ailesi, akrabası, tanıdığı, avukatı vs kim varsa göstersin, eklemek istediği, düzeltmek istediği bişey varsa yapıp bana dönsün artık.

Günler böyle geçip gidiyor, yani bir şekilde geçiyor ama doğru olan bu değil bence... 3-4aydir zaruri durumlar hariç muhataplik yok zaten.

Hocam sizin aranızdaki sevgi bitmiş birbirinize ne yapsanız batıyor. Ha karşı taraf haksız hiçbir şey yapmıyor demiyorum ama bu yaptıkları ilk çocuğu olan klasik her annenin takıntıları gibi geldi. Çocuğum hasta olmasın yemek yesin her şeyi doğal olsun vs vs . çamaşırını bile ayrı yerde yıkıyorlar değişik değişik şeyler kullanıyorlar. Yani normal geldi bana ıslak mendile falan takması. Kadın erkek bakış açısı farkı var aranizda. Ben boşanmayın demiyorum tabii sevmediğiniz biriyle ömür geçmez ama fikrimi söyledim sadece

Yok hocam böyle bir takıntı olmaz. Ha ilk çocuğu olan annelerin geneli böyle olması doğru yapmaz bunu. Zaten kadınların büyük yüzdesi aynı halt diye bu sebeple diyoruz.

İşyerinde sorduğum kadınlar da aynı kafada... En basit şeyi söylüyorum, o evde olduğunda çocuk uyurken defalarca dedim vur kafayı sen de yat. Ama yokkk, evde iş olsa da olmasa da bir iş bulur onla uğraşır. Sonra öldüm, bittim, geberdim. Çocuğun oyuncuklari günde 20 kez toplanır mi? Beni s.kseler toplamam. Çocuk sabahtan oynamaya başlıyor, öğlen uykudan önce kabadan bı toplarım. Bı de akşam toplarım.

Hocam temel olay, temel sorun hayattan hiçbir şekilde memnun olamamasi.

Ev için bekar evi benzetmesini yapması bile yetiyor bana..

Konuyu İlk basindan okudun mu bilmiyorum hocam ama mesela kurumda gecen aylarda kurumlar arası masa tenisi turnuvası için ekip kurulmuştu. Ben de katılmıştım. Lan bir kez maç oynayamayan turnuvadan elendik, niye mi, bir kez gidebildim 3 gün süren turnuvaya. Ne işin var senin, boş işler vs vs çocuk durmuyor zaten vs vs... Söylene söylene söylene beynimi skti bıraktı. 1 akşam gidebildim ondaeda döndüğümde surat 50 karış. Ya milyon tane ornegim var benim. Karşımdaki insan aşırı takıntılı, kesinlikle ilaç kullanması ve kafasını ferahlatmasi lazım ama yok, kabul etmiyor. Ki daha önce yıllar evel kullandı. Yahu 9 yıl evel düğün günü annemle bı tantanalari oldu, hala unutmaz. İlk günkü gibi aklında.

Hocam bırak çözüme yanasmayi, yıllar geçtikçe kin seviyesi artıyor, ya gerçekten bu beni hakiki seviyor olsa göz yummaz mi? Lan zaten 9 yıldır bir kez yanına gitmemissin. Sen zaten böyle kin gutmesen yılda Max 1 defa karsilasacaksin. Bunu bilmesine rağmen aynı kafada devam ediyor... Açık açık da düzelmez diyor. Ya düzelmesin, onu da es geçtim. Ama bunun acısını öyle ya da böyle dolaylı yollardan da olsa bana çektiriyor. Ya pamuk gibi bir insandım ki hala öyleyim ama nelerle karşılaştım işe bak...

Bak öteki forumda da yazdım. Her haftasonu genel temizliği gibi bu hafta da temizliğe başladık. Tuvalet banyo evi süpürme bana ait. Banyoyu yıkadım ama çamaşır makinesinin üstüne kir toz vs döküntü kalmış. Onu gördü kendinden geçti yine. Tam yapmiyirmusum, Zoraki yaoiyirmusum, falan filan olanı da söylüyor olmayanı da:) ya memnun değil hiç, memnun olamıyor... Dışarda 3-5 saat okey atsam gelsem muhtemelen daha memnun olacak... Ya orayı da sen yap ne olmuş yani, ya da efendi gibi güzel bir dille de ki bak canım burayı da unutma olur mu... Takık takık.... Hayatta en sevmediğim şey, daimi memnuniyetsizlik

benim size tavsiyem bir süre birbirinizden ayrı kalmanız böylece hem biraz kafa dinler hemde birbirinizi belki özlersiniz. evlilikle ilgili öyle şeyler duyup görüyoruzki burda anlatsak hoş olmaz ama gerçekten insan evlilikten soğuyor.olmuyorsada en sonunda yol ayrımına gidin çünkü hayatın sonu değil kolay olmasada katlanmaktan iyidir her iki taraf içinde.hakkınızda hayırlısı neyse o olsun.