Boşanma-Devam Etme İkilemi... (2. sayfa)

Vallahi bastım artini hacim.

Adamı dinlemeden yorum yapıyorsun.

Zaten bakıcı var diyor adam.

Hocam, eleman zaten baştan sinyalleri vermiş. O zaman bırakman lazımdı.

Şimdi ise görünen o ki GG olmuş. Kadın sana saygı duymuyorsa, bitmiş demektir ne yazık ki. 8 yıl böyle olduğuna göre değişmeye de niyeti yok. İyi bir avukat bulup, iyi yol haritası çizin. Ona göre en az hasarla olaydan çıkmaya çalışmanız lazım.

Parmak bastığın nokta cok doğru ama kabul etmiyor gitmeyi. Çok kez söyledim çokkk. Aynısını bana diyor, tamam o halde birlikte gidelim bana da bi sakinleştirici yazsın sorun yok diyorum ama yok yine... Dediğim gibi geçmişi boşvermedikçe bu sorun ölene kadar devam edecek. SAbır namına hiçbir şey kalmamış. Çocuğumuz da çok hareketli, yaramaz, yemek konusunda sıkıntılı ama bunlar hayatın zindan geçmesi için bir gerekçe olmamalı. Bir şekilde salıvermeli insan kendisini kafa olarak ama yok, her şeye takılıyor, dert ediyor. Çocuk koltuğu kalemle çiziyor sinirlenmiyor, duvarı çiziyor sinirleniyor. Ben bişey olmaz diyorum, tabi arkanızı ben topluyorum diyor. Bakın ben çocuga evde bakınca sabahtan cocugumu salıyorum, kendi basına oynuyor, her tarafı dagıtsa bile karışmıyorum. Çünkü kendine oyun kuruyor. Akşama doğru da ortalığı toparlıyorum. Ama yok, günde 50 kez toplamak lazım, cocuk dagıttıkça arkasından toplamak düzeltmek lazım her şeyi. Böyle bir kafa yaşamını mutlu sürebilir mi? Dediğim gibi psikolog olayını da dedim ama kabul etmiyor. Halbuki daha önceki yıllarda 7-8 yıl evvel kullanmıştı. Ee ben de bi zaman kullanmıştım. Bu anormal bişey değil ki, yarımızdan fazlası kullanıyor hayatın bir döneminde zaten.

Bakıcısı var hocam... evin yükü konusunda da yemek yapmak dışında afedersin tüm kadınların yaptığı seyi yapıyorum. Hafta sonu geldiğinde temizlik süreci başlıyor mesela. Ben c.tesi günü evi süpürgeye veririm, tuvalet banyoyu yıkarım, balkonları yıkarım. Eşim de tozları alır, çamaşır, bulaşık vs halleder. Yemekleri halleder. Rutindir bu her hafta sonu.

Hocam kaç kere söyledim kendisine; ben ailemin yaptıklarını asla savunmam diye dedim. Hatta ben de olabildiğince tavır koydum ama sevgi başka saygı başka. dedim ki sevmeyebilirsin ama saygı duy dedim. Sanki sürekli yanına gidip geliyor, yılda bir kez anca göreceğin insanlar dedim. He de geç dedim... Takma dedim... Ama yok... Dert almış götürmüş 9 yıldır hala o günlerde! Daha ne kadar naif olabilirim bilmiyorum ki... Dediğiniz gibi insanlıktan çıksam daha faydama olurdu...

Şu bir gerçek ki sürekli homurdanan, hayattan olabildiğince memnun olmayı hedef olarak almayan insan tipi kesinlikle benim doğama aykırı... Ya en başta düğünde ev için aldığımız eşyaları bile kötülüyor... Evet, kaliteli şeyler alamadık, alabilceğimiz şeylerden bazılarını da yanlış aldık ama o zaman öyle yapabilmişiz demek ki... Atıyorum çamaşır makinesi 7 kg luk almışız, zorlanıp kesinlikle 8-9 kg kapasiteli de alınabilirdi. Bulaşık makinesi 2 program almışız, kısa program yok. Hatalı bir alım olmuş evet ama o an öyle olmuş. Bunda bile kusur atfeder mi insan ya... Olmuş, bitmiş, geçmiş demek ne kadar zor olabilir... 9 yılda daha bir kez "yemek yaptın mı veya bu yemeği beğenmedim" lafı çıkmadı ağzımdan. Yanlış anlamayın, ben süper bir adamım diye vermiyorum bu örnekleri, benim de falso huylarım var ama hayattan olabildiğince memnun olmaya calısan, karşı tarafı olabildiğince düşünen, sorunları büyütmeyen biriyim. 9 yıldır evliyiz, yıllarır evde bir vestiyerim olmadı deyip durur mesela. Yahu sen de benle aynı ayarda calısıyorsun, git yaptırsaydın, sana bu zamana kadar hiç " neden benden habersiz aldın, ettin" diye bişey demiş miyim... Yok abi yok... Ben sokakta gördüğüm bir kedinin bana bakarak miyavlamasından bile güne enerjik mutlu baslayan bir insandım ama tükendim ya.

Hocam eşiniz ilk günden beri böyle değilmiş ki evlenmişsiniz. Herkesin sorunlari oluyor. Çocuk psikolojisi ebeveynler icin de cok zor. Belki eşiniz bunalımda olabilir veya iş yerinde veya hayatin başka bir yerinde size aktaramadigi sorunlar olabilir. Bence eşiniz kabul etmiyorsa bile siz bir psikolog ile bu gibi durumlarda nasıl davranilmalı uzerine gorusebilirsiniz. En dogrusu ikinizin de destek almasi, ozellikle esinizin. Gerekirse ayri zamanlarda, gerekirse ekstra cift terapisi almaniz diye dusunuyorum. Ona ragmen olmadiysa bir sure ayrı durmayi deneyebilirsiniz tamamen bosanmadan once. Baktınız yine olmuyor dünyanın sonu degil ya her yil binlerce insan evleniyor ve boşanıyor, birbirinize dünyayı cekilmez kilmanin bir anlami yok. Ama bence oncesinde her yolu deneyin. Ozellikle cocugunuz icin bir travma olacak bu, sizin icin de olacak esiniz icin de.

Bekara karı boşamak kolay gelir derler, evli olup bir de çocuk olunca o o kadar kolay degil bosanmak. Bence her turlu cozum yolu denenmeli ancak bunu tek başınıza yapmanız mümkün gorunmuyor siz de cok bunalmışsınız. Yine de olmuyorsa o zaman ayrılmayı dusunmek gerek.

Bunlarin hepsi benim şahsi görüşüm herhangi bir bilimsel dayanagi vs yok, umarim her sey yoluna girer biran once. Gelismelerden haberdar edin bizi.

Hocam bu saatten sonra psikolojik destek alması ancak kendi hayatını kolaylaştırmak için faydalı olacak gibi. Nitekim bir arada olunduğu sürece değişim olma şansı yok. Her şeyden evvel 9 yıl evel düğün zamanı yaşanan tatsız bir iki şeyin kafada yer tutması engellenmediği sürece değişen bişey olmaz. İnsan geçmişi geçmişte bırakamıyorsa bırak ikili ilişkide geçinmeyi bireysel olarak yaşamak(yaşamdan keyif almak) bile zor bana göre... Zaten başında da belirttiğim gibi kabul dahi etmiyordu hiç böyle bir tedavi destek sürecini...

Şahsen 3 aydır hiç hiç muhatap olmuyorum ev içinde. Evde yapılan yemeği dahi yemiyorum. Zorunlu(çocukla ilgili) durumlarda bir iki cümlelik şeyler dışında tamamen kapattım kapıları. Ve şu var ki bir gram duygusal bir hissiyatım yok sürecin geldiğimiz noktası itibariyla.

Bakın misal çocuğa geçenler günlerde d vitamini aldım. Çocuk dün sabah içmek istemedi. Yani içse iyi olur ama neticede bu bir ilaç değil, takviye edici gıda. Demek ki cocuk o gün huylandı veya başka bir nedenle içmek istemedi. Yokkkk illa içirecek hanfendi! 10-15 dakka bosuna geç çıktım evden, işe de geç kalıyorum zaten çogu zaman. Yani bu kadar zorlayıcı bir anlayışla gitmenin anlamı nedir ki, bırak bugün içmediyse yarın içer. Biraz zorladın olmadı işte. Yani basit gibi gelebilir ama boğucu bir kafa yapısı. her şey de böyle aşağı yukarı...

etrafta çok görüyorum bile bile yanlış kişilerle evlenen çok insan var.bilerek ve isteyerek ondan sonra bir sürü sorun.hatta bile bile bakire olmayanlarlada evlenen var bizzat biliyorum kızları .ondan sonra bir sürü sorun.bile bile sevmeyen biriyle evleniyorlar yine bir sorun oluyor.etrafta çok görüyorum.neden bile bile evleniyorsunuz.evleniyorlar ondan sonra sorunlar bitmiyor.

Neden bilip bilmeden evlilikler oluyo söylüyeyimmi bak ben evliliğe karşıyım, ve çoğu yerde dile getirdim ve çok kişiyle de tartıştım, yeri geldi yalnızsın kemiğin derin mahfolacak evde yalnız ölecen.

Yeri geldi kız bulamıyon milleti kıskanıyon oldum ben gaza gelen bi insan olsam para küte evlenmiştim ama kendini ıspatlamama gerek yok, işte millet bu baskılardan dolayı evleniyo.

Akrabam boşandı hemen evlendi mal abi :))) evlilik kadın için harika kendi. Aile baskısından kurtuluyo uğruna herşey yapacak adam buluyo erkek için tam tersi rahatt hayattan baskıcı bi hayata geçiş yapıyosun

Anlıyorum o zaman hocam iki yetişkin olarak oturup güzelce konuşup sonuca ulaştırmak en doğrusu gibi görünüyor suana kadar anlattıklarınız bakarsak. Birbirinize hayatı zindan etmenizin cok anlamı yok, yine de bir süre ayrı kalıp durumu gozlemleseniz mi tamamen bitirmeden önce belki bir seyler değişir. Yani bunu dememdeki amaç şu bir yuvayı kurmak meyvesini almak(cocuk) çok zor ancak dağıtmak çok kolay. Sizinki dağılmaya başlamış bazı fedakarliklarla bir arada duruyor. Son şansları da deneyip artık yuva siz içindeyken üzerinize yıkılmadan bir çözüme ulaşmak gerekli..

Hocam bahse konu boşanma konuşmasını yaptıktan sonra gözlemlediğim 2-3 hafta içinde yanasmaya, barışmaya çalışıyor besbelli. Ama ben de gram niyet, arzu ve his yok. Ek olarak çocuk üzerinden soylenmeler vs oluyor yine. Misal çocuk yemiyor diye her çocuğa yemek yedirme sürecinde sinir moduna giriyor. Bırak yemezse yemesin, böyle sıkarak ne değişir ki .. Kafa rahatlığı belli ki hiç olmayacak...

Bilsem ki çocukla baş edebilecek, anında ayrılırım evden ama nerdeee. Yanlış anlaşılmasın, çok iyi bakar... Ama sorun şu ki kafa olarak, sıhhat olarak suankinden 10kat geriye gider. Ben böyle bakmayi napayım?

Zaten ben evden ayrılmış olsam bile Sabah çocuğu bakıcıya ben bırakacağım ve bakıcısından alıp eve ben götüreceğim yine... Yani kağıt üzerinde boşanma gibi bişey olur benim boşanmam. Yoksa hayat gene aynı seyreder bana...

Evlenirken en kalitelisini en iyisini almadık diye kendinizi suçlamayın. Bu çok yanlış. şartlarınız o zaman neyi gerektirdiyse onu almışsınız. Ha aldığınız dayanıklı tüketim malıdır. Kısa sürede arıza verir ve sürekli teknik servisle uğraşırsanız başka. Ama neden 7 kg lık çamaşır makinesi aldık neden 8-9 değil olayı çok başka birşey.

Eşinizin bana göre mükemmeliyetçilik bunalımı var. Her şeyi en iyi seviyede isteyen kadın tipi bu. Kendi yaptıkları dışında yapılanlar ona hep eksik gelir. Kendi yanlışlarını asla kabul etmez. Herşey 4x4 olmalı. İyi de burda bir sıkıntı var. Size göre 4x4 lük şey kızınızın duvarı çizerek birşeyler keşfetmesi iken ona göre büyük bir kusur. O bahsettiğiniz çocuğun arkasını toparlamayı da her an biri eve gelebilir onu ayıplayabilir korkusu. Bu durumunu kabullendiğini de sanmıyorum. Terapiste gitmeyi de elalem ne der olayına geleceği ve terapistin sen haksızsın demesini düşündüğünden kendine yediremiyordur diye düşünüyorum.

Aslında çok şey var yazacak, yaşayan bilir. Kolay bir tercih değil. Zaten bu zamana kadar bunların size batmamış olması küçük şeyleri umursamadığınızdandı. Ama artık herşey batıyor. Ve artık daha çok acıtacak.