(Anket) Bu dönemde ayrı eve çıkmak mantıklı mı? (2. sayfa)

Arkadaşa güveniyorum hocam. En kötü ihtimalde anlaşamazsak çıkarım zaten. İçimde kalmasın diyorum üniversite döneminde ayrı eve çıkamadım deyip keşkelere boğulmak istemiyorum 😀

Önceki arkadaşların yazdıkları yorumları okumadım ama eminim düzgün ve mantıklı yorumlar yapanlar vardır.

Tavsiyem zorluk çekecek olsanız bile ayrı eve çıkmanız, çünkü bunu ne kadar erken yaparsanız hayata karşı daha hazırlıklı oluyorsunuz.

Bu arada eve 800 tl veriyorum ve iş bitiyor gibi de düşünmeyin, emin olun bir sürü ek masraf ve sorun çıkıyor. Bundan dolayı kenarda bir acil durum parası ayırın sürekli, üç beş atın kenara ki zamanı gelince kullanasınız.

Ayrıca arkadaşınıza çok güvenmeyin bence, aynı eve geçince değil arkadaş sevgilinin bile tuhaf tuhaf huyları ve sorunları çıkıyor emin olun. Bir anda yarı yolda kalabilir ya da istemediğiniz tartışmalar yaşayabilirsiniz.

Ben de size katılıyorum hocam. Zorluk çeksem dahi bununla mücadele etmek istiyorum. Yemek, ütü, bulaşık, alışveriş, masraflar... Belki gerçekten zor olacak belki pişman olacağım ama artık kendi başıma her şeyi halletmek istiyorum.

Öğrenciyim 850 TL KYK kredim var. Onunla minimum düzeyde de olsa tüm ulaşım, ev dışındaki beslenme, okul masrafları vs. karşılayabiliyorum. Tahminimce bana kira, faturalar, evde mutfak masrafı ve aklıma gelmeyen birkaç şey için para gerekecek.

KYK dışında özel ders vererek bir para kazanıyorum ancak bu sürekli değil.

Staj parası, part time iş parası, freelance iş derken sanki geçinebilecekmişim gibi hissediyorum.

Üniversiteye başladığımdan beri istiyordum ancak asıl kırılma noktası olay annemle bir konuşmamız oldu.

Bu konuyu açıyordum ara ara. Bi gün dedi ki "Üniversiteyi bitirirsin, askerliği yaparsın, mesleğini eline alır, evlenir ondan sonra da istediğin yere gidersin" dedi.

Hayatımı planlamış kafasında. O an ona belli etmesem de bu beni aşırı sinirlendirdi.

Yönlendirmek gibi olmasın ama ''Üniversiteyi bitirirsin, askerliği yaparsın, mesleğini eline alır, evlenir ondan sonra da istediğin yere gidersin'' bu dediğinizin aynısı zamanında bana da denmişti ve bunu duyduğum an kafamda panik çanları çalmaya başladı.

''Hayatımı planlamış kafasında'' cümlesinin aynısını kurmuştum. Kısa süre içinde işimin de (üniversite 3. sınıfta çalışıp okula sadece proje teslim etmek için gidiyordum ve gelir düzeyim o dönem yeterliydi) yardımıyla bütün kavga gürültüye rağmen evden ayrılmıştım. Babama göre ayrı eve çıkarak ''it, kopuk'' olmaya gidiyordum.

Yıllar içinde eve yaptığım uzun süreli kalmarda ısrarla evden gitmemi istemiyorlardı, çünkü onlara göre yanlış yapıyor ve hayatımı boşa harcıyordum. Onların kafasında olan okul, askerlik ve evlilik gidişatına uymadığım için baya da sorun çıkarıyorlardı bana ve ne kadar münakaşa etmemeye çalışsam da bozuk plak gibi aynı şeylerden tartışıyorduk. Tabi ne söylersem söyleyeyim suçlu olan ben çıkıyordum. Yıllar içinde kendi başıma yapmış olduklarımı görünce de bu huylarını bıraktılar. Kafalarında olan tek şey sizin kendinizi idare ettirebildiğinizi görmeleri, sonralarında emin olun çoğu şeyi üstelemeyi bırakıyorlar. Bir nevi kendinizi ispat etmeniz lazım. Ben ettim ve azalarak bitti bu tavırları.

Aileler çocukları için en güzelini ister evet ama sıkıntı bu istedikleri şeyin kendi istedikleri şekil ve gidişatta olması koşuluyla. Bu da aslında türk ailelerinin çocuklarının bireyselliklerini yok saymalarından dolayı çıkıyor. Onlara göre çocuk onların bir uzantısı.

Tavsiyem ailenizi kırmadan böyle durumlar yaşarsanız ara yolu bulmanız. Sonuçta sizin hayatınız ve kontrol sadece sizde olmalı.

Ayrıca eve çıktığınızda varsa eğer bazı lükslerinizden feragat edin. İpin ucunu kaçırısanız toplaması zor olur.

Mesajını görünce eski konu mu acaba dedim, ama yok, yeni konu gayet.

Büyük şehirlerin herhangi birinde daha ucuza gecekondu bile yok.

Hocam dediklerinizi okuyunca benzer şeyleri yaşadığımızı ve düşündüğümüzü fark ediyorum.

Dediğiniz gibi kendi ayaklarım üzerinde durmalı ve kendimi ispatlamalıyım bence de :)

Biraz da it kopukluk yapmak lazım hocam. Bu zamanda yapmayacağım da ne zaman yapacağım diye düşünüyorum.

Türk aile yapısında çocuklar bir birey olarak görülmüyor maalesef. Bu da bizi asi olmaya itiyor bence.

Harcamalardan kısarak, ek işler yaparak bir şekilde geçinmeyi planlıyorum hocam. Yazdıklarınız motive etti gerçekten. Teşekkür ederim

Hocam doğru söylüyorsunuz da. Galiba çıkacağım ya. çünkü iyice dert ettim kendime bunu, belki gereksiz düzeyde...

Yazdıklarım size yardımcı olduysa ne mutlu bana. Dediğiniz gibi sizin durumunuzla benzer şeyleri yaşadım. Açıkçası yazdıklarınızı ilk okuduğumda kafam da eski anılarım da canlandı.

"İt, kopukluk" kısmı ucu açık, bu konuda da dikkat edin. Dediğim gibi ipin ucunu kaçırmayın.

Yaşınız genç ve üniversite döneminden sonra insan biraz duruluyor. Bundan dolayı çoğu şeyi döneminde yapmak gerek.

Ayrı eve çıktığınızda önceden de dediğim gibi kafanızda yedek planınız olsun, yeri gelince alttan almayı yeri gelince de çizgi çekmeyi bilin. Emin olun eve çıkmış bir öğrenci diğerlerinin gözünden hep suistimal edilmeye açıktır.

Zamanında ben ve ev arkadaşım neyden kısıp alışveriş yapacağız diye kafa patlatırken zor durumda olduğuna bizi inandırıp evimizi açtığımız kişinin cebindeki tomarla parayı bizden sakladığına bile tanık oldum.

Son olarak işler kötü giderse aile evinize dönmemezlik etmeyin. Sonuçta düşe kalka bir hayat kuruyoruz. Zor durumlarda şimdilik pes demesini bilin.

Ha geri döndüğünüzde baya bir laf yiyeceksiniz :) ama bunu da mizaha vurup geçiştirin ve çok kafanıza takmayın.

Sağ olun hocam. Dediklerinizi dikkate alacağım :)

Kanka az daha çalış ve tek başına eve çık.