Bugüne kadar ezik bir insan oldum, ezik oldukça içimdeki narsist günden güne büyüdü.
Küçükken de vardı, ama artık resmen acayip derecede arttı. Bu sene mutlaka güzel şeyler başarmam lazım.
Kim bilir hayalimdeki insan olurum belki de.
Çıkıcam demek, bu kötü psikolojiden çıkıp kabuğumu yırtıcam demek. Batıcam demek, normal sıradan bir insan olup çıkıcam. Tabi atıyorum 2. şirketteki elemanla kıyaslarsam kendimi muhtemelen o benden çok daha iyi bir gençlik yaşamıştır özel üniversitede, ve çok daha güzel imkanları vardır ama ben anca ona 25 yaşında yetişicem ve bugüne kadarki iğrenç hayatım değişmicek.
O yüzden çıkmak tek seçenek. Üzerime aldığım proje de basit birşeye benziyor, rakip de çok, bakalım.