Bundan Sonra...

Her ne kadar yaşadığım şehirde(Siirt) enkaz ve çökmüş bina olmamasına rağmen depremi çok fazla hissettik.Gece uyuyordum,bir anda babam annem beni ve kardeşlerimi kaldırdı yatağın dibine çöküp dua etmeye başladık. 1.30-2 dakika sürdü deprem.O kadar uzun sürdü ki ben evin yıkılacağını sandım.Biz burada depremi o kadar fazla hissettiysek ki burası sözü edilen 11 şehirden biri bile değil,bu 11 şehirdeki insanların deprem anındaki korkularını hayal dahi edemiyorum.Allah vefat edenlere rahmet,ailelerine sabır versin.Yaralılara da acil şifa versin.

Ben bu depremde anladım ki hayat kısa.Uzun yıllar yaşayacağımızın garantisi yok.O kadar dünya hayatına dalmışız ki anca böyle bir depremde biraz kendimize gelebiliyoruz...

Bilenler bilir benim hedefim tıp fakültesi.Her ne kadar bu günlerde çalışamıyor olsam da tıp fakültesi için çalışmaya devam edeceğim. Depremden önce "Diş gelirse yazmam,yapamam" falan diyordum ama artık kararım değişti.Dediğim gibi mutlak hedefim tıp fakültesi olsa da Allah korusun kötü bir sıralamada diş 2.seçeneğim olacak.

Bakın abilerim ablalarım;buna ben de dahil olmak üzere,hepimiz iyi olalım,insanlara yardım edelim.Kötülük yapmayalım.Ya iyi insan olmak çok mu zor? İnsanlara merhamet etmek,güler yüzlü olmak çok mu zor soruyorum size?

Bundan sonra hayatımda köklü değişiklikler yapmaya karar verdim. Maddiyat olsa da olur olmasa da.Abi düşünebiliyor musun o deprem anında binanın yıkılıp ölmeyeceğinin garantisi var mı ya?

Hayat bu kadar kısa ve hızlıyken bundan sonra dünya hayatını 2.plana atmaya elimden geldiğince gayret göstereceğim.

Hepimizin psikolojisi çok bozuk sabahtan beri kaç video izledim hatırlamıyorum...

Tekrardan herkese geçmiş olsun diyorum.Allah ölenleri rahmet eylesin,mekanları cennet olsun.

Moralim çok bozuk..

Bittim ben...