Şu anda anlıyorum ki insanlara en büyük armağanmış varlığını hissetmek. Ancak ölümle karşı karşıya kaldığında anlayabiliyormuş bunu. Şehir içinde kolu bacağı olmayan, hastalık kapmış, hayatta kalmak için çöpten ekmek toplamak zorunda kalan insanların bu yaşama isteklerini hayretle karşılardım. Hangi büyük hikmetti ki bu hilkat garibesi insanların yaşama isteğini alevlendiriyordu. Anlıyorum şimdi. Her şey sadece kendi varlığını hissetmek içinmiş… https://m.n11.com/calinti-yasamlar-olum-guncesi-psikoloji-gerilim-ibrahim-ozcelik-P448628160 < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > |
Bildirim