Ciddi şekilde intihar düşüncesi

Doğuştan gelen psikolojik bir rahatsızlığım var (Asperger) ve bu öyle illet şey ki sizi hep farklı hissettiren, evhamlı yapan, ayrıksı bırakan lanet bir rahatsızlık. Kimse sizi anlamıyor, anladığını sandığınız kişiler bile bir yere kadar öyleymiş gibi davranıyor sadece. Gerçekten olmadığım biri gibi davranmaktan, hissetmekten bıktım artık. Annemin üzülmeyeceğini bilsem dakikasında intihar ederdim ancak bu düşünce elimi kolumu bağlıyor. Bir de geçim sıkıntısı, gelecek kaygısı eklenince nefes almak dahi güç hâle geliyor. Cioran'ın dediği gibi "İntihar fikri olmasa kendimi çoktan öldürmüş olurdum."

Kardeşim geçmiş olsun öncelikle.

Seni, tam olarak anlamam zor ama yaşamın bana öğrettiklerinden bir kaç cümlem var:

-neysen olduğun gibi yaşayarak kendini gerçekleştir, yaşantının dışındaki insanları takmamak en doğrusu (ki ben de halen böyle yaparım)

-geçim sıkıntısı zor ama gelecek kaygısı insanı gereksiz yere geren ve an'ı yaşamaya, hissetmeye ve anın fırsatlarını görmeye engel bir psikolojik bariyerdir. öncelikle bu kaygıyı at kafandan. çünkü en zengin adamın da gelecek kaygısı var, benim de var. ama öyle her gün düşündüğüm bir şey değil.

-el göz koordinasyonun nasıl? el becerilerin nasıl? onu bilmiyorum, yazdığın cümlelerin imla hatası olmamasından ve düzgün ifade edilmesinden anladım ki : gayet zekisin!

kendine ve çevrene ve imkanlarına bir daha göz at, eminim fırsata çevirebileceğin, paraya çevirebileceğin bir yeteneğin olmalı.

el işeri, oymacılık, hikaye yazarlığı, senaryo yazarlığı, tasarım işleri, metal - ahşap işleme, boyama, bilgisayarda da yapılacak tasarım, çizim, yazım işleri de olabilir. vb. işler, asosyal, dışarı çıkmaktan hoşlanmayan yada çıkamayan insanlar için en güzel işlerdir.

Hocam sağ olun detaylı şekilde önerilerde bulunmuşsunuz. El göz koordinasyonum iyi sayılır, yani dışardan bakan biri bir tuhaflık olduğunu sezemez. Fakat olağan davranmak için yoğun çaba sarfediyorum;mesela kalabalıkta başım dönüyor, gürültüde istemsizce asabileşebiliyorum. Asosyal miyim? Tam anlamıyla değil ama kalabalıktan veya biriyle uzun süre takılmaktan haz almıyorum. Aslında birçok şeyi yapabilirim, beni alıkoyan bu hastalığın getirisi olan tedirginlik ve ilk tanıştığım kişilere karşı içgüdüsel olarak tepkisel kalmam. Yani olay yalnızca zihinsel değil, aynı zamanda yapısal bir sorun. Bu yaşıma kadar çok az adapte olabildim, bundan sonrası için çaba gösterecek gücü kendimde bulamıyorum. İşin kötüsü, bu sorunu paylaşabileceğim kimsenin olmayışı çünkü farkındayım ki anlatsam en fazla dalga geçecekler. Eski kız arkadaşım birtakım garipliklerimi fark edip beni terk etmişti, tabii o zaman ben de neyin ne olduğunu bilmiyordum.

Kardeşim öncelikle, mali durumunda iyileştirme yapmak adına bir meslek edinmelisin.

Home-office olarak çalışabileceğin, freelance şekilde ilerleyeceğin bir iş dalı olmalı.

illüstrasyon, çizim, boyama, el işi, maket üretimi, kalıpçılık gibi.. envai çeşit iş var aslında ama hemen hepsi yetenek-azim-çok çalışmak gerektiriyor.

güzel yanı: evde çalışman, iş saatlerini kendin ayarlaman ve satışı kendin yapman...

2.olarak, asosyal olmanda hiç bir sakınca yok, sosyal olup da insanların yüklerini çekmektense, böylesi daha iyi bence. Konuşmak istiyorsan Clubhouse' a gel. din siyaset ekonomik teknoloji hepsini dinle konuşmacı olarak katıl odalara..

ÖZET ŞU:

içinde bulunduğun durumları madem değiştiremiyorsun, şikayet yerine neler yapabileceğini araştır ve buna odaklan.

emin ol: çok paran olsa, tamamen sağlıklı hiç hastalığın almasa, altında da mercedes'in olsa, yine şikayet edeceğin, üzüleceğin işler olacak. yok ihaleyi alacak mıyım, yok işçilerin gideri yok şu yok bu...o yüzden diyorum içinde bulunduğun durumu değerlendir ki zaten herkes de öyle yapıyor.

yolun açık olsun.

Sonradan hocam, önceleri çok bilindik bir şey değilmiş zaten.

Dedikleriniz nispeten var bende de;temastan hoşlanmama, gürültü hassasiyeti, göz kontağında zorluk(bunu aştım diyebilirim), dinlemiyor gibi görünüp aslında konuya hâkim olma vs... Tabii ben aşırı tepki göstermiyorum ancak yine de zorlayıcı bir rahatsızlık diyebilirim.

Teşekkürler tekrardan, haklısınız önemli olan eldekilerle bir şeyler yapabilmek, en azından bunun için çabalamak.

hocam sorması ayıp acaba ne belirtiler ile gittiniz biraz daha ayrıntılı şekilde açıklayabilir misiniz ?

Küçüklükten gelen takıntı, opsesyon, toplumsal adaptasyon zorluğu gibi sorunlarım vardı ve bazı konularda normalden daha fazla yetenekliydim;mesela futbol, satranç, edebiyat gibi... Tabii yalnızca bunlar değil, toplumsal normlara anlam verememe, empati kuramama tarzı sıkıntılarım da vardı. Bunun yanında görsel hafızam inanılmazdır. Bu hastalıkta en önemli teşhis, kişinin belli bir alanda üstün istidat göstermesi ve İnsan ilişkileri konusunda sıkıntılar yaşamasıdır diyebiliriz. Umarım yardımcı olabilmişiimdir hocam.

Saol hocam anladım. Demek ki ben kesinlikle asperger değilim yaptığım şeylerin hiç birinde iyi değilim xD

İyi ki değilsin hocam.

asperger olmasamda senden çok farklı bir ruh halinde değilim hocam ne arkadaşım var ne sosyal veya romantik hayatım, en azından başarılı olduğun alanlar varmış ben yaptığım her şeyde kötüyüm

Bir işe yaramadıktan sonra bir konuda iyi olmanın anlamı yok hocam. Dertleşmek istersen veya sormak istediğin başka şeyler varsa iletişime geçebiliriz, dmden yazabilirsin.

Biliyorum hocam, bir de saçınız döküldü.